شرایط بدن انسان پس از مرگ

يادش زنده و راهش پر رهرو باد .

خدا اخر و عاقبت همه را ختم به خیر کند انشاءالله

حالا فکر شو بکن ما با این همه ادعا و غرور باید اینجوری تجزیه بشیم ؟!!!!

ناشناس جان آشنا بود ؟

باید قبول کنیم این هم بخشی از سرنوشتمونه ...سعی کن بخندی و خوب زندگی کنی ...

قانون حیات و مرگ همواره جریان داره.اما چون فرصت حیات در دنیا یکبار بیشتر نیست باید کاملا به بهتر زیستن فکر کنیم.بله یک روز هم همین اتفاقات بالا برا هر موجود زنده ای اتفاق می افته.ولی جهان بینی درست به انسان ارامش میده حتی موقع مردن.مردن یک پوست اندازی هست برا زنده بودن و جوان بودن ابدی .به لطف و رحمت خداوند.

اون موقع دیگه واسه کسی که مرده جسمش مهم نیست شاید واسه آدم های زنده مهم باشه ولی واسه خودش دیگه بی ارزش اون موقع چیزهای دیگه ارزش داره روح آدم ها که دیگه از جسم خارج شده

این روند تقریبا مربوط به تمام موجودات زنده است که پس از مرگ به این سرنوشت دچار می شوند.

اصلا از مرگ نترسید!
چون هروقت شما هستید ، اون نیست
و هروقت اون هست ، شما نیستید!!!
پس چه دلیلی برای ترسیدن از مرگ وجود داره...!!!

جالب بود

دایی 27 ساله ام دو سال پیش فوت کرد. وقتی تصور میکنم این اتفاقات براش افتاده نمیتونم آروم بگیرم. هنوز صورت یخ و سفت و سفیدش تو سردخونه تو ذهنمه
:(
خدا همه رفتگانو بیامرزه :'(

عالی بود

مقاله به جایی بود، برای این که یادمون نره کی هستیم و کجا خواهیم رفت...

تا شقایق هست زندگی باید کرد

در دعای جوشن داریم (یا من فی القبور عبرته= ای خدایی که آنچه در قبرهاست برای ما عبرت قرار دادی) ولی به فرمایش علی ما اکثر العبر و اقل الاعتبار=عبرتها چقدر زیادند و عبرت گیرندگان چقدر کم.

خیلی جالب بود ممنون

جسم محكوم به فناس،بياييد روحمان را از بين نبريم!!!

دوستان .یادما بعداز حرکت بالا و راه مرگ بعد مردن ما...

ممنون خیلی جالب بود،یه نگاه جدید و نو به زندگی اصلا هم ناراحت کننده نبود.

جالب بود. خدارحمت کند همه اسيران خاک.به يادشان صلوات.ناشناسى (من نه منم) که داييشون فوت شده.همين که ماشاهد خيلى اتفاقات پس ازمرگ نيستيم جاى شکر داره خدا ميدونسته که اين قدرت روبه مانداده تصور کردنش هم الکى.خودت درگيرچيزاى که ناراحت ميشى نکن.

به امید ان روزی که گناهایمان به دست پروردگار بخشیده شود

الکی میگه.............

اگر این سرنوشت جسم است پس جهنم چی رو می سوزونند روح هم که از جنس جسم نیست .

با سلام
آخرالامر گل كوزه گران خواهي شد
حاليا فكرسبو كن كه پر از باده كني
گر از آن آدمياني كه بهشتت هوس است
عيش چند آدمي و چند پريزاده كني؟!
خيام (عليه الرحمه)

عكس هايي كه گذاشتيد بي شباهت به كله پاچه نيست.

اگر شیری اگر میری اگر مور
گذر باید کنی آخر لب گور
دلا رحمی به جان خویشتن کن
که مورانت نهند خان و کنند سور

خيلى خوب بود بايد به فكر مرگ هميشه بود...

