آقاي قطبي خوش گذشت؟

عصر ايران ورزشي؛ اردلان مجد- ديشب با حضور افشين قطبي سرمربي تيم ملي ايران در تلويزيون و برنامه يك جهان يك جام تنها چيزي كه در نگاه اول در ذهن بيننده ايراني نقش مي بست حسرت بود و بس!

شايد آن زمان كه تيم ملي ايران به سبب عدم مديريت مديران فدراسيون فوتبال كه با برنامه ريزي اشتباه مانع از صعود ايران به جام جهاني شدند فكر نمي كرديم كه با شروع جام جهاني 2010 آفريقاي جنوبي هر لحظه دلمان بخواهد كه تيم ما هم در اين تورنمنت بزرگ حضور داشته باشد.

آن زمان حس حسرتمان آميخته با خشم شده بود و از اين رو شايد به اصطلاح داغ بوديم و عمق فاجعه را حس نمي كرديم.

ولي با قرعه كشي مرحله گروهي جام جهاني زخمي كه ازنرفتن به جام جهاني خورده بوديم دهان باز كرد و وقتي نام كره شمالي را در كنار تيم هاي قدرتمندي همچون برزيل، پرتغال و ساحل عاج ديديم فريادمان به هوا رفت و در تمامي نقاط بدن احساس سوختن كرديم!

بوي سوختنمان هم وقتي درآمد كه نمايش بسيار خوب كره شمالي، آن كشور كمونيستي، را در برابر پر افتخار ترين تيم جهان ديديم.

پس از بازي برزيل و كره شمالي خيلي ها گفتند كه خوب شد كه ما در جام جهاني نبوديم، زيرا اگر بوديم مقابل برزيل نمي توانستيم مقاومت كنيم و به شكل مفتضحانه اي شكست مي خورديم، شايد!

اما ما دلمان مي خواست باشيم و شور و هيجانمان به سبب حضور نام ايران در اين مسابقات دوچندان شود، صد افسوس كه نبوديم!

با نزديك شدن به پايان جام جهاني كم كم داشت يادمان مي رفت كه چه بلايي سرمان آمده است و چنان در جادوي فوتبال آلمان و اسپانيا و آرژانتين و... غرق شده بوديم كه خودمان را فراموش كرده بوديم و زخممان هم ديگر كمتر مي سوخت ولي...

ولي به يكباره و با حضور افشين قطبي در تلويزيون تمام آوار دنيا بر سرمان خراب شد و به قول مش قاسم دود شديم و رفتيم هوا!

وقتي سرمربي ناكام ما از اينكه چقدر در آفريقاي جنوبي خوش گذرانده است سخن مي گفت تمام تار و پود بدنمان را نفرت و خشم فراگرفته بود.

قطبي مردي است كه به همراه علي دايي، علي كفاشيان، مهدي تاج و ...! آرزوهاي يك ملت را با جاه طلبي و بي كفايتي به باد دادند.

حالا جالب است كه همه از جمله كفاشيان به جام جهاني رفتند و بسياري هم همراه وي رفتند و اعضاي تيم ملي ما نرفتند... مردم ما نرفتند.

جالب اينجاست كه كسي در اين مدت نيامد تا از مردم دلجويي كند و به جوانان اين مرز و بوم  تسلي خاطر بدهد.

پس از صعود نكردن به جام جهاني همه شان به جان هم افتادند و سعي بر اين داشتند كه تقصير را بر گردن ديگري بياندازند فارغ از اينكه بدانند كه ما روزي تيمي بوديم كه يكي از قدرت هاي آسيا بوديم.

قطبي كيلومترها از ايران به آفريقاي جنوبي رفت و با پول مردم آنجا خرج كرد و خوش گذراند و با يك سري آناليز تيم هاي آسيايي بازگشت.

حرف ها و تحليل هايي كه قطبي كرده بود را مي شد از تلويزيون هم مشاهده كرد و لزومي نداشت كه به آنجا رفت.

او از فوتبال خوب و روان اسپانيا صحبت مي كرد، چيزي كه حتي بدترين كارشناس همان برنامه يك جهان يك جام هم از آن سخن بسيار مي گفت.

يا از فوتبال بسته و دفاعي كره شمالي حرف مي زد كه حتي مبتدي ترين تماشاگر فوتبال هم مي توانست آن را بفهمد.

سوال اينجاست كه پس چرا افشين خان قطبي اين همه راه را رفته است. اين تفسيرها را كه مي شد از تلويزيون با آن تصويربرداري فوق العاده مشاهده كرد.

در قسمتي از برنامه وقتي كه رضا جاوداني از قطبي سوال كرد كه بهتر نبود كه يك تيم را براي آناليز گرد هم مي آورديد، آنجا بود كه بيشتر عيان مي شد كه آقاي سرمربي براي چه به آفريقاي جنوبي رفته است.

به هرحال هرچه كه بود گذشت، درست است كه هنوز داريم درد مي كشيم ولي به خودمان مي توانيم دلداري بدهيم كه اگر تيم ما به جام جهاني نرفت مهم نيست چون به جايش انواع و اقسام اشخاص مسئول و غير مسئول فوتبال كشورمان به آنجا رفتند و حتماً برايمان خاطرات خوشي هم دارند!