زندگی نامه اسطوره فوتبال ایران

عصر ایران ورزشی - ناصر حجازی متولد ۲۸ آذر ۱۳۲۸ در تهران، بازیکن بازنشسته فوتبال و سرمربی سابق تیم فوتبال استقلال تهران است. او دروازه‌بان اول تیم ملی فوتبال ایران در دهه ۱۳۵۰ بود و ۲ عنوان قهرمانی در جام ملت‌های آسیا،۱ عنوان قهرمانی در بازی‌های آسیایی و شرکت در المپیک و جام جهانی فوتبال را در کارنامه خود دارد. او همچنین به همراه تیم تاج، قهرمانی در جام تخت جمشید و جام باشگاه‌های آسیا را تجربه کرده‌ است. فدراسیون بین المللی تاریخ و آمار فوتبال در انتخاب برترین های قرن بیستم، ناصر حجازی را دومین دروازه بان برتر قاره آسیا پس از محمد الدعایه عربستانی و چهل و یکمین دروازه بان شایسته جهان معرفی کرده است...

ماجرای ورودش به فوتبال از آنجایی شروع شد که روزی با دوستانش به تماشای بازی آموزشگاهی که تیم مدرسه‌شان در آن شرکت داشته رفتند. در همان روز دروازه‌بان تیم مدرسه آسیب دید مربی تیم با توجه به بلندی قامت او (185 سانتی متر) و بسکتبالیست بودنش، از او خواسته که به جای دروازه‌بان، درون دروازه بایستد. که با اصرار مربی و با ترس و لرز و دلهره درون دروازه ایستاده. ناصر حجازی از آن روز به عنوان یک روز بیاد ماندنی و خاطره‌انگیز یاد می‌کند و حتی خودش هم باورش نمی‌شده که چرا با وجود آن‌که برای اولین بار درون دروازه ایستاده، اینقدر خوب توپ می‌گرفته و زمانی که بازی تمام شد، همه تماشاگرانی که برای دیدن مسابقه آماده بودند، تشویقش کردند.

از همان زمان بود که ناصر حجازی به دروازه‌بانی روی آورد. تیم فوتبال نادر در دسته دوم باشگاه‌های تهران اولین باشگاهش بود و از همان تیم به تیم ملی جوانان و تیم ملی بزرگسالان رسید. در سال ۱۳۴۸ به تاج (استقلال) پیوست و در همان سال اول، قهرمانی جام باشگاه‌های آسیا و جام تخت جمشید را با این تیم به دست‌آورد.

تا پایان دوران بازیگری خود به‌جز یک سال و نیم در بین سال‌های ۱۳۵۶ و ۱۳۵۸ که برای تیم شهباز بازی کرد و مدت کوتاهی پس از جام جهانی ۱۹۷۸ که با تیم منچستر یونایتد تمرین می‌کرد و ۵ بازی برای تیم ذخیره‌های یونایتد انجام داد، در بقیه این مدت دروازه‌بان استقلال تهران بود و با این تیم چندین دوره قهرمانی در لیگ کشور، جام باشگاه‌های تهران، جام حذفی ایران و جام باشگاه‌های آسیا را جشن گرفت. حجازی در دهه ۱۳۵۰ دروازه‌بان اصلی تیم ملی ایران بود و با این تیم، دو بار قهرمان جام ملت‌های آسیا (۱۹۷۲ و ۱۹۷۶) و یک بار قهرمان بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ تهران شد و در جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین و المپیک ۱۹۷۲ مونیخ هم شرکت کرد و سهمیه حضور در المپیک ۱۹۷۶ مونترآل و مقام سومی جام ملت‌های آسیا ۱۹۸۰ را هم به‌دست آورد.


اما این مرد خوش قامت و خوش پوش فوتبال ایران که چند وقتی است بدنبال بیماری سرطان با سرنوشت دست و پنجه نرم می کند و در بستر بیماری روزگار می‌گذراند، در عصر جمعه گذشته در حین تماشای آخرین دیدار تیم فوتبال استقلال در لیگ برتر در مقابل پاس همدان بدلیل وخامت شرایط بدنی‌اش ناگهان به كمــا رفت بطوریکه پس از انتقال به بیمارستان کسری تهران، پزشکان بخش ICU این بیمارستان در جهت خارج کردن از کما، مرحله جدیدی از تزریق دارو های ضد سرطان به ناصر حجازی را در دستور کار قرار دادند.