پیرخردیک نفس آسوده بود /خلوت فرموده بود/کودک دل رفت و دو زانو نشست/مست مست /گفت تورا فرصت تعلیم هست /گفت هست /گفت که ای سخت ترین رهنورد /سوخته وساخته گرم وسرد /بررخت ازگردش ایام گرد /چیست برازنده بالای مرد /گفت:درد /گفت جه بود ای همه دانندگی /راست ترین راستی زندگی /پیرکه اسرارخردخوانده بود /سخت دراندیشه فرو مانده بود/ناگه از شاخه ای افتاد برگ/گفت:مرگ شعرازاستادهاشم جاوید

عالی بود. ممنون

زندگی فرصت کوتاهی برای نیکو کاری است

بگو بامید ان که هیچوقت خدا را فراموش نکنیم وشاکر نعمات و پنج وعده نمازمان را سر وقت بخوانیم خدایا لحظه ای ما را به خودمان وا مگذار امین

خدا را شکر از آخر می میریم و راحت می شیم. حقا که زنده نبودن مساوی است با بهشت.

و آنجاست که مال و فرزند و... دیگه ارزشی نداره و اعمالی که در این دنیا انجام دادیم باعث راحتی یا ناراحتی اون دنیای ما میشه.

خدایا به ما توفیق بده چگونه زندگی کردن را بیاموز یم ،چگونه مردن را خواهیم آموخت"برگرفته شده از جملات دعایی دکتر علی شریعتی"

مرگ پلی است بین دنیا و آخرت

این ها سوالهای واقعی هستند و برای شوخی و مزاح نیست .

پیامبری هست به نام حیقوق (ع) در تویسرکان. سال 72 یه عده دزد قبر ایشون رو به طمع بدست آوردن جواهرات شکافتن. بدنشون هنوز سالم سالم بود. با آثار ضربه ها و کتک هایی که از قاتلیت بی رحمش خورده بود.
فیلمش هست. هنوز نبض رگ روی پیشونیش می زد.
اینه تفاوت اونا با مایی که سراسر زندگیمون رو گناه آلوده کرده و قبل از مردن داریم فاسد می شیم و می پوسیم

ان زمان میگفتن به بین کبود شده گنا ه کا ر ه هییسس
نه گو پیش فامیلش
صواب کار سفید میشه گنا ه کار سیاه

salam, say konid healthy bokhored ka frayanad poosedan rahatar basha zyad zajr nakashim.

تحصیل کردگان بیکار بخاطر نداشتن شغل مردند.خانواده های بی بضاعت بخاطر شرمندگی در خانواده مردند .جوانانی که بخاطر مشکلات مالی ازدواج نکردند یا اگر کردند طلاق گرفتند ومردند.والدینی که بخاطر مشکلات مالی ناچاربه عدم فرزند اوری شدند مردند (انسان زمانی مرگ را تجربه میکند که نه راه پیش داشته باشه نه راه پس)مرگ چیزی جز اینها نیست همه اتون تجربه اش کردید نترسید.

خدا به همتون شفا بده.

خدا به عزراییل خیر بدهد که با انصاف سراغ همه خواهد رفت و عدالت را رعایت خواهد کرد و پارتی بازی در کارش نخواهد بود.
اما نوبت خود عزراییل چه زمانی خواهد بود ؟ ایا در پایان جهان ؟ ایا با مرگ اخرین نفر روی زمین که دیگر کاری برای عزراییل باقی نخواهد ماند؟
ایا فرشتگان خواهند مرد و خداوند بزرگ خودش تنها و جاودان خواهد ماند ؟

من همینجوریم ، یعنی من هم مردم ؟

سلام به همه نویسندگان محترم بله طبق ایه های قران واحادیث اخر کار دنیا که شد حضرت عزراییل هم بفرمان حضرت حق جانش گرفته خواهد شد ومثل قبل از خلقت خدا بزرگ تا چه تصمیمی برای بعد گیرد والله اعلم

