.png "عصر ایران")
۰۶ آذر ۱۴۰۳
به روز شده در: ۰۶ آذر ۱۴۰۳ - ۰۰:۳۰
رئیس پلیس راهور قول داد؛ خداحافظی با جریمه‌های اشتباه (فیلم) تحلیلی فراتر از مجادلات سیاسی
توان کشتی ساختن همان «کشتی ساز» شدن نیست...
سفارش دهندگان به فاینانس، تحویل به موقع و امکان پیگیری حقوقی در صورت انجام ندادن تعهد اشاره می کنند و شرکت داخلی به اشتغال زایی و توان توان فنی داخلی و سابقه ساخت...
عصر ایران- قرارداد ساخت کشتی با شرکت هیوندایی کره جنوبی همچنان محل بحث و گفت و گوست. پس از آن که فرمانده قرارگاه خاتم الانبیا از انعقاد این قرارداد انتقاد کرد و خواستار سپردن کار به شرکت های داخلی شد و روشن است که منظور بزرگ ترین شرکت کشتی سازی کشور – صدرا- ست.
در پی آن معاون اول رییس جمهوری توضیح داد: « این قرارداد مربوط به سال ها قبل و دوران پیش از تحریم بوده که به دلیل تحریم های بین المللی به صورت یک طرفه از سوی کره ای ها معلق شده بود و حال، در فضای پسابرجام امکان احیای قرارداد فراهم شده است».
با این که ماجرای سفارش ساخت کشتی رنگ و بوی سیاسی هم به خود گرفته اما محمد جواد روح – روزنامه نگار- که خود چند سال در حوزه صنایع دریایی فعالیت رسانه ای داشته قضیه را فراتر از مجادلات سیاسی بررسیده و نکات قابل توجهی را مطرح کرده است:
- قرارگاه خاتم که مالکیت بزرگترین کشتی سازی کشور (صدرا) را در اختیار دارد خود را محق می داند که از همه ابزارهای سیاسی، تبلیغاتی و رسانه ای خود برای جذب کار و پروژه استفاده کند و هرگونه سفارش به خارج را نیز اقدامی علیه منافع خود و حتی منافع ملی بداند.
-- در همین روزها شاهد بودیم که دیگر کشتی سازی بزرگ کشور (ایزوایکو) که اتفاقا زيرمجموعه وزارت صنعت و شرکتی دولتی هم محسوب می شود؛ انتقادهای مشابهی را از سفارش ساخت کشتی ها به خارج داشت.
- انتقاد همزمان کشتی سازی وابسته به یک نهاد و کشتی سازی وابسته به دولت از قرارداد اخیر، نشان می دهد انتقادها فراتر از دسته بندی ها و اختلافاتی است که بتوان تعبير سیاسی از آن داشت.
- به عنوان کسی که چندسالی در حوزه صنايع دریایی فعالیت رسانه ای داشته ام و از نزدیک پروژه های فعال در شرکت های کشتی سازی را دیده ام، تصور می کنم به این مساله باید فراتر از مجادلات سیاسی نگريست.
- یک سوی ماجرا که سفارش دهندگان و بهره برداران پروژه ها هستند تاکید دارند و حق هم دارند که به مواردی چون فاینانس خارجی، تحویل به موقع، توان تامین تجهيزات، امکان برخورد حقوقی با کشتی ساز در صورت عدم اجرای تعهد و... اشاره کنند و از این رو، سفارش به چین و کره را اقتصادی و در چارچوب منافع کشور بدانند.
- در مقابل، کشتی سازان به مواردی چون اشتغال زایی بالای هر پروژه، ضرورت حفظ بازار کار برای متخصصان و نیروهای بومی در مناطق ساحلی و مرزی، توان و ظرفیت فنی و مهندسی متخصصان ایرانی، سابقه ساخت پروژه های بزرگ دریایی در داخل و امکان استفاده از الگوهایی چون مشارکت در ساخت به جای واگذاری کلی پروژه به خارج اشاره دارند و ساخت داخل را مصداق و معیار توجه به منافع ملی می دانند.
- در این میان، نکته ای که عموما در مجادله دو طرف مغفول می ماند؛ تفاوت و تمایز بین "کشتی ساز" بودن با "توان ساخت کشتی" است.
- برآوردهای علمی و فنی و سابقه پروژه های انجام شده، نشان می دهد که ایران واقعا توان ساخت کشتی را دارد؛ اما درعین حال، کشتی ساز نیست!
