عصر ایران؛ مصطفی داننده- بعد از انتخابات ریاست جمهوری سال 88 و حوادث بعد از آن اصول‌گرایان تصور کردند که دیگر فضای سیاسی کشور به طور کامل در اختیار آنها خواهد بود. آنها سرمست از حذف اصلاح طلبان در انتخابات مجلس نهم باهم رقابت کردند و مجلسی کاملا اصول‌گرایانه را تشکیل دادند.

آنها بر اساس همین اصل تصور کردند در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم هم قوه مجریه برای اولین بار در تاریخ جمهوری اسلامی ایران به آنها خواهد رسید. به خاطر همین نامزدهای مختلف از این جریان وارد صحنه شدند.

نتایج انتخابات اما حکایت دیگری داشت. حسن روحانی به عنوان نامزد جریان اصلاحات و اعتدال توانست با 18 میلیون به ریاست جمهوری برسد. این در حالی بود که قالیباف جدی ترین رقیب تنها 6 میلیون را به خود اختصاص داد. اصول‌گرایان در حالی که فکر می‌کردند دیگر تنها جریان حاکم در سپهر سیاست ایران هستند، حسن روحانی جانشین محمود احمدی نژاد شد.

اصول‌گرایان هنوز از شوک انتخابات سال 92 خارج نشده بودند که در دو انتخابات مجلس دهم و مجلس خبرگان پنجم هم رقابت را به ویژه در شهر تهران به رقیب واگذار کردند. 30 کرسی تهران در مجلس شورای اسلامی به طور کامل به اصلاح طلبان رسید. از فهرست اصول‌گرایان در مجلس خبرگان رهبری هم تنها آیت‌الله جنتی به این مجلس راه پیدا کرد.

به نظر می‌رسید اصلاح طلبان بعد از سال 88 با قدرت به صحنه سیاسی کشور بازگشته‌اند. اصول‌گرایان این بازگشت را یک اتفاق می‌دانستند و بر این باور بودند که می‌توانند در انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم و شورای شهر پنجم، شکست‌های گذشته را جبران کنند و در مسیر پیروزی قرار بگیرند.

راست‌گرایان بر این باور بودند که عملکرد روحانی باعث شده است که دیگر مردم به اصلاح طلبان اعتماد نکنند. آنها می‌گفتند روحانی اولین رییس جمهور 4 ساله ایران خواهد بود. همین تفکر باعث شد آنها با تمام قدرت وارد صحنه رقابت شوند.

حضور همه جانبه اصول‌گرایان منتهی به یک نامزد نهایی یک سید ابراهیم رییسی شد. کسی که محافظه‌کاران قبل از انتخابات ردای ریاست جمهوری را برای او دوخته بودند.

محافظه کاران خود را آماده پیروزی کرده بودند که ناگهان نتایج انتخابات ریاست جمهوری تمام آرزوهای آنها را تبدیل به سراب کرد. روحانی با حدود 24 میلیون رای فاتح کارزار انتخابات شد.

اصول‌گرایان بازهم نتوانستند به ریاست جمهوری برسند. آنها هنوز در حالا تحلیل و تجزیه رای مردم بودند که خبر آمد اصلاح طلبان 21 کرسی شورای شهر تهران را هم به خود اختصاص داده‌اند. مشهد، اصفهان، شیراز، تبریز و کرج هم به عنوان شهرهایی که رای مردم عمدتا جناحی است در اختیار اصلاح طلبان قرار گرفته بود.

سال 96 برای اصول‌گرایان سال تلخی است. آنها آرزوهای شیرینی داشتند اما سرانجام آن آرزوها، کابوس بود،کابوس.

شاید بتوان گفت به پایان عصر اصول‌گرایی رسیده‌ایم و این جریان برای آینده سیاسی خود باید به فکر گفتمان و ایده‌های تازه باشد. اگر دو انتخابات ریاست جمهوری 92 و 96 را جدا کنیم. اگر رای مردم در شهرهای مختلف در مجلس وشورای شهر را کنار بگذاریم و تنها به نتایج دو انتخابات مجلس دهم و شورای شهر پنجم نگاه کنیم. اصول‌گرایان بازی را به اصلاح طلبان 51 به هیچ واگذار کرده‌اند. 30 کرسی در مجلس و 21 صندلی در شورای شهر تهران به صورت کامل به اصلاح طلبان رسید. بعد از این شکست تلخ می‌توان به اصول‌گرایان گفت «علی برکت الله»

تماشاخانه