دولت پزشکیان؛ از شعار تا واقعیت؛ آیا صدای بی صداها شنیده می‌شود؟

یاسر عرب با انتقاد از وضعیت فعلی خدمات درمانی در کشور، به شعار دولت پزشکیان مبنی بر شنیدن صدای بی صداها اشاره کرده است. او با بیان تجربه شخصی خود در گرفتن نوبت پزشک، به این پرسش پاسخ می‌دهد که آیا این دولت توانایی شنیدن مشکلات مردم و ارائه راه حل‌های موثر را دارد؟

یاسر عرب در کانال تلگرامی خود نوشت: دولت پزشکیان بعد از اسم ویترینی اول که دولت وفاق ملی است با اسم کاربردی صدای بی صدایان توجهات را به خود جلب کرد!

صدای بی صدایان اسم رمز نود و شش درصد جامعه‌ی ایران است که نه توان سخن گفتن و ایجاد تریبون در رسانه‌های رسمی چون صدا و سیما را دارند و نه در همهمه‌ی شبکه‌های افقی و فجازی از شدت و حدت تکثر و تنوع به عنوان یک صدای واحد و درخواست مشخص قابل شنیدن هستند.

این جمعیت انبوه و دردها و مسائل‌شان چون صدای بلند کندوی زنبور عسل هر لحظه در حال پرتاب هزاران فریاد و درخواست در آسمانی است که به شنیدن چنین همهمه‌ای از همه نوع عادت کرده و دیگر آن فریاد جمعی را امری معمول و مرسوم می‌داند.

برای من باور کردنی نبود!

از دیشب برای گرفتن یک نوبت ویزیت متخصص به سه بیمارستان مشهور تهران رفته و حال و‌احوال و سردرگمی جمعیت و انبوه بیماران و کمبود پرسنل (حتی برای یک توضیح یا راهنمايی ساده و دقیق) را مشاهده کردم. جالب اینکه برخی تخصص‌ها اولین نوبت‌شان بعد از مهر ماه بود!

دست آخر امروز با واسطه و در بخش خصوصی توانستم یک نوبت ویزیت ساده برای روزهای نزدیک پیدا کنم!

صدای بی صدایان دیگر لزوما صدای مردم بلوچستان و پاکدشت و حاشیه‌ی گچساران نیست‌. امروز صدای بی صدایان صدای اکثریت مطلق جامعه ایران است که نمی‌دانند شکوه و شکایت خود را در بخش‌های مختلف نظام بروکراسی به کجا ببرند؟

دولت مسعود نیازمند گوش شنوایی است که توان شنوایی ملی و تفکیک صداها و درون فهم کردن درد این اکثریت و چاره جویی نظری و نوآوری شنیداری را داشته باشد.

گوش بیرونی هوشمند و گوش میانی روشمند دولت پزشکیان کیست و یا کجاست؟