به طور کلی، 24 تا 72 ساعت طول می کشد تا غذا از دستگاه گوارش انسان عبور کند. زمان دقیق این روند به مقدار و نوع غذاهای مصرفی شما بستگی دارد. همچنین، عوامل دیگری مانند جنسیت، سوخت و ساز، و مشکلات گوارشی که می توانند آهنگ این فرایند را کند سازند، در این زمینه نقش دارند.

به گزارش گروه سلامت عصر ایران، غذا در ابتدا حرکتی نسبتا سریع در دستگاه گوارش انسان دارد. طی شش تا هشت ساعت، غذا مسیر خود از دهان به روده بزرگ را طی می کند.

زمانی که غذا وارد روده بزرگ می شود، محتوای نسبتا گوارش شده وعده غذایی شما می تواند برای یک روز در این قسمت باقی بماند تا هرچه بیشتر تجزیه شود. مطالعه ای که توسط کلینیک مایو انجام شد، نشان داد که میانگین مدت زمانی که غذا در روده بزرگ باقی می ماند با توجه به جنسیت، 33 ساعت برای مردان و 47 ساعت برای زنان است.

سرعت گوارش به غذای مصرفی فرد نیز بستگی دارد. به عنوان مثال، گوارش کامل گوشت و ماهی می تواند حتی تا دو روز نیز طول بکشد. پروتئین ها و چربی ها حاوی مولکول های پیچیده ای هستند که بدن برای تجزیه آنها به زمان بیشتری نیاز دارد.

در مقابل، میوه ها و سبزی ها که سرشار از فیبر هستند، در کمتر از یک روز از دستگاه گوارش انسان عبور می کنند. در حقیقت، این غذاهای سرشار از فیبر به عملکرد روان و کارآمد دستگاه گوارش کمک می کنند.

غذاهای کم ارزش شیرین و پردازش شده سریع‌ترین زمان گوارش را دارند. بدن طی چند ساعت آنها را تجزیه کرده و احساس گرسنگی دوباره به سرعت سراغ شما می آید.

چه اتفاقی طی گوارش رخ می دهد؟

گوارش فرآیندی است که در آن، بدن غذا را خرد کرده و مواد مغذی مورد نیاز خود برای ارائه عملکرد درست را استخراج می کند. هر آنچه باقی می ماند محصولی زائد است که بدن آن را دفع می کند.

دستگاه گوارش انسان از پنج بخش اصلی تشکیل شده است:

- دهان

- مری

- معده

- روده کوچک

- روده بزرگ

زمانی که غذا را می جوید، بزاق از غددی در دهان ترشح می شود. این مایع گوارشی حاوی آنزیم هایی است که نشاسته های موجود در غذا را خرد می کنند. در نتیجه، توده ای نرم و خمیر مانند شکل می گیرد که بلع آن راحت‌تر است.

زمانی که غذا را قورت می دهید، از مری - لوله ای که دهان را به معده متصل می کند - عبور می کند. یک دروازه ماهیچه ای به نام اسفنکتر پایینی مری اجازه ورود غذا به معده را می دهد.

اسیدهای معده غذا را هرچه بیشتر خرد می کنند. این به تولید ترکیبی از شیره های گوارشی و غذای نسبتا گوارش شده به نام «کیموس» منجر می شود. این ترکیب وارد روده کوچک می شود.

در روده کوچک، پانکراس و کبد شیره های گوارشی خود را به این ترکیب اضافه می کنند. شیره های گوارشی پانکراس کربوهیدارت ها، چربی ها و پروتئین ها را خرد می کنند. صفرا از کبد نیز چربی را حل می کند. ویتامین ها، مواد مغذی دیگر و آب از طریق دیواره روده کوچک وارد جریان خون می شوند. بخش گوارش نشده باقی مانده نیز وارد روده بزرگ می شود.

روده بزرگ هر گونه ماده مغذی باقی مانده را از غذا جذب می کند. آنچه باقی می ماند، ماده زائدی است که به نام مدفوع شناخته می شود.

رکتوم مدفوع را ذخیره می کند تا زمانی که فرد آماده دفع آن باشد.

در ادامه، مدت زمانی که برخی خوراکی های پر مصرف در معده سپری می کنند تا عمل گوارش روی آنها صورت بگیرد، ارائه شده است: