در قلب ماکائو، میدان لیلاو (Lilau Square) بهعنوان یک نمونه اصیل از معماری پرتغالی محسوب میشود. مردم محلی در کنار کافیشاپها به گفتوگو میپردازند و گردشگران در کنار ساختمانهای سفیدرنگ پرتغالی عکس میگیرند. کفپوشهای منقش «کالچادا» که نمایانگر فرهنگ پرتغالی است در همه جای این میدان یافت میشود.
به گزارش ایمنا، ماکائو از قرن شانزدهم تا سال ۱۹۹۹ تحت استعمار پرتغال بود و پس از آن به منطقه ویژه اداری چین تبدیل شد. این شهر با موقعیت استراتژیک خود در دلتای رود مروارید، به یک مرکز تجاری مهم تبدیل شد، با این حال، روح پرتغالی هنوز هم در کلیساها، غذاها و معماری این شهر به وضوح دیده میشود.
زبان پرتغالی بهعنوان یکی از زبانهای رسمی ماکائو، نشاندهنده پیوندهای فرهنگی قوی بین ماکائو و پرتغال است. معماری ماکائو ترکیبی از سبکهای چینی و پرتغالی است و بسیاری از ساختمانها و بناهای تاریخی این منطقه این ترکیب را به نمایش میگذارند، همچنین تأثیرات کاتولیک در ماکائو مشابه پرتغال است و به این ترتیب اسقفنشین کاتولیک ماکائو در سال ۱۵۷۶ تأسیس شد. ساختار اداره عمومی و سیستم حقوقی ماکائو بر اساس مدل پرتغال است که تعاملات با کشورهای دیگر را که به زبان پرتغالی صحبت میکنند، تسهیل میکند.
در دل ماکائو، یک محله تاریخی به نام پاتیو دو اسپینو (Pátio do Espinho) نهفته است که بهعنوان یک یادآور از میراث پرتغالی و تاریخچه این شهر عمل میکند. این محله که در گذشته بهعنوان پناهگاه برای مسیحیان ژاپنی در تبعید بود، امروزه بهعنوان یک محله آرام با خانههای تکطبقه شناخته میشود.
غذاهای سنتی پرتغالی در ماکائو نیز از میراث این شهر هستند. رستورانهای قدیمی در محلههای مختلف، غذاهایی همچون باکالائو آ براس (باکالائو با سیبزمینی و تخممرغ)، ساردینهای کبابی و برنج موسوم به اردک پختهشده را سرو میکنند. این غذاها که در محلههای مختلف از جمله کولوان و تایپا یافت میشوند، نشاندهنده تأثیرات پرتغالی در فرهنگ غذایی ماکائو هستند.
با سابقه چندین ساله در فرهنگ صیادی و سنت دریانوردی، تعجبی ندارد که پرتغالیها بهترین کنسروهای ماهی را تولید کنند. در ماکائو نیز میتوان از طیف وسیعی از لذیذترین غذاهای دریایی پرتغالی لذت برد که مملو از کنسروهای دلپذیر همچون ساردینهای باکیفیت و تن ماهی است.