- تمایز ظریف اینجاست که "کشتی ساز" نه صرفا یک کارخانه یا یارد دارای زيرساخت های لازم و نیروی انسانی توانمند برای اجرای پروژه است؛ بلکه مجموعه ای پیچیده و درهم تنیده از مناسبات و الزامات اقتصادی، بین المللی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی را تشکیل می دهد که بر بستر آن، می توان توان و ظرفیت های فنی را به کار گرفت.
- یکی از دلایلی که ایران توانسته "خودروساز" بشود، اما "کشتی ساز" و همینطور "هواپیماساز" نشده و بعید هم به نظر می رسد بتواند بشود؛ این است که بازار ساخت کشتی و هواپيما برخلاف خودرو بین المللی است و نه ملی.
- این سخن، البته به معنای فقدان کیفیت ساخت کشتی های ایرانی نیست. اتفاقا، به دلیل آنکه کشتی دارای استانداردهای بسیار ریز بین المللی است و توسط موسسات رده بندی بین المللی هم بررسی و تایید می شود؛ از لحاظ فنی و مهندسی حتما باید دارای استاندارد جهانی باشد.
- اما اینکه ما بتوانیم یک کشتی در استاندارد جهانی بسازیم؛ با آنکه یک "کشتی ساز" جهانی شویم، متفاوت است.
- برای آنکه ایران بتواند "کشتی ساز" شود؛ باید تمام معادلات اقتصادی (بویژه بانک، بیمه و مالیات)، سیاسی، اجتماعی و بین المللی آن متناسب با نرم های جهانی باشد تا بتواند در بازار جهانی با رقبایی که کشور آنها واجد چنین استانداردهایی است، رقابت کند.
- صرف آنکه ما بتوانیم یک یا چند پروژه بزرگ ساخت کشتی را انجام دهیم چالش های واقعا موجود در برابر "کشتی ساز" شدن را رفع نمی کند.
-تفاوت دو الگوی "ساختن به هر قیمت" با "سازنده جهانی" شدن، در تفاوت میان کره جنوبی و شمالی هویداست.
- یکی کشوری است دور از مناسبات جهانی که البته توانسته چند بمب اتم هم برای خود بسازد و دیگری، کشوری که خود را با استانداردها، نرم ها و روابط واقعی قدرت در مناسبات بین المللی همراه کرده و توانسته به "کشتی ساز اول جهان" تبدیل شود و نه تنها از ایران و اعراب که از کشورهای اروپایی و آمریکایی صاحب این صنعت، سفارش بگیرد.
- مجادله اخیر درباره ساخت چند کشتی نیست؛ درباره دو دیدگاه در اداره کشور است که سرانجام باید زمانی تصمیم گرفت و یکی را برگزيد.
در پی آن معاون اول رییس جمهوری توضیح داد: « این قرارداد مربوط به سال ها قبل و دوران پیش از تحریم بوده که به دلیل تحریم های بین المللی به صورت یک طرفه از سوی کره ای ها معلق شده بود و حال، در فضای پسابرجام امکان احیای قرارداد فراهم شده است».
با این که ماجرای سفارش ساخت کشتی رنگ و بوی سیاسی هم به خود گرفته اما محمد جواد روح – روزنامه نگار- که خود چند سال در حوزه صنایع دریایی فعالیت رسانه ای داشته قضیه را فراتر از مجادلات سیاسی بررسیده و نکات قابل توجهی را مطرح کرده است:
- قرارگاه خاتم که مالکیت بزرگترین کشتی سازی کشور (صدرا) را در اختیار دارد خود را محق می داند که از همه ابزارهای سیاسی، تبلیغاتی و رسانه ای خود برای جذب کار و پروژه استفاده کند و هرگونه سفارش به خارج را نیز اقدامی علیه منافع خود و حتی منافع ملی بداند.
-- در همین روزها شاهد بودیم که دیگر کشتی سازی بزرگ کشور (ایزوایکو) که اتفاقا زيرمجموعه وزارت صنعت و شرکتی دولتی هم محسوب می شود؛ انتقادهای مشابهی را از سفارش ساخت کشتی ها به خارج داشت.
- انتقاد همزمان کشتی سازی وابسته به یک نهاد و کشتی سازی وابسته به دولت از قرارداد اخیر، نشان می دهد انتقادها فراتر از دسته بندی ها و اختلافاتی است که بتوان تعبير سیاسی از آن داشت.
