پوست انبه محتوی ترکیباتی مشابه «رزوراترول» است که به سوزاندن و جلوگیری از تشکیل سلول‌های چربی‌های اشباع‌شده کمک می‌کنند. در این مطالعه گوشت میوه‌ انبه نیز مورد آزمایش قرار گرفت اما نتایج حاصل از آن به اندازه پوست این میوه نبود. محققان می‌گویند، افرادی که می‌خواهند از خواص انبه بهره‌مند شوند باید این میوه را با پوست بخورند.

اکثر ما هنگام خوردن پرتقال، پوست آن را بی‌درنگ دور می‌ریزیم درحالی‌که نمی‌دانیم پوست پرتقال نزدیک به دوبرابر گوشت این میوه ویتامین ث دارد.

در بسیاری از میوه‌ها و صیفی‌ها پوست، مغذی‌ترین و پرخاصیت‌ترین بخش آنها محسوب می‌شود. حتما می‌پرسید چه میوه‌ها و صیفی‌هایی را باید با پوست بخوریم؟ آیا پوست موز را هم می‌توان خورد؟ پوست هندوانه چطور؟ جواب این سوال‌ها مثبت است چون پوست این خوردنی‌های سالم را نیز می‌توان خورد.

در این گزارش ١٢ نوع میوه و صیفی‌ که می‌توانید آنها را با پوست بخورید و از خواص بیشمار پوست آنها بهره‌مند شوید، معرفی شده است:

سیب

پوست سیب به اندازه‌ نیمی از کل این میوه فیبر دارد. یک سیب متوسط محتوی ٩ میلی‌گرم «ویتامین ث»، ١٠٠ واحد بین‌المللی «ویتامین آ» و ٢٠٠ گرم پتاسیم است که با کندن پوست آن، حدود یک‌سوم این مواد مغذی را دور می‌ریزید. همچنین پوست سیب ٤ برابر بیش از گوشت آن «ویتامین کا» دارد که این میزان حدود ٥‌درصد از نیاز روزانه بدن به این ویتامین است.

پوست سیب فواید بیشتری نسبت به ویتامین‌های داخل گوشت این میوه دارد. نوعی آنتی‌اکسیدان به نام «کورسِتین» که اغلب در پوست سیب یافت می‌شود، به عملکرد ریه کمک کرده و مشکلات تنفسی را به حداقل می‌رساند. این آنتی‌اکسیدان، ریه را در برابر التهاب محافظت می‌کند، همچنین گفته می‌شود، کورستین ضمن مقابله با آسیب بافت‌های مغز از حافظه نیز مراقبت می‌کند.

در یک مطالعه دیگر، ترکیب دیگری در پوست سیب یافته شده که «تریترپنویید» نام دارد و از سرطانی‌شدن برخی سلول‌ها جلوگیری کرده و با انواع خاصی از سرطان‌ها مبارزه می‌کند. همچنین «اسید اورسولیک» موجود در پوست سیب رشد عضلانی را تقویت و ضمن افزایش حجم ماهیچه‌ها از خطر بروز چاقی مفرط جلوگیری می‌کند.

سیب‌زمینی

پوست سیب‌زمینی محتوی مواد مغذی بیشتری است. پوست سیب‌زمینی بسیار بیش از گوشت آن آهن، کلسیم، پتاسیم، منیزیم، ویتامین ب٦ و ویتامین ث دارد. به‌عنوان مثال ١٠٠ گرم پوست سیب‌زمینی نسبت به همین وزن سیب‌زمینی ٧ برابر کلسیم بیشتر و ١٧ برابر آهن بیشتر دارد. با دور انداختن پوست سیب‌زمینی ٩٠‌درصد از آهن و نیمی از فیبر موجود در آن را دور می‌اندازید.

همچنین پوست سیب‌زمینی شیرین را فراموش نکنید، چراکه سرشار از بتاکاروتن است. این ماده هنگام هضم شدن تبدیل به «ویتامین آ» می‌شود. این ویتامین برای سلامت سلول‌ها و تنظیم سیستم ایمنی مفید بوده و برای حفظ عملکرد اعضای بدن حیاتی است.

پوست مرکبات (پرتقال، لیمو، گریپ‌فروت و لیموشیرین)

پوست پرتقال تقریبا دو برابر گوشت آن ویتامین ث دارد. پوست پرتقال همچنین حاوی میزان بیشتری ریبوفلاوین، ویتامین ب٦، کلسیم، منیزیم و پتاسیم است. فلاونویید موجود در پوست پرتقال خواص ضدسرطانی و ضدالتهابی دارد. مرکبات همچنین جذب آهن را افزایش می‌دهند.

