حرکت سریع با خودرو هیجان‌انگیز است. اما همین بازی جذاب سرعت در هنگام بروز حوادث، ضربات ناشی از برخورد با گاردریل‌ یا از دست دادن عضو یا جان دردناک و تاثربرانگیزتر می‌شود.

به گزارش گروه خودروی عصر ایران در این مطلب به بررسی 5 خودرویی می‌پردازیم که در شمار خطرناک‌ترین خودروهای طراحی شده در جهان قرار می‌گیرند.

دوج وایپر

خودروی وایپر دوج آخرین خودروی ساخته شده بدون سامانه کنترل کشش و کنترل پایدار الکتریکی، است . جای تعجب نیست که میزان فرسایش و ساییدگی در این خودرو نیز بیش از اندازه زیاد است.

کبرای 427 شبلی AC

این خودرو نیز به همان دلیل که وایپر می‌تواند خطرناک باشد خطرناک است. یک شبکه قدرتمند مولد نیرو و فقدان شبکه امنیتی الکترونیک در کنار یکدیگر خطرناک‌تر ظاهر می‌شوند. اما خطر استفاده از کبرا به دلیل استفاده از ابتدایی ترین انواع ترمز، کمربندهای ایمنی نامناسب و طراحی بدنه باز نیز افزایش می‌یابد. عدم وجود کیسه‌های هوا شانس سرنشین برای جنگیدن و بقای بیشتر را نیز از بین می‌برد.

پورشه قدیمی 911

طراحی پورشه 911 با موتور قرار گرفته در بخش پشتی و قابلیت حرکت چرخ‌های عقب اساسا تفکر و طرح بدی به نظر می‌رسید. هنگامی که انتهای عقبی با معضل مواجهه شود، خودرو مانند یک پاندول حرکت نوسانی پیدا می‌کند.

پورشه برای اصلاح این نقص سالها وقت صرف کرد و سرانجام در سال 1998 موفق به برطرف کردن آن شد. در آن سال این خودروسازی با ارائه سامانه کنترل الکترونیک تا حدود زیادی معضل 911 های قدیمی را حل کرد. سرعت بالای این خودروها به واسطه موتور قدرتمند و شتاب بالا و فقدان سامانه‌های امنیتی می‌تواند آمار بالای مرگ و میر را در حین رانندگی شکل دهد.

تمام خودروهای عضلانی دهه‌های 50، 60 و70 میلادی

خودروی عضلانی اصطلاحی است که به گونه‌ای از خودروهای پرکاربرد اطلاق می‌شود. این اصطلاح معمولاً به خودروهای سایز متوسط آمریکایی گفته می‌شود که چرخ‌های عقب آن محرکند؛ موتور آنها هشت سیلندر و قیمت آنها مناسب است. این خودروها قابل استفاده در خیابان‌های معمولی و مسابقه درگ بوده و کاملاً متمایز با خودروهای دو در اسپرت و" جی‌تی" که برای سرعت زیاد در مسابقات جاده‌ای طراحی شده‌اند ساخته می‌شوند.

خودروهای عضلانی با حجم موتور بسیار بالا، پرقدرت و پرشتاب هستند. تمام این نمونه‌ها محرک عقب هستند و معمولاً از چراغ‌های گرد در نمای جلو و بدنه خاص و عضلانی برخوردارند.

این خودروها معمولا با موتورهای قدرتمند و بدون ترمزهای توسعه یافته یا سامانه تعلیق متناسب ساخته شدند. عدم استفاده از ساده‌ترین سامانه‌های کنترل سرعت باعث خطرناک‌تر شدن این خودروها شده است. با توجه به سرعت زیاد این خودروها می‌توان آنها را به موشک‌های غیر قابل هدایت به روی زمین تشبیه کرد.

بیتل فولکس واگن

نوسانات محوری، شکل سقف و مدل صندلی‌هایی که هیچ همانگی با فضای درون کابین نداشتند به کاهش فضای امنیتی خودرو افزود. ضعف در ساختار جلوی خودرو نیز باعث کوری دید راننده بود.