نوه امام(ره) افزود: اگر نگاه بکنید می بینید، انسان فکر می کند که برای خدا کار می کند، اما در حقیقت خودش را می بیند. یک قدم بر نفس خود نه،دیگری بر کوی دوست.

نوه امام خمینی(ره) گفت: ما در عمر خودمان چه بسیار دیدیم افرادی را که همه تلاش کردند آنها را ذلیل کنند و خداوند آنها را در دل مردم عزیز کرد و چه بسیار کسانی که همه تلاش کردند آنها را عزیز کنند و خداوند محبت آنها را از دل‌ها برد.

به گزارش ایسنا، حجت‌الاسلام والمسلمین سیدحسن خمینی که به مناسبت بیست و چهارمین سالگرد ارتحال ملکوتی حضرت امام خمینی(ره) در جمع وزیر و کارکنان وزارت ارشاد و فرهنگ اسلامی سخن می‌گفت با قرائت این شعر که "مشق نام لیلی می‌کنم، خاطر خود را تسلی می‌کنم"، افزود: دوره حیات ظاهری امام بزرگوار ما به سر آمده است؛ گرچه دوره حیات اندیشه و مکتب او ان‌شاءالله سال‌ها و قرن‌ها باقی خواهد ماند.

وی ادامه داد: این جلسات در حقیقت «مشق نام لیلی» ماست. با تکرار نام امام(ره)، بیشتر از آنکه آن بزرگوار وامدار این تکرارها باشند، خودمان را، دل خودمان را، یاد خودمان را و نسل‌های بعدی خودمان را با شیرینی و شیوایی این نام عجین می‌کنیم. دوره مجنون گذشت و نوبت ماست، هرکسی پنج روزه نوبت اوست، من و دل گر فنا شویم چه باک، غرض اندر میان سلامت اوست، تو و توبا و ما و قامت یار، قدر هرکس به قدر همت اوست، هر گل نو که شد چمن آرا، از سر رنگ و بوی صحبت اوست، من چو آلوده دامنم چه زیان، همه عالم گواه عصمت اوست.

نوه امام(ره) با بیان اینکه "روایتی از معصومین در مورد ریا وجود دارد که بسیار زیبا و شیواست و می‌فرماید کسی که روزه می‌گیرد صورتش را روغن بزند، اگر نماز می‌خواند درب را ببندد"، افزود: می‌فرمایند که خداوند همانگونه که رزق را در بین مردم توزیع می‌کند ثنا را نیز توزیع می‌کند. یعنی آنکه ثنا، مدح و ذکر جمیل را نیز خداوند به مانند رزق بین مردم تقسیم می‌کند. شما به دنبال آن نگردید. تو بندگی به شرط مزد نکن، که خواجه خود صفت بنده پروری داند. خداوند ثنا را تقسیم می‌کند، همانطوری که رزق را تقسیم می‌کند. بر در شاهم گدایی نکته ای در کار کرد، گفت بر هر خوان که بنشستم خدا رزاق بود. رزق را خداوند تقسیم می‌کند.

سیدحسن خمینی در تشریح این روایت اضافه کرد: در این روایت می‌فرمایند تصور نکنید که فقط رزق را خداوند تقسیم می کند، ثنای جمیل را هم خداوند تقسیم می کند. ذکر جمیل را هم خدوند تقسیم می کند. حضرت ابراهیم می‌فرماید وَ اجْعَلْ لِی لِسانَ صِدْقٍ فِی الْآخِرِینَ، یعنی هرآنچه هست دست توست. اگر به گذشته خود در تاریخ نگاه کنیم، کسانی آمدند و رفتند، یادی از آنان ماند و به فراموشی سپرده شدند یا حتی نام بد از آنان به یادگار ماند. آن نقطه های درخشان تاریخ ما که یاد و ثنای جمیلشان باقی مانده است، در دل های مردم به یادگار مانده اند، مردم آن ها را به ذکر جمیل یاد می کنند، در حقیقت لطفی است که خداوند در حق آنان دارد.