- به عنوان کسی که چندسالی در حوزه صنايع دریایی فعالیت رسانه ای داشته ام و از نزدیک پروژه های فعال در شرکت های کشتی سازی را دیده ام، تصور می کنم به این مساله باید فراتر از مجادلات سیاسی نگريست.
- یک سوی ماجرا که سفارش دهندگان و بهره برداران پروژه ها هستند تاکید دارند و حق هم دارند که به مواردی چون فاینانس خارجی، تحویل به موقع، توان تامین تجهيزات، امکان برخورد حقوقی با کشتی ساز در صورت عدم اجرای تعهد و... اشاره کنند و از این رو، سفارش به چین و کره را اقتصادی و در چارچوب منافع کشور بدانند.
- در مقابل، کشتی سازان به مواردی چون اشتغال زایی بالای هر پروژه، ضرورت حفظ بازار کار برای متخصصان و نیروهای بومی در مناطق ساحلی و مرزی، توان و ظرفیت فنی و مهندسی متخصصان ایرانی، سابقه ساخت پروژه های بزرگ دریایی در داخل و امکان استفاده از الگوهایی چون مشارکت در ساخت به جای واگذاری کلی پروژه به خارج اشاره دارند و ساخت داخل را مصداق و معیار توجه به منافع ملی می دانند.
- در این میان، نکته ای که عموما در مجادله دو طرف مغفول می ماند؛ تفاوت و تمایز بین "کشتی ساز" بودن با "توان ساخت کشتی" است.
- برآوردهای علمی و فنی و سابقه پروژه های انجام شده، نشان می دهد که ایران واقعا توان ساخت کشتی را دارد؛ اما درعین حال، کشتی ساز نیست!
- تمایز ظریف اینجاست که "کشتی ساز" نه صرفا یک کارخانه یا یارد دارای زيرساخت های لازم و نیروی انسانی توانمند برای اجرای پروژه است؛ بلکه مجموعه ای پیچیده و درهم تنیده از مناسبات و الزامات اقتصادی، بین المللی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی را تشکیل می دهد که بر بستر آن، می توان توان و ظرفیت های فنی را به کار گرفت.
- یکی از دلایلی که ایران توانسته "خودروساز" بشود، اما "کشتی ساز" و همینطور "هواپیماساز" نشده و بعید هم به نظر می رسد بتواند بشود؛ این است که بازار ساخت کشتی و هواپيما برخلاف خودرو بین المللی است و نه ملی.
- این سخن، البته به معنای فقدان کیفیت ساخت کشتی های ایرانی نیست. اتفاقا، به دلیل آنکه کشتی دارای استانداردهای بسیار ریز بین المللی است و توسط موسسات رده بندی بین المللی هم بررسی و تایید می شود؛ از لحاظ فنی و مهندسی حتما باید دارای استاندارد جهانی باشد.
- اما اینکه ما بتوانیم یک کشتی در استاندارد جهانی بسازیم؛ با آنکه یک "کشتی ساز" جهانی شویم، متفاوت است.
- برای آنکه ایران بتواند "کشتی ساز" شود؛ باید تمام معادلات اقتصادی (بویژه بانک، بیمه و مالیات)، سیاسی، اجتماعی و بین المللی آن متناسب با نرم های جهانی باشد تا بتواند در بازار جهانی با رقبایی که کشور آنها واجد چنین استانداردهایی است، رقابت کند.
- صرف آنکه ما بتوانیم یک یا چند پروژه بزرگ ساخت کشتی را انجام دهیم چالش های واقعا موجود در برابر "کشتی ساز" شدن را رفع نمی کند.
-تفاوت دو الگوی "ساختن به هر قیمت" با "سازنده جهانی" شدن، در تفاوت میان کره جنوبی و شمالی هویداست.
- یکی کشوری است دور از مناسبات جهانی که البته توانسته چند بمب اتم هم برای خود بسازد و دیگری، کشوری که خود را با استانداردها، نرم ها و روابط واقعی قدرت در مناسبات بین المللی همراه کرده و توانسته به "کشتی ساز اول جهان" تبدیل شود و نه تنها از ایران و اعراب که از کشورهای اروپایی و آمریکایی صاحب این صنعت، سفارش بگیرد.
- مجادله اخیر درباره ساخت چند کشتی نیست؛ درباره دو دیدگاه در اداره کشور است که سرانجام باید زمانی تصمیم گرفت و یکی را برگزيد.