با سلام اولا الله چون فیاض است وهیچ وقت فیضش قطع نمیشود جهان و وجود ادامه خواهد داشت این دنیای ماست که ممکن است تغیراتی نماید و کرات اسمانی هم دگرگونی هائی پیدا کنند و خلقت بجای خود باقی میماند این ما انسانها هستیم که چون همه چیز در خلقت را خداوند مسخر ما نموده است درست بهره برداری نمائیم و به عدالت و انصاف رفتار نمائیم و همه انسانها را مخلوقات الله بدانیم و از ظلم و ستم و تجاوز و عداوت و کینه و خسد و خود خواهیهای شیطانی بر حضر باشیم که متاسفانه بسیاری از انسانها خودشان نیستند برده فکری و جانی و مالی ذیگرانند که با زر و زور و تزویر انها را تحت سلطه خویش میگیرند و از بی اطلاعی و جهالت لنها استفاده نمده و با خرافات و چیزهای موهوم و گذشته های بی نتیجه برای حال از انها سوء استفاده برای اغذاض و منافع شخصی و گروهی منتفع میشوند اگر انسانها اگاهی و اطاعهاتشان را بالا ببرند دیگر کسانی نمیتوانند با دروغ و شانتاژ وسو ء استفاده از مذاهب مردمشان را بهر طرف که میخواهند ببرند و اجازه ظهور و بروز به انها داده نشود افکار و جان و مالشان را با ان سه عنصر خوب که وقتی باهم میشوند و در احتیار کسانی خاص قرار گیرند این میشود که در دنیا شده است ( زرو زور و تزویر ) که هر دو اولیش برای بشریت میتواند رفاه و امنیت و اسایش به ارمغان اورد و انه سومی است که بشر را به بدبختی و بی جارگی دچار میکند انسانی که از مواد و ترکیبات مختلفی تشکیل شده میپاشد بقول علی ع (اوله نطفه و اخره جیفه و عجبت للمتکبر ) رو ح است که من امر ربی است و برای انسانها من العلم الا قلیلا دارد و از جنس ماده نیست از اوست و بسیوی او میرود نه بسوی دیگری خداوند اخر و عاقبت همه را ختم بخیر گرداند امین

خندیدیم خندیدیم! این قد بخودتون معرور نباشین هممون تو این دینا یه توالت سیاریم البته اگه انسانیت نباشه حالا بحند

قصه ی طوطی و بازارگان رو عموما همه یادمون هست دوستان
طوطی ها مردند و سپس زنده شدند
بمیرید قبل از انی که بمیراننتان

موتو قبل ان تموتا

یه اتفاق زیسیتیه که باید بیفته وگرنه کل کره زمینو جنازه برمیداشت...ملت نمیتونستن کشاورزی کنن

انما الدنیا فنا

برادر گرامی خلیل حسینی ، رباعی که مرقوم داشته اید اگر چه مفهوم آن از نظر بعضی درست است ولی دوست عزیز مربوط به خیام نمی شود ، البته رباعیات زیادی است که منصوب به خیام است ولی او نگفته و شاید شاگردانش خواسته اند به او منصوب نمایند . این رباعیات ضعیف هستند و معلوم است خیام آنها را نگفته ...همین شعر شما فاقد اجزای رباعی است ( قافیه های مصرع اول ) ....... با تشکرو احترام ........

یعنی حتی این جسم هم امانتی از خداست و ما صاحب این بدنی که ۷۰ سال باهاش زندگی کردیم هم نیستیم

