«گس» نقد و بررسی شد/ روایتی از یک بحران اخلاقی در جامعه

عصرایران - جلسه نقد و بررسی فیلم « گَس » با حضور کیارش اسدی زاده کارگردان ، کوروش جاهد منتقد مهمان ، رویا جاوید نیا و محمد رضا غفاری بازیگران فیلم برگزار شد و ضمن صحبت درباره فیلم گس به پاسخ گویی به پرسش های حاضران در ارسباران پرداخته شد.

می خواستم فیلم آینه ای از اتفاقاتی در جامعه باشد که کمتر به آن توجه می شود 

کیارش اسدی زاده کارگردان فیلم گس درباره این فیلم گفت: مسلما هر فیلم سازی از فضای اطراف خودش برای ایده گرفتن استفاده می کند. من از دوران نوجوانی همواره دغدغه روابط بین آدم ها را در سر داشتم و رفتارهای مردم به خصوص در خانواده ها به صورت ناخودآگاه برجسته می شد و اهمیت پیدا می کرد. بنابراین وقتی به سراغ نوشتن هم می روم این روابط به خصوص در کانون خانواده اولین چیزی است که به صورت ناخودآگاه روی کاغذ می آید و هرچه پیشتر می روم بیشتر سعی می کنم که جزئیات روابط را بشناسم .

وی ادامه داد: به نظرم اطلاق تم خیانت به یک فیلم خیلی کلی است، من سعی نکردم که رویکرد جامعه شناسانه داشته باشم بلکه دوست داشتم با دادن نشانه های تصویری و نه به صورت شعار زده چرایی به وجود آمدن چنین شرایطی در جامعه را نشان دهم. اتفاقا به نظرم عوامل اجتماعی و اینکه در بیرون چه اتفاقی افتاده است خیلی در چگونگی رابطه ایشان تاثیر دارد. من سعی کردم که فروپاشی روابط و عدم وفاداری را مخصوص یک طبقه ندانسته و آن را در طبقات مختلف و در همه نسل ها نشان دهم.


وی همچنین گفت: اتفاقا به نظرم رویکرد گس و علت ساخته شدن آن این است که ما واقعا نمی دانیم چرا این اتفاقات بین افراد پیش می آید. آدم ها وقتی در شرایطی هستند وخامت اوضاع را حس نمی کنند و فرصت و قدرت این را ندارند که دقیق به فضایی که در آن قرار گرفته اند نگاه کنند . من فکر کردم که باید لحظاتی را خلق کنم که از جنس زندگی مردم باشد و برای ایشان آشنا باشد ولی فراموش شده است .

این کارگردان افزود: خیلی به علت ها کار نداشتم . آسیب شناسی موضوع مشخص است و آن این است که تا روزی که ما جرات نداریم که راجع به اشتباهی یا کار خطایی که کرده ایم با صراحت حرف بزنیم اما برای پنهان کردن آن هزار راه و روش بلدیم چنین شرایطی هم وجود خواهد داشت. در هر حال هر رابطه ای ممکن است روزی به پایان برسد حالا یا با طلاق یا با مرگ عاطفی ولی من به دنبال راه حل پیدا کردن نرفتم و فقط خواستم روابطی را نشان دهم که از شدت آشنایی و جلوی چشم بودن فراموش شده است.

کیارش اسدی زاده درباره نشانه های بصری فیلم گس نیز گفت : من در هر دو فیلمم تلاش کرده ام که از نشانه های بصری بیشترین استفاده را داشت باشم مثلا انتخاب شمال به عنوان شهر ساحلی برای من تعریف خاص داشت و دریا هم که نماد زندگی است خروشان و مواج نشان داده می شود و اتفاقا ناامیدی و نابودی زندگی نیز برای شخصیت فیلم در همان جا اتفاق می افتد. و اصلا صدای دریا ، که درشت ترین نماد تصویری فیلم است ، از ابتدای سکانس مربوط به دانشجویان در شمال در در زیر متن شنیده می شود.

سینما می تواند به عمق روابط افراد بپردازد

کوروش جاهد منتقد مهمان این برنامه درباره فیلم گس گفت: چیزی که در سینما برای من جالب است این است که صرفا به بیان ناهنجاری ها نپردازد بلکه با پرداختن به مسائل روانشناختی به تحلیل بپردازد و با زبان سینمایی این موضوعات را بیان کند . کیارش اسدی زاده از معدود سینماگران کشورمان است که از نشانه شناسی های تصویری زیاد در فیلم هایش استفاده می کند. نگاه به معضل مشترک نسل ها هم در این فیلم جالب است و نمونه وار روابط بین آدم ها در چند نسل را نشان می دهد.

