عصر ایران؛ مصطفی داننده- هرچه به فضای انتخابات ریاست جمهوری نزدیک میشویم راهبردهای جریانهای سیاسی برای اردیبهشت ۹۶ نمایانتر میشود. اصولگرایان به دنبال پیدا کردن یک رقیب جدی برای رییس دولت یازدهم هستند و اصلاحطلبان هم دم از حمایت از رییس جمهور میزنند.
در این میان در بخشی از جریان اصلاحات بحث عبور از روحانی هم مطرح است. همانطور که برخی اصولگرایان به دنبال حمایت از روحانی هستند.
در این نوشتار اما میخواهیم به این مسئله ورود کنیم که آیا اصلاحطلبان میتوانند از روحانی عبور کنند اصلا توان این کار را دارند یا خیر؟
وقتی بحث عبور از یک فرد سیاسی مطرح میشود باید دید که برای جانشینی او فردی وجود دارد یا خیر؟ آیا جریان سیاسی توانسته است نخبگانی را تربیت کند که بتوانند به بالاترین نهادهای کشور راه پیدا کنند؟
با نگاهی به جریان اصلاحات میتوان گفت که آنها در صورت تایید عبور از روحانی واقعا کسی را برای جانشینی او ندارند. بسیاری از شخصیتهایی که توان حضور در صحنه سیاسی کشور به عنوان یک رییس جمهور یا وزیر و وکیل داشتند، به دلیل حوادث سیاسی بعد از حوادث سال ۸۸ توان حضور در انتخابات و صحنه میدانی سیاست را ندارند.
شاید بتوان گفت اگر این محدودیتها نبود قطعا اصلاحطلبان هیچگاه برای انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۲ به گزینهای به نام حسن روحانی نمیرسیدند.
از سوی دیگر باید گفت عملکرد حسن روحانی در دولت یازدهم حداقل برای اصلاحطلبان مطلوب بوده است. آنها به واسطه حضور روحانی در قدرت توانستند از گوشه عزلت نشینی خارج شوند و پای به عرصه سیاسی کشور بگذارند و حتی بخشی از کرسیهای سبز پارلمان را به خود اختصاص دهند.
میتوان گفت برای اصلاحطلبان روحانی به گونهای عمل کرد که اگر یک اصلاحطلب رییس جمهور بود قطعا اینگونه عمل میکرد. شاید اصلاحطلبان نتوانند وجه تمایزی زیادی میان دولت روحانی و دولت خاتمی پیدا کنند. این نکته را محسن میردامادی هم یک بار گفته است.
در ادامه باید گفت اگر یک اصلاحطلب رییس جمهور بود نمیتوانست بخشی از اصولگرایان را با خود همراه کند. امروز روحانی توانسته است بخش مهمی از جریان اصولگرایی به مدیریت علی لاریجانی را با خود همراه کند و یک طیف اصولگرایی همراه با دولت را در جریان محافظه کار ایجاد کند.
امروز بخشی از جریان اصولگرایی و اصلاحطلبی در برخی از مسائل به یک گفتمان مشترک رسیدهاند. اتفاقی که قبل از سال ۹۲ باور آن کمی سخت بود.
با توجه به این شرایط میتوان گفت که اصلاحطلبان با درک فضای سیاسی کشور به خوبی دریافته اند که عبور از روحانی نه به صلاح آنهاست نه میتواند اتفاق بیفتد.
1- نوبخت رییس سازمان برنامه و بودجه(ایجاد نارضایتی دربین کارکنان دولت)
2- رحمانی فضلی وزیر کشور( نداشتن توان و تجربه کار)
3- وزیر صنعت نعمت زاده( اشرافی گری)
با اين انتخابات دنيا به پايان نمي رسد و دوره هاي ديگري هم از راه خواهد رسيد ،
معرفي نامزد اصلاح طلب حتي اگر منجر به پيروزي هم شود فرصت سوزي 4 ساله مي شود ، 4 سالي كه مي شود با روحاني طي كرد و بعد به فكر دودوره آينده بود ،
عدم برنامه ريزي دراز مدت آفت كار ماست ،
اگر اصلاطلبان مدعي داشتن راي اكثريت هستند ، از هم اكنون برنامه ريزي براي دولت 1400 را آغاز كنند