اصل غالب بر هستی، عدم وجود حیات است و ما با مرگ از این استثناء خارج شده و به جریان غالب و طبیعی خلقت می پیوندیم. زندگی سفرکوتاهی است که ما را از خلقت جدا مي نمايد و دوباره به دامن خود برمیگرداند. مرگ ادامة حرکت است و زندگی بدون حرکت بی معناست.
بنظر شما کدام بهتراست: زندگی دائمی همراه با سکون و بدون تغییر و یا زندگی با حرکت ولی همراه با مرگ؟ چه نیرویی به ما امید زندگی میدهد؟
این چه نیرویی است که آگاهی از مرگ و موقت بودن زندگی را از خاطر ما میبرد و نمیگذارد این فکر که مهمترین موضوع حیات است، شب و روز ما را تعقیب کند؟ آیا حاضریم در یک خانه اجاره ای سرمایه گذاری کرده و با علم به اینکه سه سال بعد باید آنرا ترک کنیم، آشپزخانه ای مدرن و حمامی گرانقیمت بسازیم؟ این چه نیرویی است که مثل پادزهر، غمِ بودن در یک دنیای بی ارزش و گذرا را به عشق و امید تبدیل میکند؟
این پرسش برای اکثر انسانها معمولا" مطرح نمیشود، ولی کسانی هم هستند که با آن در جنگند و رنج میبرند.
این نیرو را میتوان به یک «شعله» تشبیه کرد و «افسردگی» ضعیف شدن شعلة این چراغ است. گاه این شعله به حداقل خود ميرسد و فقط سوسو میزند، گاه چنان مشتعل و پرنور میشود که همه وجود را فرا گرفته، لبریز مي شود و میخواهد دیگران را نیز در بر بگیرد. به صورت شعر، آواز، نقاشی، هنر، دعا و مناجات و … از ما بیرون ميريزد و قفسِ تنگِ وجودِ ما را این «مرغ باغ ملکوت» آزار میدهد. ما در فاصله‌ مرگ و حیات قرار داریم، هر تولدی روی سکه‌ یک مرگ است و برعکس.
خداوند می‌فرماید: خلق الموت والحیات؛ این یک شگفتی است که خداوند اول اسم از مرگ می‌آورد و بعد زندگی. ما پس از یک زندگی می‌میریم و در یک زندگی دیگر، متولد می‌شویم مثل دوران جنینی که در دنیایی غرق از آب زندگی می‌کردیم و حالا به دنیا آمده‌ایم. مرگ نابودی نیست، بلکه یک تولد است. فاصله‌ مرگ و زندگی، یک مسابقه است، مسابقه‌ای که بدانیم از جهت عمل، کدام یک از ما بهتریم.
پیدایش انسان با اشتیاقِ دو جنس مخالف شروع شده است، پس از آن پروسة لقاح آغاز شده و اسپرمهای مرد با شتاب و حرکت و اشتیاق، بسوی تخمك حرکت میکنند؛ تا اینکه یکی از آنها خود را به آن رسانده و با هم یکی میشوند. همین اصل، یعنی میل بسوی حرکت و جنبش و خلاقیت و رشد، همة سلولهای جنین را فرا میگیرد. این گرما آتشی را روشن میکند که خود ایجاد کنندة گرمای بیشتری میشود. پزشکان میگویند جنین در ٧ ماهگی از نظر ارگانها و سلسلة اعصاب کامل است و در دو ماه آخر، وزن اضافه میکند. آنچه او در رحم مادر می بیند؛ گرما، امنیت و نداشتنِ کمبود است. جنین به دنبالِ بدست آوردن نیست، بلکه همه چیز به او داده میشود. در جنین «حیات و اشتیاق» یکی است، چون هنوز خلافِ اشتیاق (سرما، تنهایی، گرسنگی، ترس و …) را ندیده است. با تولد، ترس هم با او به عنوان احساسِ مخالفِ اشتیاق، بدنیا می آید و گریه های کودک را میتوان به عنوان ترس از جدایی و ازدست دادن محیط گرم و آرام رحم دانست.
در نظر نوزاد تولد نوعی مرگ است، به معنی خارج شدن از دنیای متعلق به خود: دو بچه دو قلو «حيات» و «اشتياق» كه در رحم مادر بودند، وقتی یکی از آنها خارج مي شود، دومی مي گويد: آه برادرم از دنیا رفت! عشق و محبتِ مادر و اشتیاق او به دیدن فرزندش، ترس کودک را جبران میکند و او در دامن یک خانوادة مسئول، به آن چیزی دست می یابد که تمامِ عمر(حيات) همراهیش خواهد کرد و آن «اعتماد اولیه» نام دارد و اعتماد ترس او را جبران میکند و با اعتماد اوليه اي كه مادر نسبت به فرزند خود دارد، باعث خواهد شد كه «اشتیاق» در نوزاد تبلور يابد و در حقيقت «اشتياق» همان زندگی نوزاد متولد شده است. در کودک «اشتیاق» در حالت آمد و رفت نیست، بلکه جزو جدا نشدنی زندگی است. به تدریج «اشتیاق و حیات» از هم فاصله میگیرند و انسان در برخورد با ناملایمات زندگی، سرخوردگی، ندیدن اعتماد، ترس، نگرانی و احساس های منفی دیگر، خوشبختی خود را در «تحقق خواسته ها و نیازها» می بیند.