اگرچه پوست مرکبات سرشار از مواد مغذی است اما به دلیل این‌که تلخ بوده و به سختی هضم می‌شود شاید نتوانید پرتقال را درسته بخورید. در عوض با استفاده از رنده‌ تیز یا هر وسیله برنده دیگر پوست پرتقال را روی سالاد بریزید و میل کنید. همچنین می‌توانید آن را داخل شیشه روغن زیتون بریزید. ترکیب پوست پرتقال با شکلات یا بستنی نیز بسیار خوشمزه خواهد شد.

خیار

پوست خیار محتوی بسیاری از آنتی‌اکسیدان‌ها، فیبر غیرمحلول و پتاسیم موجود در خود خیار است. پوست خیار همچنین محتوی بیشتر «ویتامین کا» موجود در خیار است. پس دفعه آینده خواستید سالاد درست کنید، پوست خیار را نکنید.

کیوی

حتما شما هم سال‌ها پوست کیوی را بریده و کنار گذاشته‌اید و فقط گوشت آن را میل کرده‌اید اما باید بدانید پوشش کرکی کیوی نیز خوردنی است. درواقع پوست کیوی بیش از گوشت آن فلاونویید، آنتی‌اکسیدان و ویتامین ث دارد. همچنین فیبر موجود در پوست کیوی دو برابر گوشت آن است. پس از این به بعد کیوی را مانند هلو گاز بزنید. اگر نمی‌توانید کیوی را با کرک‌هایش بخورید، پیش از مصرف، کرک‌های آن را از روی پوستش پاک کنید.

بادنجان

این صیفی بنفش‌رنگ محتوی آنتی‌اکسیدان بسیار قدرتمند «ناسونین» است. این آنتی‌اکسیدان از گسترش سرطان به‌ویژه در مغز و سایر بخش‌های سیستم عصبی جلوگیری می‌کند. پوست بادنجان همچنین محتوی «اسید کلروژنیک» است. این ترکیب شیمیایی ضمن افزایش خواص آنتی‌اکسیدان و ضد التهابی، تحمل گلوکزی را نیز افزایش می‌دهد. گوشت بادنجان همچنین محتوی اسید کلروژنیک است که البته این اسید به میزان بیشتر در پوست آن وجود دارد.

انبه

تحقیقات نشان می‌دهد، پوست انبه محتوی ترکیباتی مشابه «رزوراترول» است که به سوزاندن و جلوگیری از تشکیل سلول‌های چربی‌های اشباع‌شده کمک می‌کنند. در این مطالعه گوشت میوه‌ انبه نیز مورد آزمایش قرار گرفت اما نتایج حاصل از آن به اندازه پوست این میوه نبود. محققان می‌گویند، افرادی که می‌خواهند از خواص انبه بهره‌مند شوند باید این میوه را با پوست بخورند.

پوست انبه همچنین نسبت به گوشت آن محتوی میزان بیشتری کاروتنویید، پلی‌فنول‌ها، امگا٣، امگا٦ و سایر اسیدهای چرب اشباع‌نشده است. مطالعه دیگری نشان می‌دهد، ترکیباتی که میزان تجمع آنها در پوست انبه بیشتر است با سرطان، دیابت و بیماری‌های قلبی مبارزه می‌کنند. پوست انبه همچنین محتوی کورستین است. پوست انبه را می‌توان خام یا پخته میل کرد. یکی دیگر از راه‌های خوردن همزمان میوه و پوست انبه، درست کردن ترشی انبه است.

هویج

از آن‌جا که پوست هویج نیز مانند گوجه‌فرنگی همرنگ گوشت آن است، پوست و گوشت آن خواص غذایی مشابهی دارند. با این حال بیشترین میزان انباشت ترکیبات مغذی هویج در پوست آن است پس به جای پوست کندن هویج، آن را با یک برس خوب تمیز کنید و بشویید.

هندوانه

تمام هندوانه‌ها محتوی «سیترولین» هستند که خاصیت آنتی‌اکسیدانی دارد و به «آرگینین» تبدیل می‌شود. این ماده یک اسید آمینه است که برای قلب، سیستم ایمنی و سیستم گردش‌خون مفید است. اما جالب است بدانید که بخش اعظم این سیترولین در پوست هندوانه وجود دارد. شاید خوردن پوست هندوانه به نظر ناخوشایند و بدمزه باشد اما می‌توان مانند خیار از آن ترشی یا شور تهیه کرد یا آن را مزه‌دار کرد و خورد. همچنین می‌توان پوست هندوانه را همراه با گوشت آن در مخلوط‌کن ریخت و با اضافه کردن کمی آبلیمو میل کرد.

منبع: برترین ها