عصر ایران؛ گروه تحلیل اخبار ـ محسن رضایی، دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام، پنجشنبه گذشته در برنامه پر بیننده تلویزیونی «مردم ایران، سلام» در پاسخ به پرسش مجری برنامه که از وضعیت پسرش پرسیده بود، گفت: ایشان قریب یک سال است پس از درمان و حضور در آمریکا به ایران برگشته و مشغول فعالیت و زندگی در ایران است.

وی در پاسخ به اصرار مجری برای طرح سوالات بیشتر در این باره گفت: می توانید این سوالات را از خود او بپرسید و اگر برادران اطلاعات مصلحت بدانند این مسایل را مطرح می کنند.
با این پاسخ و پیش کشیدن عنوان «برادران اطلاعات»، قضیه پسر محسن رضایی در آن برنامه فیصله یافت ولی سوالات زیادی در میان افکار عمومی پدید آمد.

احمد رضایی، فرزند محسن رضایی، در سال 1377 به دوبی و از آنجا به آمریکا گریخت. بعدها، محسن رضایی درباره فرار فرزندش چنین گفت که افرادی از آمریکا نزد او آمدند و خود را عضو ناسا معرفی کردند و پسرم را اغفال کردند.( ولی محسن رضایی در مصاحبه اخیر خود ، از درمان پسرش خبر داد!)

احمد رضایی، در طول مدت اقامت خود در آمریکا، موضعگیری های تندی علیه نظام کرد و حتی در برنامه های رادیویی نیز شرکت کرد و به تبلیغ علیه نظام پرداخت.

در همان زمان، محسن رضایی، سخنان پسرش را محکوم و تصریح کرد که درباره او نیز همانند بقیه ایرانیان، قانون حکم خواهد کرد.

با این حال، پس از چند سال، احمد رضایی، بدون هیچ سر و صدایی به ایران بازگشت و این خبر، هر چند در همان زمان هم به صورت جسته و گریخته در محافل مختلف مطرح شد ولی به طور عمومی و وسیع، در روز پنجشنبه گذشته و توسط خود محسن رضایی و البته با تاخیری یک ساله اعلام گردید.

حال پرسشی که در میان مردم مطرح است، اینکه اگر شخص دیگری به جز فرزند محسن رضایی به آمریکا می رفت و در مصاحبه های رادیویی، آن مواضع تند را علیه نظام می گرفت، آیا در بازگشت به ایران در همان فرودگاه توقیف و در دادگاه به اتهام تبلیغ علیه نظام، محاکمه نمی شد؟!

آیا با احمد رضایی نیز چنین رفتاری شده و او نیزمحاکمه شده است و اگر پاسخ مثبت است، چرا درباره آن اطلاع رسانی صورت نگرفته است؟!

البته، به نظر می رسد در مقام مقایسه، اگر «محاکمه افرادی که در خارج از کشور سخنی علیه نظام گفته اند» و «عدم توجه به آنها» را بسنجیم، رفتار بهتر همان است که اساساً به کسانی که صرفاً به حرف و حدیث بسنده کرده و هیچ اقدام عملی دیگری علیه منافع ملی انجام نداده اند، وقعی نهاده نشود و اگر این مساله را بپذیریم، اتفاقاً رفتاری که با فرزند محسن رضایی، صورت گرفته قریب به مصلحت است ولی به شرط آنکه چنین مساله ای فقط ویژه "آقازاده ها" و نزدیکان به قدرت نباشد و درباره همه ایرانیان چنین تساهلی روا شود.

گذشته از این، پاسخ محسن رضایی به مجری برنامه تلویزیونی که «اگر برادران اطلاعات مصلحت بدانند این مسایل را مطرح می کنند»، حاوی پیام مناسبی آن هم در یک برنامه پرمخاطب تلویزیونی نبوده است زیرا اولاً در آن از وزارت اطلاعات هزینه شده است که به نظر نمی رسد معقول باشد و ثانیاً چنین پاسخی، آن هم از سوی کسی که به واسطه سایت اش، یک چهره رسانه ای نیز محسوب می شود، در تضاد با شفاف سازی و پاسخگویی به مردم است.

محسن رضایی، که از چهره هایی ارزشمند نظام است، یک بار به هنگام فرار فرزند از ایران، متحمل آسیب های زیاد سیاسی و معنوی شد و این بار نیز گویا قرار است به واسطه عدم پاسخگویی درباره بازگشت او، آسیب ببیند.

به هر حال، ما نیز از اینکه یک «فرزند ایرانی» توانسته است پس از سال های غربت به وطن و آغوش خانواده اش باز گردد، خوشحالیم و امیدواریم زمینه امنی که برای احمد رضایی فراهم شد تا برغم تبلیغاتش علیه نظام به میهن اش باز گردد و به قول محسن رضایی به کار وزندگی اش بپردازد، برای همه ایرانیان آن سوی مرزها نیز فراهم آید و اگر واقعاً فراهم است، در این باره اطلاع رسانی درست و اعتماد سازی قابل اتکا صورت گیرد.