«اشتیاق» که در ابتدا شیشه شفاف و آئینة پاکی براي نوزاد بود، به تدریج کدر و آلوده میشود: حسد، حسرت، حرص، غم از دست دادن مال، او را رنج میدهد. روبروشدن با مسئلة مرگ، بیماری و پیری و در آخر ترسِ بخاطر از دست دادنِ «حیات» بر همة اینها می افزاید. تقریباً همگي ما این آلودگی ها را در خود بوجود مي آوريم و کسی ديگر هم مسئول آن نیست. نیازها و آرزوهای بیجا، انتظارات ناروا از خود و دیگران، قرار گرفتن در روابط آزار دهنده با انسانها، نمونه هایی از اين دست است.
همانگونه كه در متن هاي قبل نيز گفته شد «اشتیاق» جلوه ای است از زندگی، به همانگونه که آفتاب جلوة خورشید است. گرما جزو آتش و سرما همراه با یخ است و این گرما نیست که به آتش اضافه و یا از آن کم مي شود مانندِ حالتی که آتش وجود داشته باشد و گرما آنرا ترک کند! به تدريج كه «اشتیاق و زندگی (حيات)» در اصل وجودی ما، چون گرما و آتش همیشه با هم بوده اند از هم فاصله ميگيرند و به دو بخش تقسیم میشوند و از اینجا به بعد است که اشتیاق آمد و رفت خود را در انسان آغاز میکند و کم و زیاد شدنش را نشان مي دهد و در برخورد با ناملایمات زندگی، سرخوردگی، ندیدن اعتماد، ترس، نگرانی و احساس های منفی دیگر، خوشبختی خود را تنها در «تحقق خواسته ها و نیازها» می بیند.
ما به دنبال خوشبختی، اشتیاق، شعف و میل به زندگی هستیم، ولی نمیدانیم که اینها را با «ازدست دادن» هم میتوانيم دوباره بدست بياوريم و نه با «بدست آوردن».
اشتیاق و شعف در طبیعت انسانی؛ به مانند یک پنجره ایست که از پشت آن، چمنزار و گلستان زندگی را تماشا میکنیم. به تدریج كه این شیشه آلوده بشود، ديگر نمیتوان زیبایی زندگی را از پشت آن تماشا کرد. برای اینکه این شیشه پاک شود و لکه های آن برداشته شود؛ نبایستي به آن چیزی افزود، بلکه بايد آنچه را که بیگانه است و به آن افزوده شده است و جزو اصل آن نیست، برداشت و پاک کرد.
اگر آئینه ای، زیبایی چهرة ما را نشان نمیدهد، نباید به آن چیزی افزود، بلکه باید آلودگی آنرا از بین برد. ما خود جلوي راه آرامش خویش ایستاده ایم و یا به دیگران اجازه داده ایم که این راه را بر ما ببندند.
بنا بر این کمترین نتیجه ای که میتوان از این بحث بدست آورد اینست که رسیدن به اشتیاق و خوشبختی و شعف، تنها در از دست دادن است و نه با بدست آوردن. بعنوان مثال یک بچه میمون دست نازکش را وارد یک کوزة گردن باریک میکند، از تنقلات داخل کوزه برمیدارد و بعد که مشتش پر شد، از دهانة تنگ کوزه خارج نمیشود و اسیر صیاد می شود. اگر حرص رسیدن به لذتِ موقت را نداشت و مشت را باز میکرد، میتوانست آزادی خود را نگه دارد.
حرص، حسد، حسرت، دشمنی، بدخواهی، بی اعتمادی، آزار خود و دیگران هیچکدام با ما متولد نشده اند، بلکه لکه هایی هستند که به تدریج شیشة شفاف اشتیاق را کدر كرده اند.
انسان از دیرباز متوجه فَرّار بودن عنصرِ «اشتیاق» بوده است و تجربه کرده است که این گوهرِ گرانقیمت گاه هست و گاه نیست. بنابراین باید آنرا بسته بندی نمود و در قلعة مستحکمی از گزند حوادث حفظش كرد، همچون دانه های مروارید که باید آنرا به نخ کشید، تا زینت بخشِ سینة معشوقة زندگی شود و به مانند عطر گرانبهایی است که باید آنرا در شیشه های تاریکی نگه داشت. اعتقاد به ارواح، عناصر طبیعی و بت پرستی در انسانهای اولیه و ایمان و اعتقاد مذهبی، خداپرستی، ایدئولوژی و مکتب های غیردینی، همه وسیله هایی بودند و هستند برای اتصال انسان به یک جایگاه و ابزارهایی برای حفظ و بسته بندی چنين گوهري و ظروفی هستند که از ریختن این عطر خوشبو جلوگیری میکنند. این ظروف، رشته ها و اتصال ها، خود در برابر آنچه باید حفظ شود اصالت ندارند و تنها درخدمت آن هستند. ولی وقتی این مروارید، عطر و جواهر؛ در خدمت قدرت و برتری طلبی قرار گيرد، خودِ عطر فراموش مي شود، و تنها شیشة آن برايمان ارزشمند مي گردد.
