آی اسپورت نوشت - سابقه نداشته تا به حال که بختیار رحمانی تا هفته بیستویکم فقط یک پاس گل ارسال کرده باشد و هیچ تاثیر دیگری روی گلها نداشته باشد.
بختیار در تراکتورسازی فصل قبل علاوه بر پاس گلی که داد، پنج بار هم موفق به زدن گل شد. در کارنامه فوتبالی بختیار به غیر از مقعطی که محروم بود، در هر فصل به ثمر رساندن حداقل چهار گل دیده میشود.سه فصل قبل هم بختیار پنج گل زد و پنج پاس گل ارسال کرد.
یا در بهترین فرم بختیار رحمانی در سالی که فولاد قهرمان شد، علاوه بر به ثمر رساندن پنج گل، یازده پاس گل هم داده بود. سال قبلش بختیار دو پاس گل داد ولی چهار گل زد. یا باز هم در همین فولاد شروعش با سه پاس گل و چهار گل بوده است. ولی رحمانی در این فصل فقط یک پاس گل داد؛ آن هم به طور اتفاقی با ضربه سر.
بختیار در شرایطی بدترین فصل فوتبالش را سپری میکند که امیدوار بود با رسیدن به آرزوی چند سالهاش و حضور در استقلال، دوباره احیا شود. ولی منصوریان او را در پست غیرتخصصی پشت مهاجم به بازی فرستاد و به نوعی فوتبالش را در این فصل نابود کرد. بختیار در بیشتر مواقعی که خوب بود، در پست شماره هشت یعنی همان منطقهای که با تفکر امید ابراهیمی دنبال میشود، حضور داشت.
ولی یک تصمیم یک اشتباه و بازی دادن به همه ستارهها کنار همدیگر، از بختیار یک ناکام ساخت. ضمن این که بختیار رحمانی در دورههای مختلف نشان داده که اعتماد به نفس بالایی ندارد. با پوشیدن شماره هفت در تیم منصوریان، همه از او انتظار معجزه داشتند. ولی بختیار یک بازیکن معمولی خیلی خوب بود که توانایی تحمل این همه فشار را نداشت. خیلی زود هم شانه خالی کرد و به تیمی برگشت که در آن سابقه موفقیت داشت.