گروه‌های نمایش، در بهترین حالت هم اگر در سالن‌های دولتی به صحنه بروند و احتیاجی به کرایه‌ی روزانه‌ی سالن نداشته باشند، باز هم مجبورند در آخر 20 درصد از درآمد گروه را به سالن بدهند، کرایه‌هایی که از شبی 500 هزار تا 6 میلیون تومان است.

رئیس کانون کارگردانان خانه تئاتر ایران، ضمن اعلام برگزاری نشست «هم‌اندیشی اقتصاد تئاتر» به دبیری فرهاد آئیش از عدم حمایت گروه‌های تئاتری گلایه کرد.

به گزارش ایسنا شکرخدا گودرزی گفت: در روند بحث عدم حمایت از تئاتر، من و دوستانم در هیات مدیره‌ی خانه تئاتر، تصمیم گرفتیم نشستی با موضوع اقتصاد تئاتر برگزار کنیم، چرا که این یکی از مسائلی است که باید به جد برای آن راه حلی پیدا کرد.

او اضافه کرد: همچنین این موضوع باید به مسئولین هم انتقال داده شود که تئاتر را دریایند وگرنه با ادامه‌ این روند، تئاتری که باید به استحکام فرهنگ کشور کمک کند، نابود خواهد شد و اگر هم ادامه پیدا کند، احتمالا معنای اصلی تئاتر را از دست داده است؛ ما به عنوان کانون کارگردانان خانه تئاتر، بعد از برگزاری چندین جلسه لزوم وجود چنین نشستی را احساس کردیم.

گودرزی در این‌باره، ادامه داد: یکی از مسائل و مشکلات گروه‌های تئاتری وضعیت نابسامان گروه‌هاست. بحث عدم حمایت‌، عدم اجرای قراردادهای نمایش، عدم حمایت از نمایش‌ها و... است. همچنین گاهی درآمد کارهای تئاتری با اجاره‌ی سالن هم‌اندازه نمی‌شود و نمایش‌ها بدین صورت است که شکل قراردادی درستی ندارند.

گروه‌های نمایش، در بهترین حالت هم اگر در سالن‌های دولتی به صحنه بروند و احتیاجی به کرایه‌ی روزانه‌ی سالن نداشته باشند، باز هم مجبورند در آخر 20 درصد از درآمد گروه را به سالن بدهند، کرایه‌هایی که از شبی 500 هزار تا 6 میلیون تومان است.

رئیس کانون کارگردانان خانه تئاتر ایران با نابسامان خواندن وضعیت گروه‌های نمایشی، گفت: در این چند سال اخیر همان کمک‌هایی هم که وجود داشت، حذف و یا محدود شده است و آرام آرام کار گروه‌های تئاتر به جایی رسیده است، که نه تنها حمایتی نمی‌شود، بلکه در آخر هم باید بخشی از درآمدش را به سالن‌های تئاتر بدهند و وضعیت نابسامان تئاتر با این وضعیت نابسامان‌تر هم می‌شود.

او در ادامه تصریح کرد: تئاتر که در همه جای دنیا به عنوان کالایی فرهنگی مورد حمایت قرار می‌گیرد، در ایران که به دنبال اندیشه وکرامت انسانی‌ست، همچنان مشکلات حمایتی دارد و نمی‌تواند روی پای خود بایستد. باید تکلیف را روشن کنیم که تئاتر صنعتی‌ست یا فرهنگی. اگر فرهنگی‌ست باید بررسی شود که این نهاد فرهنگی چگونه کسب درآمد می‌کند؟ کارهایی که به نشر افکار متعالی و فرهنگی منجر می‌شود چرا نباید حمایت شود؟ باید بدانیم که کار فرهنگی کردن حمایت اولیه می‌خواهد وگرنه یک گروه تئاتر، با همه‌ی فشاری که متحمل می‌شود، در ابتدای راهش سرمایه‌ای ندارد که بخواهد بدون حمایت چرخ زندگی افرادش بچرخد.

گودرزی همچنین اضافه کرد: تئاتر یک مفهوم اجتماعی و جمعی ست که در آن امنیت شغلی وجود ندارد و اگر از آن حمایت نشود، کل گروه تئاتری آسیب می‌بیند. اقتصاد تئاتر را نمی‌شود مانند اقتصاد صنعتی نگاه کرد. کاش نهادهای سرمایه‌گذار به این مسائل بیشتر توجه کنند. باید بدانیم که این عدم حمایت‌ از تئاتر، تئاتر را از آن معنای خودش تهی می‌کند.

او در پایان با گلایه‌مندی اظهار کرد: کاری که باید به یک ارزش تبدیل شود، به یک چیز بی ارزش تبدیل شده است. ما در کشورمان یک سند چشم‌انداز داریم که در بخشی از آن به توسعه‌ی فرهنگی هم اشاره شده است. خوب بررسی‌هایی انجام شود و ببینند در این سال که با عنوان سال تئاتر نام گذاری شده است، چه بودجه‌ای برای حمایت از تئاتر در نظر گرفته‌اند و چه مقدار از آن، جذب این کار شده است؟!

گودرزی همچنین ادامه پیدا کردن نشست‌هایی با این موضوع را غیر محتمل ندانست و گفت که پس از برگزاری این نشست، تکلیف نشست‌های احتمالی آینده در خصوص اقتصاد تئاتر نیز مشخص خواهد شد.

تماشاخانه