به نظر میرسد مصیبت خانواده زندهیاد محمدجواد شریفیراد (مسئول جلوههای
ویژه) با فاصله گرفتن از زمان کشتهشدن او در ۱۸ دی ماهسال ۹۲ در حادثه
انفجار پشتصحنه فیلم «معراجیها» که منجر به کشتهشدن ۵ نفر شد، قرار نیست
تمام شود یا روی آرامشی ببینند. آن هم خانواده مردی که به گفته همسرش،
تنها یکدرصد از کارش فعالیت در عرصه سینما بود و او بیشتر عمرش را صرف
خنثیسازی بمبها و نجات جان مردم کرده بود.
خدیجه آرشی، همسر
مرحوم شریفیراد درباره وضع پرونده حادثه فیلم«معراجیها» به ایسنا
میگوید: «پرونده حادثه پشتصحنه «معراجیها» از سوی آقای رضوی تهیهکننده
این فیلم درحال پیگیری است و تمام تلاششان را انجام دادهاند که بتوانند
از طریق بیمه، حق این خانوادهها پرداخت شود اما شهرک سینمایی دفاع مقدس به
۲۵درصدی که مقصر شناخته شده، اعتراض کرده است چون در این حادثه ۵۵درصد
تهیهکننده فیلم و ۲۰درصد هم آقای شریفیراد بهعنوان شخص حقیقی متهم
غیرعمد شناخته شدهاند بنابراین روند پرونده باید دوباره از اول سپری
شود.»
همسر جواد شریفیراد در پاسخ به اینکه آیا مسئولان پیگیر
وضعیتشان هستند؟ ادامه میدهد: «هر کس، هر کاری که از دستش برمیآمد از
آقایان ایوبی، جوشقانی و... گرفته تا هرکسی که بهنوعی دستش در کار بوده
برای خانواده ما انجام داده است اما درحال حاضر در این مرحله هستیم و انگار
که هیچ کاری انجام نشده است!»
مگر کسی بهخاطر ۳۰سال خنثیسازی به ما پاداش داده؟
او
در ادامه با اشاره به فعالیتهای همسرش در دوران دفاع مقدس در زمینه
خنثیسازی بمبها میگوید: «چرا کسی نیامد بگوید این مبلغ بهعنوان پاداش
شما برای ۳۰سال خنثیسازی، البته درحال حاضر هم کسی چیزی نمیخواهد اما
هنگامی که میگویند وضع مالی شما به چه شکلی است؟ آیا میتوانید دیه پرداخت
کنید؟ برای من آزاردهنده است. به عمد میخواهند جنگ روانی راه بیندازند و
هر روز من را با این رفتار آزار میدهند. به چهلم آن مرحوم نرسیده مرا در
موقعیت جنگ اعصاب قرار دادند. من آدمی نبودم که به این زودی شکسته شوم.»
او تاکید میکند: «همسرم برای فیلمی مانند «هشدار برای کبری ۱۱» از دست
نرفت. او برای به تصویر کشیدن صحنههای جنگ و دفاعمقدس کشته شد و آیا
درحال حاضر حقش نیست که او را شهید اعلام کنند؟! حالا سکوت میکنند تا
ببینند همسرم مقصر هست یا نیست؟ آن هم مرحوم شریفیراد که جان این همه مردم
را در مملکت نجات داد!»
بیمسئولیتی کادر آموزشی مدرسهخدیجه
آرشی با اشاره به مشکلاتی که بعد از درگذشت مرحوم شریفیراد با آن مواجه
است، بیان میکند: «پرهام پسر کوچکم هم بعد از این حادثه دچار مشکلات روحی
شده است و هربار که درباره این مسایل صحبت میشود میگوید، مامان این
صحبتها مرا ناراحت میکند؛ داخل اتاقش میرود و در را میبندد. آن وقت او
را از طرف مدرسه، برای اردو و نشان دادن لوکیشن فیلم «معراجیها» به شهرک
سینمایی دفاع مقدس بردهاند، از آنجایی که خدا با ما همراه است، یکی از
کسانی که در شهرک کار میکرده، پرهام را میشناسد و همراه خودش به بخش
دیگری میبرد و از یک فاجعه روحی جلوگیری میکند. هنگامی هم که از مسئولان
مدرسه پسرم دلیل این کار را جویا میشوم، پاسخ قانعکنندهای نمیشنوم!
نمیدانم چرا برخوردها با ما این چنین است؟ از طرفی همه برای خودشان نظرات
متفاوتی میدهند. فرزند من چه گناهی کرده است که باید پاسخگوی خانوادههایی
باشد که کسی را از دست دادهاند؟ من هم مانند آنها داغ دیدهام.»