یاسر عرب در کانال تلگرامی خود نوشت: دولت پزشکیان بعد از اسم ویترینی اول که دولت وفاق ملی است با اسم کاربردی صدای بی صدایان توجهات را به خود جلب کرد!
صدای بی صدایان اسم رمز نود و شش درصد جامعه‌ی ایران است که نه توان سخن گفتن و ایجاد تریبون در رسانه‌های رسمی چون صدا و سیما را دارند و نه در همهمه‌ی شبکه‌های افقی و فجازی از شدت و حدت تکثر و تنوع به عنوان یک صدای واحد و درخواست مشخص قابل شنیدن هستند.
این جمعیت انبوه و دردها و مسائل‌شان چون صدای بلند کندوی زنبور عسل هر لحظه در حال پرتاب هزاران فریاد و درخواست در آسمانی است که به شنیدن چنین همهمه‌ای از همه نوع عادت کرده و دیگر آن فریاد جمعی را امری معمول و مرسوم می‌داند.
برای من باور کردنی نبود!
از دیشب برای گرفتن یک نوبت ویزیت متخصص به سه بیمارستان مشهور تهران رفته و حال و‌احوال و سردرگمی جمعیت و انبوه بیماران و کمبود پرسنل (حتی برای یک توضیح یا راهنمايی ساده و دقیق) را مشاهده کردم. جالب اینکه برخی تخصص‌ها اولین نوبت‌شان بعد از مهر ماه بود!
دست آخر امروز با واسطه و در بخش خصوصی توانستم یک نوبت ویزیت ساده برای روزهای نزدیک پیدا کنم!
صدای بی صدایان دیگر لزوما صدای مردم بلوچستان و پاکدشت و حاشیه‌ی گچساران نیست. امروز صدای بی صدایان صدای اکثریت مطلق جامعه ایران است که نمی‌دانند شکوه و شکایت خود را در بخش‌های مختلف نظام بروکراسی به کجا ببرند؟
دولت مسعود نیازمند گوش شنوایی است که توان شنوایی ملی و تفکیک صداها و درون فهم کردن درد این اکثریت و چاره جویی نظری و نوآوری شنیداری را داشته باشد.
گوش بیرونی هوشمند و گوش میانی روشمند دولت پزشکیان کیست و یا کجاست؟