وی با اشاره به اینکه "البته عارف، ناسک، کسی که در مسیر گام برمی‌دارد، نباید به فکر ذکر جمیل هم باشد"، خاطرنشان کرد: خود این به نوعی شرک است. روایتی است از پیامبر(ص) که هم اهل سنت نقل کرده‌اند و هم شیعه. می‌فرماید إنَّ الشِّرک أَخفَی مِن دَبِیبِ النَّملِ عَلَی صَفَاةٍسَودَاءَ فی لَیلَةٍ ظلماءَ . «دبیب» یعنی صدای پا. می گوید شرک در امت من، از صدای پای مورچه سیاهی، در شب تاریکی بر روی سنگ سخت، مخفی‌تر است.

نوه امام(ره) افزود: اگر نگاه بکنید می بینید، انسان فکر می کند که برای خدا کار می کند، اما در حقیقت خودش را می بیند. یک قدم بر نفس خود نه،دیگری بر کوی دوست. امام خمینی(س) در بیتی می‌فرمایند این ما و منی جمله از عقل است و عقال است، در حلقه رندان نه منی هست و نه مایی. عارف حتی به قصد ذکر جمیل حرکت نمی‌کند. بنابراین او اصلا به تاریخ کاری ندارد و عمل به وظیفه در لحظه می‌کند. اما اثر او باقی ماندن این یاد است. اگر کسی به قصد ذکر جمیل حرکت کند و به قصد این باشد که دیگران از او به نیکی یاد بکنند، این شرک است.

وی افزود: ما با توییم و با تو نی بوالعجب/در حلقه ایم با تو چون حلقه بر دریم. اگر در حلقه‌ایم بیرون نباید باشیم، اگر بیرونیم چگونه در داخل قرار بگیریم. اما اثر وضعی آن این است که یادش در زبان‌ها می‌ماند. یادشان زمزمه نیمه شب مستان باد، تا نگویند از یاد فراموشانند. این ذکر و یاد در زبان و اذهان بیاد می‌ماند.

سیدحسن خمینی در ادامه صحبتهای افزود: یکی از آن مصادیق که می توان درباره او صحبت کرد، امام بزرگوار ماست. إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا خداوند محبت خودش را در دل آنان و محبت آنان را در دل مردم به یادگار باقی می گذارد. بیست و چهار سال از رحلت امام گذشته است، ان‌شاءالله دویست و چهل سال دیگر هم چنین مراسمی باشد و نام و یاد او باشد. و باز هم «مشق نام لیلی» در بین ما باشد، تازه نه از این باب که امام به این ها نیاز دارد. امام علم و نماد تقارن سه آرزوی تاریخی ماست؛ دینداری، استقلال و آزادی.

فرزند یادگار امام(ره) اضافه کرد: امیدواریم آن بزرگوار و آرمان های ایشان باقی بماند و ما در عمر خودمان چه بسیار دیدیم افرادی را که همه تلاش کردند آن ها را ذلیل کنند و خداوند آن ها را در دل مردم عزیز کرد و چه بسیار کسانی که همه تلاش کردند آن ها را عزیز کنند و خداوند محبت آن ها را از دل ها برد.

وی ادامه داد: دل در گروی لطف خدا بسپاریم و خداوند را بر این نعمت بزرگش شاکر باشیم که امروز در جامعه ما یاد آن بزرگوار هست و امیدواریم که ان‌شاءالله این جلسات و نشست ها، زمینه هرچه بیشتر شدن محبت های ما به هم و توجهات بیشتر ما به کانون معرفت و کانون توحید باشد.

سید حسن خمینی در ادامه به حضور حجت‌الاسلام والمسلمین دعایی در این جلسه اشاره کرد و گفت: ای کاش فرصت بود یاران قدیم امام هم صحبت می کردند. آنهایی که بسیار پیش از ما بودند، حضرت حجت الاسلام و المسلمین دعایی، که آن زمانی نام امام را می بردند که حلوا بر دهان نمی‌گذاشتند، آن روزها زخم زبان بود، شمشیر بود، نیزه بود و زندان بود، در آن روزها با امام بودند و امیدوارم لطفشان همواره مستمر باشد و امثال ایشان را حفظ کند.

در ابتدای این جلسه، سیدمحمد حسینی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ضمن تقدیر از فرزند یادگار امام(ره)، به قرائت بیانیه ای در تجلیل شخصیت والای حضرت امام خمینی(ره) پرداخت. در این جلسه جواد شمقدری و داریوش ارجمند نیز حضور داشتند.