هستند كه كساني در این شیشه آب مي ريزند و بنامِ عطر به مردم مي فروشند، دانه های پلاستیکی را به رشتة نيرنگ مي کشند و بنام گردنبند اصل بدست مردم مي دهند.
باید به جای ظرف ها به محتوا نگریست، یعنی به انسانیت، صداقت، نوعدوستی و صلح طلبی.
۱) تا هنگامیکه اسیر خودخواهی و خودبینی خود هستی؛ اشتیاق به خار تبدیل میشود، ولي اگر به صفای درونی خود رسیدی با اشتیاق یکی میشوی و از آن جدا نیستی.
۲) اسارت در خودنگری تو را شکار یک پشه نيز خواهد كرد، ولی اگر به عشق رسیدی فیل را هم شکار میکنی.
۳) تا آن زمانیکه دنیا را از پشت شیشه های لکه دار می بینی، جهان در نظرت ابر سیاه و غم انگیزی می آید، ولی وقتی این کدورت ها ازمیان رفت، ماه از پشت ابر بیرون آمده و درکنارت می نشیند.
٤) تا وقتی اسیر احساسات منفی هستی، یار کناره گیری میکند و اگر بر آنها غلبه کنی، یار با باده و مي در کنارت می نشیند.
٥) اگر اسیر خودت باشی، زندگیت همچون خزان است ولي اگر مشتاق شدی، ماه سردِ دی نيز برایت مانند بهار خواهد شد.
۶) علت همة نا آرامی های تو در اینست که در جستجوی بدست آوردن آرامش دائمی بودی و خود اين ناآرامی را ایجاد کرده اي، ولی مگر چیزی در زندگی ماندنی است؟ آنجايی که حرکت، رفت و آمد، تولد و مرگ، زمستان و بهار در حال تبدیل و تحول شدن هستند، قراری وجود ندارد. زيرا قرارِ کامل، در قبرستان هاست و نه در زندگی. پس «بی قراری» را به عنوان یک قانون زندگی فناناپذير بپذیر تا به آرامش برسی
٧) آنقدر برای خوردن و آشامیدن (گوارش) و لذت های مادی دست و پا میزنی که نمیتوانی به لذت واقعی برسی. «حرص» دشمن آرامش است. یکی غذا را با حرص میخورد و دیگری خود را مهمان سفرة زیبای خلقت میگرداند و با قدردانی به آن نگاه میکند. بنا براین اگر حرصِ گوارش را کنار بگذاری، حتی زهر هم برایت گواراتر خواهد بود.
۸) همة کوشش تو براي رسیدن به یک مراد و یک مقصود، از پيش تعیین شده بود و اگر این تلاش را از دست بدهی و به آرامش برسی، خواسته های تو نثار پایت خواهند شد. تا هنگامیکه ما در جستجوی مراد هستیم، آنقدر نا آرامی داريم که ممکن است مقصود و مرادمان از کنار ما عبور کند و ما او را نبینیم.
۹) ما در دوستی همواره طالبِ عشقِ یار و مهربانی او هستیم و هر نامهربانی کوچک ما را فسرده میکند. بنا را بر جور یار بگذاریم، یعنی هیچ انسانی را مطلق نکنیم و برای یافتن یار ایده آل دست و پا نزنیم و او را همانگونه که هست با جور و مهرش بپذیریم. دراین حالت آرامش خواهیم دید که همان یار نازگر؛ چون عاشق زار، خود بسوی ما خواهد آمد.
۱۰) مولانا که در قونیه (غرب) می زیست، شمس تبریزی را خورشیدی میداند که از شرق یعنی تبریز طلوع کرده و ماه و ستارگان، با آمدن این خورشید از وجود حقیر خود شرمنده شدند.

از خاک برامدیم و بر خاک شدیم

ای دنیا به کجا اباد میبری مارا تاکجا فرصت میدی ما را بلاخره پایان خواهد یافت این زنده ماندن وراین دنیا راهی گورمان خواهد کرد لامسب

مرگ یکی از چیزهایی است که گریزی ازش نیست. همه از مرگ واهمه دارن. ولی راهی است که باید بری زود یا دیر میاد سراغمون

خدا رحمتش كنه.حيف شد واقعاً حيف و صد حيف

آیا ما شاهد تجزیه شدنمون هستیم؟؟

کلمه "Adipocere" در گوگل سرچ کنید!
یا خدا،خدا عاقبت هممون رو به خیر کنه