حرف های عجیب و غریب وزیر ورزش !

«  اولین آسیب در فوتبال ما این است که فوتبال توسط فوتبالی ها اداره نمی شود و یا اینکه حداقل اکثر فوتبال در دست فوتبالی ها نیست. مسئله دوم این است که متاسفانه خود فوتبالی ها باعث حذف خودشان می شوند و به حذف شدن شان از فوتبال دامن می زنند و می گویند ما توان اداره خود را نداریم. دیگران به داد ما برسند. من در مدت کوتاهی که وزیر ورزش و جوانان بوده ام دیده ام که بارها و بارها مربیان و بازیکنان سر هر مسئله ای فریاد می زنند که مجلس، دولت، سازمان بازرسی به داد ما برسید. معنی این حرف این است که ما مثل یک خانواده ای هستیم که بی سرپرست مانده ایم یکی بیاید ما را سرپرستی کند. شما کجای دنیا چنین چیزی را می بینید اشکال ساختاری ما این است که فوتبالی ها در فوتبال دستی ندارند و اگر مربیان اجازه می دادند، از بقیه رشته ها مربی فوتبال هم می آمد. مثلاً یک کشتی گیر مربی فوتبال می شد. تا زمانی که ما متوجه نباشیم چه استعدادی داریم، وضعیت فعلی اجتناب ناپذیر است. البته من خوشحالم که اخیرا فوتبالی ها به نقد فوتبال مشغول شده اند. اگر این مشکل حل شود، سایر مشکلات هم حل می شود.» 

 :« مربی گری به خاطر سپردن تاکتیک ها نیست بلکه مدیریت و ایجاد رابطه صمیمی با بازیکنان اصل اساسی آن است. مربی موفق به ورزشکار کمک می کند تا از تسلط یافتن به مهارت ها و رقابت با دیگران احساس رضایت به او دست دهد و از آن لذت ببرد. یکی از آسیب های تغییر پیاپی مربیان در فوتبال ایران این است که جای مربی، مشاور و مدرس، عوض شده و بارها دیده ایم که مربی، مشاور یا مدرس به جای یکدیگر کار می کنند.»