از صبح شنبه با خونریزی مغزی حال او به وخامت گذاشت، سطح هوشیاری‌اش پایین آمده بود تا جایی که پزشکان مرگ مغزی او را تایید کرده‌ بودند ولی از طریق دستگاه شوک مصنوعی هنوز نبض‌اش می زد و این یعنی حجازی هنوز پیش ماست. خانواده‌اش بی‌تابی می‌کردند و اشک امان‌شان نمی‌داد و آتیلا حجازی، پسر ناصر حجازی اسطوره فوتبال کشورمان از علاقمندان به ورزش و همه مردم ایران خواست تا برای سلامتی پدرش دعا کنند.


دوستداران و هواداران ناصرخان هم ادای دین کردند، صبح یکشنبه راهی بیمارستان کسری شدند، دست به دعا برداشتند و برای شفای مرد دوست داشتنی شان دعای توسل را زمزمه کردند. باشد که توسل آنها باعث شود حجازی شفا پیدا کند.


همه آمده بودند، پرچم آبی بدست و دعای توسل به لب. آمده بودند تا یکی از محبوب‌ترین چهره‌های فوتبالی در سخت‌ترین لحظات زندگی اش تنها نباشد. هم او که در سخت‌ترین روزهای زندگی‌اش در کنار مردم ماند و در شادی آنها سهم داشت. آمده بودند که بگویند: ناصر خان دوباره بلند شو و دوباره لبخند بزن، دل‌مان برای لبخندهایت تنگ شده است.


دیروز جلوی در بیمارستان کسری غلغله ای برپا بود. سربالایی میدان آرژانیتن تا مقابل بیمارستان جمعیت موج می‌زد. حدود 600 نفر در لابی بیمارستان تجمع کرده بودند و این کار پرسنل بیمارستان کسری را برای رسیدگی به سایر بیماران را مختل کرده بود. خبری نادرست که خیلی زود تکذیب شد همه را به اینجا کشانده بود. مردم نگران وضعیت حجازی بودند. همه سراغ یادگار حجازی را می‌گرفتند. "آتیلا" سنگ صبور مردم شده بود و به جمعیتی که آمده‌ بودند، می گفت: "فقط دعا کنید".


حجازی ممنوع الملاقات بود اما دیروز خیلی‌ها به دیدن او آمده بودند. آنها عقیده داشتند حجازی یکی از پیشکسوتان فوتبال ماست که برای فوتبال ملی و باشگاهی ایران زحمات زیادی کشیده و جایگاه و محبتی که او در دل مردم دارد بهترین پاداش حجازی است.


پزشکان نهایت تلاش خود را برای خارج شدن حجازی از بخش مراقبت‌های ویژه انجام می دادند ولی حال کاپیتان اسطوره‌ای آبی‌ها چندان بهتر از گذشته نبود. چهره ناصر که بیهوش بر روی تخت بیمارستان افتاده بود دل هر بیننده‌ای را به درد می آورد. با این وجود پزشکان بر این باور بودند که دعاهای خیر خیل عظیم هواداران او می تواند باری دیگر، قدرت معجزه را نشان مان دهد و آنچه را که مشیت الهی است درباره این چهره دوست داشتنی فوتبال ایران رقم بزند و همینطور هم شد.


در شرایطی که نزدیکان ناصر حجازی قصد داشتند، بیمارستان کسری را ترک کنند، خبری امیدوارکننده آنها را به بالین اسطوره آبی‌ها بازگرداند. پیام این بود: ظاهرا ناصر حجازی چشمانش را باز کرده و به تحریکات پزشکان عکس العمل نشان داده است. همین مسئله تیم پزشکی، خانواده‌اش و علاقمندان این پیشکسوت فوتبال را به بهبودی دوباره‌اش امیدوار کرد که او باز هم می تواند بر بیماری فائق آید.

اسطوره دروازبانی ایران که حالا با بیماری دست در پنجه انداخته در این راه سخت نیاز به دعای خیر هر چه بیشتر تمام هموطنانی دارد که روزهای ایستادنش در چارچوب دروازه ملی، او را تنها نمی گذاشتند و ما نیز برای سلامتی دروازه بان افسانه ای و دوست داشتنی ایران عزیز دعا می كنیم و امیدواریم هرچه زودتر بر بیماری خود غلبه كرده و سلامتی و بهبودی کامل خود را بدست آورد.