البته این شیوه نامهربانی با طبیعت در جاده های زیبای کشور تنها به روز طبیعت خلاصه نشده بود و در تمام ایام تعطیلات جاده ها و طبیعت سرسبز با کم لطفی برخی مسافران مواجه شد و با انباشت زباله و انواع پلاستیک چهره ای ناخوشایند به خود گرفت.

جاده گردشگری کرج چالوس با طبیعت بکر و زیبا در حالی ایام تعطیلات نوروز میزبان هزاران خودرو و مسافر بود که گردشگران با زباله های فراوانی که در طبیعت جا گذاشتند پاسخ زیبایی های طبیعت را دادند و بر تن پوش سبز بهار جامه ای سیاه پوشاندند.

به گزارش خبرنگار مهر ، در ایام تعطیلات نوروز هزاران خودرو از مسیر گردشگری کرج چالوس عبور کردند و برخی با پرتاب زباله های خود به بیرون و رها سازی آن ها در طبیعت لباس سبز این جاده زیبا را به تن پوشی سیاه بدل کردند.

جاده چالوس در ایام نوروز میزبان گردشگرانی بود که چندان این جاده را مورد لطف خود قرار ندادند و به جای بهره گیری از طبیعت زیبا و بکر آن با آب های روان و شکوفه های بهاری که هوا را عطرآگین خود کرده بود، زباله ها و انواع کیسه های پلاستیکی را از خودرو ها به بیرون پرتاب کردند یا در دل طبیعت رها ساختند و در این میان اوج انباشت زباله در روز سیزده به در بود.

روز سیزدهم فروردین ماه، روزی که در دفتر تاریچه روز شمار انسانها یک روز را بنام روز طبیعت نام نهاده بودند، آن روز مثل همه روزهای دیگر وقتی خورشید از فراز کوه های نیلی آسمان طلوع کرد همه چیز آرام و بی صدا بود؛ پرندگان از شوق بیداری طبیعت بر فراز شاخه ها بی قراری می کردند؛ جویباران ترانه زندگی زمزمه می کردند، شکوفه ها در نوازش باد ها و سمفونی موسم بهار همسرایی داشتند و همه چیز نوید زندگی دوباره طبیعت را می داد.

ناگهان انگار زمین دگرگون شد؛ کفش های آهنین آدم ها شکوفه های پیراهن سبز یکی از زیباترین جاده های کشور را لگد مال کرد و ماراتن تخریب طبیعت آغاز شد، از دور در گوشه دنج یکی از جنگل های سربه فلک کشیده نظاره گر زجر طبیعت بودم تا اینکه نوبت به خودم هم رسید؛ شاخه های بدنم را قطعه قطعه کردند، طنابی محکم از گردنم آویز شد و تابِ بازی کودکان شدم، شکوفه هایم ریخت، بدنم عریان شد؛ گویی دوباره زمستان و مرگ زمین فرا رسیده باشد. در یک سو با شاخه هایم آتش افروختند و زمین را به آتش کشیدند.

آن طرف تر بسته های رنگی و سیاه و سفید خوراکی هایشان سراسر زمین را پوشاند. آب های رودخانه ها گل آلوده شد؛ رودها از نفس افتادند، پرنده ها در فصل بهار عزم مهاجرت کردند و حوش پا به فرار گذاشتند و...

در آخرین روزهای تعطیلات نوروزی فروردین ماه از نفس های به شماره درآمده زمین ، سراسر زباله و دود و خاکستر.... باقی ماند. از روز طبیعت تا کنون جز کُنده ای فرسوده از آن درخت تنومند و سربه فلک کشیده چیزی باقی مانده است؛ این داستان برای بسیاری از کُنده ها روایتی تکراری از بی مهری انسانها به طبیعت است.

آری دیگر انگار لذت تکیه زدن به درختی تنومند در دل جنگل، گوش سپردن به زمزمه آرام جویباران، تماشای گلهایی که از دل سنگ سر برآورده اند تا رقص پرندگان در سمفونی طبیعت، نشستن شبنم بر روی شاخه های سبز درختان و نفس کشیدن زمین آرزویی دست نیافتنی است.

به واقع ما ساکنان زمین در بهار طبیعت و ایام تعطیلات در مارتنی بی وقفه طبیعت را نابود کردیم. گردشگرانی که مسیرشان به جاده چالوس یکی از چهار مسیر زیبای کشور افتاده باشد بی شک شاهد تخریب طبیعت بوده اند.

با وجود آنکه مسئولان امر هشدارهای مهم زیست محیطی را داده بودند گردشگران بیشماری به شوق تخریب طبیعت تمام هشدارهای زیست محیطی را هم زیر پا گذاشته بودند.

حسن پسندیده مدیرکل محیط زیست استان البرز در گفتگو با خبرنگار مهر، درباره تدابیر زیست محیطی اعلام کرده بود: ضمن تنويرافكار عمومي به منظور بالا بردن سطح آگاهي‎هاي عموم مردم و حفظ و نگهداری از ظرفيت‌های فراوان استان البرز در ایام تعطیلات كيسه های زباله در کنار بروشور هاي معرفی مناطق طبيعی ويژه گردشگری و همچنين تراكت آموزشي ويژه انس با طبيعت و هشدار های زيست محيطی ، در بين گردشگران و بازديد كنندگان از مناطق توريستي و گردشگری در محور توريستي كرج چالوس(بخش آسارا )، منطقه حفاظت شده البرز جنوبي و مناطق ديدني طالقان ،ساوجبلاغ و نظر آباد توزیع شده بود.

وی همچنین خاطر نشان کرد: در روز طبیعت نیز كيسه های مخصوصی از سوی اداره حفاظت محيط زيست شهرستانهای استان و ساير سازمانها بین گردشگران توزیع شده بود تا زباله های خود را در ايستگاه‌های موقت زباله بيندازند.

پسندیده خطاب به گردشگران تأکید کرده بود به هیچ عنوان زباله‌های خود را در حاشيه رودخانه و جاده ، كنار چشمه‌های آب، مناطق كوهستاني و دره‌ها رها نکنید؛ اما بنظر میرسد مسافران جاده کرج - چالوس بدون توجه به توصیه های زیست محیطی فقط از زیبایی های طبیعت لذت بردند و پاسخ طبیعت را با بی مهری و ریختن زباله ها در طبیعت دادند. اینجا است که باید از خود بپرسیم آیا به واقع حق طبیعت را در برابر استفاده از مواهب آن به جا آورده ایم؟

بی شک تا زمانی که هر یک از انسانها از درون، خود را موظف به حفاظت از محیط زیست طبیعی ندانند هیچ هشدار و بروشور و توصیه ای نمی تواند دست آدمی را از یغمای طبیعت کوتاه سازد.