هر چهار ثانیه یک نفر در جهان به آلزایمر مبتلا می شود

هر چهار ثانیه یک نفر در جهان به بیماری دمانس و آلزایمر مبتلا می شود؛ یک بیماری که تاکنون بیش از 36 میلیون نفر به ویژه افراد بالای 65 سال را هدف قرار داده است.

به گزارش انجمن آلزایمر ایران پیش بینی می شود تا سال 2050 میلادی، 115 میلیون نفر در جهان به این بیماری مبتلا شوندو بر اساس آمار سال 2010، هزینه اقتصادی این بیماری بالغ بر 604 میلیارد دلار است.

در هنگام بروز بیماری ˈدمانس ˈ در عملکرد حافظه، تفکر و توانایی های فرد در انجام کارهای روزانه اختلال ایجاد می شود و بیماری آلزایمر شایعترین نوع دمانس است.

این بیماری سالمندان بالای 65 سال را بیشتر مبتلا می کند و هر پنج سال تعداد مبتلایان در این گروه دو برابر می شود و اخیرا موارد زیادی از بیماران مبتلا به این بیماری نیز گزارش شده است .

در ایران هنوز بیماری دمانس غربالگری نشده است و براساس آمار انجمن جهانی آلزایمر که در مجله ˈلانستˈ به چاپ رسیده شمار مبتلایان به بیماری دمانس در ایران حدود 250 هزار تا 300 هزار نفر تخمین زده می شود.

محققان معتقدند که عوامل زیادی مانند سن، پیشینه ژنتیکی و روش زندگی می توانند در شروع بیماری دخالت داشته باشـد.

مسئول امور بین الملل انجمن آلزایمر ایران در این مورد گفت :در حال حاضر آمار دقیقی در ایران از مبتلایان به بیماری آلزایمر وجود ندارد و تخمین زده می شود با توجه به جامعه سالمندی و افزایش این قشر 450 هزار نفر به این بیماری مبتلا باشند .

ˈفرانه کابلی ˈ اظهار داشت : در این بیماری تغییرات باعث کوچک شدن مغز و نیز از بین رفتن سلول های مغزی می شود و این تغییرات پیش رونده و برگشت ناپذیر است و سلول های سالم مغز را از بین می برند.

کابلی با اشاره به دمانس اظهار داشت : در بیماری دمانس اختلال در نظم کارکرد مغز ایجاد می شود و حدود 100 نوع دمانس شناسایی شده ولی از همه شایع تر بیماری آلزایمر است وعلایم آن از دست دادن حافظه ، قضاوت ، استدلال و تغییراتی در حالات و رفتار فرد است .

به گفته وی برای انواع دمانس درمان وجود ندارد ولی داروهایی که در بازار وجود دارد در روند درمان برخی از بیماران تاثیر گذار است .

کابلی افزود: عوامل ژنتیکی فقط در تعداد کمی از خانواده ها موجب این بیماری می شود و یک ژن به تنهایی مسئول بیماری آلزایمر نیست .

وی اظهار داشت : اخیرا انجمن جهانی آلزایمر در گزارش سال 2012 میلادی خود از شرمساری بیماران مبتلا به دمانس در جوامع مختلف مبنی بر اطلاع به ابتلاء به این بیماری خبر داده است. در بخشی از این گزارش آمده است نگاه منفی افراد و جامعه نسبت به دمانس و بیماری آلزایمر شرایط را برای انزوای افراد مبتلا و مراقبان آنان آماده کرده است و عوارض بیماری نیز به نوبه خود باعث طولانی شدن این انزوا می شود.

وی خاطرنشان کرد: شرمساری از ابراز بیماری به نگرش یا فکری به یک بیماری خاص گفته می شود که فرد بیمار، خانواده یا اجتماع آن را باعث ننگ تلقی کند و این عامل موجب می شود که جامعه فرد مبتلا را نپذیرد و یا با او به صورت عادی برخورد نکند.

به گفته وی سیاست دولت ها در منطقه و لایه های سازمانی تا خانواده و فرد مبتلا را تحت تا ثیر قرار می دهد. شناخت بیماری و راه حل های احتمالی در هر سطح بسیار حائز اهمیت است و بعضی از دولت ها و تشکل های غیر دولتی در برخی از کشورها تلاش های مستمری را برای از بین بردن تبعیض بین معلولیت ها دنبال کرده اند .

کابلی گفت: ارتقای کیفیت مراقبت در منزل و خانه های سالمندی ،آموزش و ارتقای دانش پزشکان عمومی ،اجرای طرح ملی دمانس و بیماری آلزایمر وافزایش پژوهش در زمینه ˈچگونه برشرم از ابراز بیماری غلبه کنیمˈ از جمله راهکارهای است که برای بیماران آلزایمر مفید خواهد بود.

وی با بیان اینکه در هر جوامعی با برنامه ریزی مناسب برای مراقبت و حمایت از این بیماران باید تدابیری اندیشیده شود، گفت : چند سال است که پیش نویس ˈطرح ملی دمانس ˈدر کشور توسط انجمن آلزایمر ایران نوشته شده است و با توجه به جامعه سالمندی کشور و افزایش مبتلایان به این بیماری باید آینده نگری و برنامه های حمایت از این بیماران تهیه شود تا بخشی از گرفتاری خانواده ها برطرف شود که این نیازمند همدلی و همکاری تمامی سازمان ها ، نهاد ها و مردم است .

کابلی خاطرنشان کرد : متولیان بهداشت و سلامت در هر کشور باید برای این دسته از بیماران برنامه ریزی کنند تا با کاهش هزینه دولت تعداد کمتری از افراد مبتلا به بیمارستان یا خانه های سالمندی مراجعه کنند و به جای آن وقت بیشتری را در بین افراد جامعه خود سپری کنند.