مردم ، سخن و وعده امروز مسوولان و سیاستمداران را با عملکرد دیروز آنها می سنجند و درباره شان قضاوت می کنند و حق دارند از کسی که سخنگوی طیفی از متقاضیان مجلس است ، درباره گذشته اش بپرسند تا به جمع بندی بهتری برسند.

عصرایران - پنج سال پیش بود که کامران باقری لنکرانی ، وزیر وقت بهداشت و درمان ، "خبر خوش"ی داد که دنیا را متحیر ساخت: داروی ضد ایدز توسط متخصصان ایرانی کشف شد!

این خبر به سرعت در سراسر جهان منتشر و تیتر بسیاری از روزنامه ها ، خبرگزاری ها و تلویزیون های دنیا شد. بدین سان بود که در دل میلیون ها بیماری مبتلا به ایدز و خانواده های نگران آنها در سراسر بارقه های امید ایجاد شد و همه نگاه ها به سمت ایران چرخید: آیا واقعاً بیماری قرن - حتی تاریخ - به پایان راه رسیده و آیا این افتخار نصیب ایرانیان شده است؟!

در آن زمان جنجال تبلیغی زیادی در این عرصه به راه انداختند و جشن ها و همایش ها و کنفرانس های متعددی برگزار کردند و باقری لنکرانی با داروی جدید - که "ایمود"ش نامیده بودند - چهره خبرساز اول ایران شد ، اما بعد از ایامی چند ، همه چیز فروکش کرد و در میانه رویدادهای بعدی و "خبر خوش" های بعدی - که در دوران "مد" بود به فراموشی رفت.

جهانیان هم زود دریافتند که آنچه به عنوان داروی ضد ایدز معرفی شده ، "طاعون قرن" را درمان نمی کند. واقعیت این بود که در دنیا داروهایی برای بهبود زندگی و افزایش امید به طول عمر بیماران ایدزی وجود دارد و "ایمود" هم یکی از همین داروها بود!

بدین سان ، امیدهای واهی ایجاد شده ، از بین رفتند و بعد از آن جنجال کذایی ، ماجرا با مخدوش شدن چهره ایران به پایان رسید.

اینک همان باقری لنکرانی ، سخنگوی جبهه پایداری شده است و وعده های این جریان سیاسی را سر می دهد. از این رو ، بی مناسبت نیست وزیر سابق بهداشت و درمان ، درباره آن مانور کذایی درباره داروی ضدایدز توضیح دهد و بگوید چرا با احساسات و امید بیماران آنگونه رفتار شد و چرا با آبروی نام ایران در جهان ، چنان کردند؟

مردم ، سخن و وعده امروز مسوولان و سیاستمداران را با عملکرد دیروز آنها می سنجند و درباره شان قضاوت می کنند و حق دارند از کسی که سخنگوی طیفی از متقاضیان مجلس است ، درباره گذشته اش بپرسند تا به جمع بندی بهتری برسند.