۰۶ دی ۱۴۰۳
به روز شده در: ۰۶ دی ۱۴۰۳ - ۱۰:۲۶
فیلم بیشتر »»
کد خبر ۵۵۴۵۷۸
تاریخ انتشار: ۰۸:۲۴ - ۲۵-۰۵-۱۳۹۶
کد ۵۵۴۵۷۸
انتشار: ۰۸:۲۴ - ۲۵-۰۵-۱۳۹۶

دلایل بی حسی و سوزش در بدن

هنگامی که یک حمله هراس را تجربه می کنید، بدن معمولا به میزان کافی اکسیژن دریافت نمی کند، زیرا تنفس به صورت کوتاه و بریده بریده انجام می شود. هنگامی که این اتفاق رخ می دهد، مغز به میزان کافی اکسیژن برای عملکرد درست اعصاب دریافت نمی کند. این شرایط می تواند موجب از دست رفتن آرام حس در اندام ها و تجربه پارستزی شود.

احتمالا برای شما هم پیش آمده است که مدتی را در حالت چهار زانو سپری کرده و پس از بلند شدن از جای خود با بی حسی یکی از پاهایتان مواجه شده اید. احساس درد و سوزن سوزن شدن پا یا دست پس از حالت بی حسی که به نام به خواب رفتن شناخته می شود، برای همه ما آشنا است. این احساس به پارستزی ارجاع می شود، که در قالب شکل گیری احساس سوزش یا بی حسی در یک قسمت بدن بدون هشدار قبلی تعریف می شود.

چه چیزی موجب بی حسی و سوزش در بدن می‌شود؟

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "پاور آو پازیتیویتی"، حساسیت در ناحیه تحت تاثیر قرار گرفته به طور معمول در مدت زمان کوتاهی کاهش می یابد اما طی این مدت و به ویژه زمانی که حساسیت در اوج خود قرار دارد، حتی یک تماس کوچک می تواند دردناک باشد. شایع‌ترین نوع پارستزی به نام «پارستزی گذرا» شناخته می شود و برای چند ثانیه تا چند دقیقه ادامه می یابد.

این احساس سوزن سوزن شدن می تواند به واسطه موارد مختلفی شکل گرفته باشد، و با توجه به این که یک مشکل سلامت زمینه ای وجود دارد یا خیر، می تواند نسبتا بی ضرر باشد. با این وجود، هنگامی که یک نگرانی سلامت دیگر وجود دارد، پارستزی نیز می تواند حالت مزمن به خود بگیرد. در ادامه با برخی از دلایل شکل گیری احساس بی حسی و سوزن و سوزن شدن قسمتی از بدن بیشتر آشنا می شویم.

وضعیت نامناسب

وضعیت نامناسب می تواند دلیل احساس سوزن سوزن شدن در زمان به خواب رفتن دست یا پا باشد. دلیل این شرایط فشار طولانی مدت روی اعصاب است، که در نتیجه آن احساس به آرامی قطع می شود. این نوع از پارستزی پس از رفع فشار کاهش می یابد و از بین می رود، همانند زمانی که برای مدتی طولانی در یک حالت بی حرکت نشسته اید. حس به آرامی به ناحیه تحت تاثیر قرار گرفته باز می گردد.

حمله هراس

هنگامی که یک حمله هراس را تجربه می کنید، بدن معمولا به میزان کافی اکسیژن دریافت نمی کند، زیرا تنفس به صورت کوتاه و بریده بریده انجام می شود. هنگامی که این اتفاق رخ می دهد، مغز به میزان کافی اکسیژن برای عملکرد درست اعصاب دریافت نمی کند. این شرایط می تواند موجب از دست رفتن آرام حس در اندام ها و تجربه پارستزی شود.

این شرایط موقتی است، و پس از برطرف شدن حمله هراس و از سرگیری تنفس عادی، احساس سوزن سوزن شدن نیز به تدریج در اندام از بین خواهد رفت. برای مقابله با حملات هراس می توان اجتناب و خروج از یک موقعیت اضطراب آور و همچنین تمرینات تنفس که بر دریافت اکسیژن کافی متمرکز هستند، را مد نظر قرار داد.

کم آبی بدن

هنگامی که بدن به میزان کافی آب دریافت نمی کند، هیچ چیزی عملکرد درستی نخواهد داشت. کم آبی بدن می تواند موجب عوارض جانبی ناخوشایندی شود، که احساس سوزن سوزن شدن یکی از آنها است. اگر در حال تجربه پارستزی گذرا هستید و اعصاب در ناحیه تحت تاثیر قرار گرفته زیر فشار نبوده اند، اطمینان حاصل کنید که به میزان کافی آب مصرف می کنید.

مصرف آب به میزان کافی می تواند احساس سوزن سوزن شدن را برطرف کرده و از پارستزی بیشتر پیشگیری کند.

ویپلش گردن

هنگامی که سر خود را بیش از اندازه سریع حرکت می دهید، احتمالا شکل گیری درد در ناحیه سر و گردن را تجربه کرده اید. ویپلش زمانی شکل می گیرد که عضلات به کار گرفته شده با شتاب بالا افزایش و کاهش سرعت را تجربه می کند.

پارستزی می تواند به صورت مستقیم پس از ویپلش شکل بگیرد. گاهی اوقات، حس می تواند طی چند دقیقه کاهش یابد. با این وجود، ویپلش می تواند یک آسیب بالقوه خطرناک به عضلات وارد کند، از این رو، اگر درد، سرگیجه و بی حسی را تجربه می کنید به پزشک مراجعه کنید.

کمبود مواد مغذی

سلامت بدن انسان بر اساس آن چه مصرف می کنید، شکل می گیرد. پارستزی می تواند به واسطه کمبود برخی مواد مغذی شکل بگیرد. یک سبک زندگی سالم‌تر و جامع‌تر می تواند از این شرایط پیشگیری کند، اما پزشک ممکن است مصرف مکمل هایی مانند ویتامین B12، را برای کمک به بهبود پارستزی پیشنهاد دهد.

پارستزی گذرا می تواند نسبتا بی ضرر باشد، اگرچه کمی ناخوشایند است. در مقابل، پارستزی مزمن داستان متفاوتی دارد و ممکن است مساله ای جدی‌تر باشد.

اگر برای مدت زمانی طولانی علائم بی حسی و سوزن سوزن شدن را در اندام ها و دیگر بخش های بدن خود تجربه می کنید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید تا اطمینان حاصل شود با یک بیماری جدی، مانند یک اختلال مغزی یا نخاعی، یا یک بیماری خودایمنی مواجه نیستید.

ارسال به دوستان