وی افزود : فیلم با اینکه ریتم کندی دارد اما مانند فیلم های اروپایی سعی کرده از دیالوگ به اندازه و درست استفاده کند و این باعث جذب و کشش مخاطب می شود. به نظرم هر اثر هنری باید به ریشه های مسائل نزدیک شود. این فیلم نیز می تواند به علت پیدایش مساله خیانت در نسل های مختلف بپردازد مانند اینکه مسائل اقتصادی و یا پرورش نسلی که از کودکی تفکیک جنسیتی بین ایشان اتفاق افتاده است و ... می تواند چه تبعاتی به دنبال داشته باشد، اما کارگردان ترجیح می دهد که علت ها به صورت فردی تر در بک گراند بمانند.

وی اضافه کرد: فیلم ساز نگاهی به مخاطبان عادی جامعه نیز دارد و اینکه این فیلم چه چیزی را به ایشان می دهد. آیا صرفا آگاهی دادن مهم است ، که این کار توسط رسانه ها و روزنامه ها انجام می شود ، یااینکه خودآگاهی مخاطب افزایش پیدا می کند و پس از ترک سالن سینما به این می اندیشد که باید درباره این مسائل چه کرد و علت های به وجود آمدن این چنین روابطی چه می تواند باشد.

جاهد گفت : سعی می شود که با نگفتن و پنهان کاری حداقل ظاهر زندگی افراد حفظ شود. ولی به نظرم اتفاقا در سینما می توان راجع به چیزهایی که در واقعیت نمی شود درباره آنها حرف زد ، صحبت کرد و آنها را به تصویر کشید. سینما می تواند به عمق فکر و مغز روابط بپردازد. سینما و هنر و ادبیات می تواند با نشان دادن روابط مختلف به بیان چیزهایی بپردازد که از بیان عاجزیم. سینما می تواند چنین چیزی را به تصویر بکشد که جای آن در سینمای ما خالی است .

رویا جاویدنیا بازیگر فیلم گس گفت: مرگ عاطفی بین آدم ها اتفاق می افتد ولی در سینمای ما کمتر به آن پرداخته شده است و من اپیزودم را در این فیلم به این خاطر خیلی دوست داشتم. اینکه راجع به مرگ عاطفی صحبت شود باعث می شود که ذهن ها به چرایی ادامه چنین روابطی بیاندیشند. این برای نسل قبلی ما خیلی پیش می آمد که با وجود مرگ عاطفی به زندگی مشترک ادامه دهند اما این مساله در بین نسل های جوان تر روز به روز کم تر می شود.

وی گفت : با دیدن این چیزها در فیلم ها باید آدم بهتری شد. آدم بهتری شدن با هر شکل و شمایلی هدف است . مثلا می توان فکر کرد که آدمی که سالها وفادار بوده آیا امروز از زندگی که داشته راضی است یا اینکه عمرش را از دست رفته می بیند. امروزه دیگر می توان به این فکر کرد که هر رابطه ای می تواند عمری داشته باشد روزی به اتمام برسد.

این بازیگر در پایان افزود: این فیلم نامه از لایه های روانی برخوردار بود و من از آن خوشم آمد. من به نوعی این زن را تجربه کرده بودم و از من دور نبود و بخاطر همین قبل از دورخوانی فیلم نامه مرا با خود برد و من با آن زندگی کردم و آن قصه من شد.

محمد رضا غفاری بازیگر فیلم گس گفت: بعد از این فیلم شانس بازی کردن در فیلم هایی که بیشتر دوست می داشتم در آنها کار کنم برایم مهیا شد و ما در صحنه فیلم برداری مانند خانواده بودیم و این به جلوی دوربین نیز انتقال پیدا می کرد. درباره موضوع فیلم هم باید بگویم که متاسفانه در بین همه نسل ها دیده می شود. بچه های نسل جدید تر راحت تر با این موضوعات کنار می آیند و به قول خودشان آرامش بیشتری دارند!! در هر صورت شرایط جامعه مدام تغییر می کند و نوع روابط هم دستخوش تغییرات می شود.

این جلسه نقد و بررسی با انجام پرسش و پاسخ بین حاضران و عوامل برنامه به پایان رسید .