لینک کوتاه: کپی لینک
حمله موشکی به پایگاه نظامیان آمریکا در شمال شرق سوریه ایران خواستار اقدام فوری شورای امنیت برای اعمال تحریم‌های مؤثر علیه اسرائیل شد سفیر اسرائیل در سازمان ملل: توافق آتش‌بس لبنان نهایی نشده اما نزدیک است افزایش شمار شهدای لبنان به ۳۷۶۸ نفر قاسم‌پور یا حسن یزدانی؛ معمای بزرگ کشتی ایران حل میشود؟ تظاهرات مجدد در تل‌آویو در اعتراض به عدم توافق مبادله اسرا پرسپولیس در آسیا متوقف شد؛ تساوی مقابل الریان و از دست رفتن دو امتیاز حیاتی آمریکا: اوکراین اجازه استفاده از موشک‌های «اتکمز» را در کورسک دارد آلمان مذاکرات بین تروئیکای اروپایی و ایران را تأیید کرد لاوروف: ناتو قصد کنترل بر جهان را دارد قیمت قطعی حج تمتع تا ۲ ماه آینده مشخص می شود فرانسه: گفت وگوهای آتش بس در لبنان پیشرفت چشمگیری داشته موسیمانه: از دست دادن سه امتیاز مقابل پاختاکور ناامیدکننده بود درگیری عجیب در بازی فولاد نوین؛ حمله برادر سرمربی به داور! علی عسگری همچنان در هیئت مدیره هلدینگ مالک استقلال ماندگار شد
یکی کشوری است دور از مناسبات جهانی که البته توانسته چند بمب اتم هم برای خود بسازد و دیگری، کشوری که خود را با استانداردها، نرم ها و روابط واقعی قدرت در مناسبات بین المللی همراه کرده و توانسته به "کشتی ساز اول جهان" تبدیل شود و نه تنها از ایران و اعراب که از کشورهای اروپایی و آمریکایی صاحب این صنعت، سفارش بگیرد.
واقعا که متن و قلم زیبایی بود عصر ایران. و این 2 پاراگراف رو واقعا باید با طلا نوشت. البته من با اینکه ما خودروساز هستیم کاملا مخالفم. چون اگه واقعا بودیم حال و روزمون این نبود، و بعد از 50 سال هنوز وانت پیکان و نیسان نمی ساختیم! حالا متاسفانه می خوان قضیه کشتی سازی رو هم ببرن به همین سمت رانت و انحصار. مطمئن باشید اگر این رانت در صنعت کشتی سازی به وجود بیاد، کشتی های در حد تکنولوژی جنگ جهانی دوم تحویل خواهند داد!
به قول شاعر
همه چيز را همگان دانند همگان هنوز از مادر زاده نشده اند
باعث افتخار است اگر ما بتوانيم خودمان سازنده باشيم ولي تجربه چيز ديگري ميگويد قريب4 دهه به خودروسازانمان فرصت داديم فرصتي كه به قيمت جان هزاران هم وطن داده شد كدام پيشرفت را كرديم چند نمونه از خودروهاي عصر حجري را به مونتاژ كرديم وبه جاي بهينه سازي انها را تبديل به الت مرگ مردم كرديم هواپيماهاي روسي را وارد كرديم شدند قاتل عده اي بيگناه وسوختن سرمايه هاي ملي دوستان قدري با تفكر حرف بزنند
من یک مهندس کشتی ساز و مدیر عامل یک شرکت خصوصی کوچک طراحی شناور هستم
1- در طراحی و ساخت کشتی شما باید بر اساس استاندارد انتخاب شده عمل کنید و سپس از طرف نمایندگان آن موسسه ی رده بندی میایند و یا تایید میکنند یا کامنت میگذارند و اصلاح میکنید. و بعد از آن بیمه و غیره انجام میشود پس شما در صورتی بتوانید با استاندارد کشتی بسازید یک کشتی ساز هستید که این در ایران شدنی است.
2- تمام صحبت و انتقاد به دولت در این زمینه است که دو فروند از این شناورها را به داخل میسپرد هرکجا که در داخل توان انجام نبود از شرکت های خارجی استفاده میکردیم که این یک کار روتین در دنیا میباشد.
3- به صراحت اعلام میکنم توان طراحی کامل یک کانتینر بر یا نفت کش را توسط شرکت کوچک خودم دارم.