عصر ایران؛ سروش بامداد- با این که اخبار مربوط به لغو کنسرت های موسیقی یا کنارهگیری مدیر دفتر موسیقی در وزارت ارشاد در ماههای اخیر بازتاب بیشتری داشته تا اخبار مثبت و اجراها اما جا دارد گفته شود که موج خبرهای خوب موسیقی هم در راه است.
از صدور حکم تبرئه برای «پروازهمای» - خواننده موسیقی سنتی – و پایان سوء تفاهم ها درباره او که برگزاری کنسرت را ممکن میسازد و انتظار می رود این اتفاق هر چه زودتر رخ دهد تا خبر شب موسیقی فیلم های خاطره انگیز مسعود کیمیایی در شانزدهم همین ماه در تالار کشور از این جملهاند.
سرآمد همه این خبرها البته احیای ارکستر ملی ایران و ارکستر سمفونیک پس از 6 سال تعطیلی است و در همه این موارد شاهد انعطاف و همکاری هنرمندان و اشتیاق آنان برای حضور دوباره هستیم.
فرهاد فخرالدینی در حالی رهبری دوباره ارکستر ملی ایران را پذیرفته که میتوانست بر 6 سالی که بی دلیل از دست رفت تاکید کند اما نومید نشده و بار دیگر بازگشته است. علی رهبری نیز رهبری ارکستر سمفونیک را پذیرفت هر چند که دشواریهایی پدید آمد اما با امید شروع کرد.
این قصه محدود به هنر در شکل کلاسیک آن نیست. خواننده ای همچون پرواز همای نیز خود را هماهنگ کرده و دستگاه های متولی نیز او را درک کردند و اکنون تنها برای برگزاری کنسرت باید منتظر بود. وقتی ظرف تنها 6 ساعت تمام بلیت ها فروش رفت و بعد از لغو نیز عده ای اعلام آمادگی کردند همچنان در نوبت بمانند یعنی امید غالب است.
هنگامی که اسفندیار منفرد زاده از آن سوی آب ها به مسعود کیمیایی نامه نوشت و با تاکید از او خواست آن دسته از موسیقی فیلم هایی را که آهنگساز آنها بوده اجرا نکنند کارگردان ایرانی میتوانست به نپیوستن ایران به قانون جهانی کپی رایت اشاره کند اما چنین نکرد.
میتوانست از کل برنامه منصرف شود چرا که رابطه مردم با موسیقی فیلمهایی که آهنگ ساز آنها منفردزاده بوده (مانند فیلم رضا موتوری با صدای فرهاد مهراد/ مرد تنها: با صدای بی صدا/ مث یه کوه بلند) بیشتر است تا فیلم های بعد از انقلاب. اما هیچ یک از این دو رفتار را پیشه نکرد.
آهنگ های اسفندیار منفرد زاده را کنار گذاشت و گفت: «با اسفند رفیقیم و خاطره ها داریم» و به این ترتیب قرار است موسیقی فیلم های رییس، حکم، جرم، متروپل، گروهبان، اعتراض و دندان مار در این ارکستر اجرا شوند. اجرایی با رهبری بهزاد عبدی و با خوانندگی رضا یزدانی و چون بحث موسیقی مطرح است پیداست که مسعود کیمیایی تنها خود یک ناظر است و البته اجازه داده ولی به صورت مستقیم ذیمدخل نیست.
جالب تر از همه موزیکویدیویی است که از «امیر تتلو» بر روی کشتی ارتش جمهوری اسلامی ایران منتشر شده و درست است که موضوع آن انرژی هستهای است اما به هر حال این خواننده را با عنوان «زیر زمینی » میشناسیم.
مجموعه این خبرها که شاید ارتباط ارگانیکی با هم نداشته باشند نشان میدهد هوای آسمان موسیقی ایران ابری نیست و خبرهای مثبت را میتوان شنید منتها باید صبوری کرد.
همین که به جای حرمت قطعی و کلی درباره اختلاط شرکت کنندگان هشدار داده میشود یا دانشگاه محل مناسب برگزاری کنسرت دانسته نمیشود نه تنها محدود کننده نیست که اتفاقا می تواند و در واقه تا حدی توانسته موسیقی ایرانی را از بلاتکلیفی آزارنده برهاند.
ارکسترهای ملی و سمفونیک احیا میشوند و خواننده زیر زمینی به روی عرشه میرود و خواننده ای که بسیاری گمان میبردند دیگر مجال خواندن در این سرزمین را ندارد مصاحبه میکند و اجرای او هم دور نخواهد بود.
همه اینها با صبر و انعطاف به دست آمده است. مسعود کیمیایی برج عاج نشینی نمیکند و به ضیافت افطار رییس جمهور میرود و فرهاد فخرالدینی نمیگوید دیگر دیر شده و بار دیگر رهبری ارکستر ملی را بر عهده میگیرد و پرواز همای با اصلاح آنچه درباره استاد شجریان گفته بود به صحنه بازمیگردد.
اینها همه اتفاقات خوبی است که زیر پوستی رخ می دهد و نیاز به یادآوری دارند تا گمان نبریم تنها کنسرت هایی لغو میشوند. از دنیای موسیقی سازهای مختلفی میتوان شنید و عجالتا میتوان با موسیقی فیلم های کیمیایی خاطراتی را تازه کرد. موسیقی دارد راه خود را باز میکند...
زنده باد همای و مستان