همه چیز در مورد لاغری با کمربندهای حرارتی

سلامت نیوز: اصولا چربی های شکمی با استفاده از کمربندهای حرارتی از بین نمی رود بلکه کاهش سایز ناشی از خروج آب میان بافتی می باشد که ممکن است خطرات جدی را به دنبال داشته و موجب آسیب رسیدن به سلامت فرد بشود.

کاهش سایز دور شکم با استفاده از کمربندهای حرارتی امکانپذیر است اما بنا به دلایل علمی کاهش سایز اندک مربوط به دفع آب بدن است و اصولا کمربندهای حرارتی موجب از بین رفتن چربی های انباشته شده در ناحیه شکم که جزء خطرناک ترین و بیماری زاترین نوع انباشتگی چربی ها در بدن هستند، نمی شود بلکه ایجاد حرارت و بسته شدن ارتباط پوست با هوای خارج موجب تعریق و از دست رفتن آب بدن می شود.

از طرفی استفاده از کمربندهای حرارتی به دلیل ایجاد حرارت و فضای مرطوب موجب رشد قارچ های پوستی و در نتیجه بروز راش های پوستی و حتی اگزما می شود.

کاهش سایز با استفاده از کمربندهای حرارتی به مانند سونا رفتن است که به دلیل تعریق موجب کاهش وزن فرد می شود اما به محض نوشیدن مایعات، وزن کاسته شده به حالت اولیه برمی گردد تفاوت این روش با سونا این است که استفاده مناسب از سونا می تواند موجب طراوت پوست و آرامش اعصاب شود اما استفاده از کمربندهای حرارتی نتیجه پایداری ندارد و به دلیل احتمال بروز عوارض پوستی توصیه نمی شود.

هیچ وسیله ای در دنیا اختراع نشده است که بتواند انرژی بدن را از بین ببرد. از نظر علمی کاهش وزن یعنی به مصرف رساندن انرژی های مازاد بر نیازی است که فرد در طول ماه ها و سال ها از منابع مختلفی ( منابع قندی یا پروتئینی و چربی ها ) دریافت کرده است که تنها به صورت بافت چربی در بدن انباشته  می شود و شکل و محل انباشتگی چربی ها بر مبنای الگوی ژنتیکی تعیین می شود.

اصولا چربی های شکمی با استفاده از دستگاه های ماساژ نیز از بین نمی رود بلکه این چربی ها در بدن جابه جا می شوند که خطرات جدی را ممکن است به دنبال داشته و موجب آسیب رسانیدن به سلامت فرد شود.

وقتی چربی ها در ناحیه شکم انباشته می شوند برخلاف تغییراتی که در ناحیه نشیمنگاه و ران ها به هنگام چاقی ایجاد می شود، می توانند همانند ظرف شیری که سریز می شود اسیدهای چرب آزادش را در مسیر جریان خون رها کند و با خون به همه جا انتقال داده می شوند و به دلیل اینکه این اسیدهای چرب حاوی LDL هستند و LDL تحت تاثیر رادیکال های آزاد اکسیده می شوند و تغییر ماهیت می دهند لذا از طرف مایکروپاژها بلعیده شده و خود آنها  تغییر ماهیت داده و بوسیله سیستم های دفاعی بدن در مسیر رگ ها انباشته شده و یک پوششی از کلسیم بر روی آنها کشیده می شود که اصطلاحا به آنها پلاک گفته می شود.

این پلاک ها خاصیت ارتجاعی رگ ها را کاهش می دهند و موجبات تنگ شدن عروق را فراهم کرده و پیامد آن افزایش پرفشاری خون است. اگر تحت تاثیر عواملی دیواره و مخاط رگ ها با فشار پوشش رگ ها زخمی شوند سیستم دفاعی برای پیشگیری از خونریزی، سیستم لخته شدن را به کار می اندازد در این حالت که مخاط رگ آسیب دیده است فاکتورهای پیشگیری از ادامه خونریزی آغاز به فعالیت کرده و در آن ناحیه لخته ایجاد می نماید که مسیر رگ ها را تنگ تر یا مسدود می کند و  اگر این لخته ها در رگ های قلب بوجود آید منجر به حمله قلبی و یا در مغز موجبات سکته مغزی را فراهم می کند و اگر در هر مسیری این لخته تشکیل شود موجبات بسته شدن مسیر و خونرسانی به برخی ارگان ها می شود که بسیار خطرناک و حادثه ساز است.