شب یلدا/ فردای روشن

عصر ایران؛ سجاد بهزادی - شب را به خاطر سکوتش وسکوت را به خاطر همهمه هایش دوست دارم و چه کسی است که نداند روزنامه نگاران؛ با سکوت شب،  الفتی دیرینه دارند. 

 

  اما ظلمت شب وتاریکی آن معنا ومفهوم دیگری هم دارد. همان جایی که مقابل روشنی قرار می گیرد و نمی‌خواهد بر اهریمن ها نور تابیده شود؛ اما یلدا به ما می‌آموزد که امکان عبور از تاریکی ورسیدن به روشنی وجود دارد و نباید ناامید شد.

 

  یلدا از راه رسیده است و روشنی بار دیگر عالم تاب می‌شود. یلدا از راه رسیده و یک بار دیگر خانواده ایرانی به سنت هزاران ساله خود از "فردیت" دست خواهد کشید و برای ساعاتی کنار هم خواهند نشست و با همه دردهای خود آرزو می کنند تا روشنی به مشرق برگردد.

 

  اگر چه ما همیشه آنلاین فضای مجازی هستیم اما به قول استاد خانیکی " تحولات جدید اجتماعی نشان می‌دهد جامعه ایرانی بیشتر به سوی "فردیت" و چیرگی ارزش‌های مادی رفته است، اما آیین‌های فرهنگی و داشته‌های مردمی هنوز راه را برای «باهم بودن‌های كوچك» و كوتاه باز گذاشته است."

 

  یلدا از راه رسیده است تا ما به بهانه آن و با همه رنج‌ها و تاریکی‌ها، یلدای غم خود را به امید روشنی صبح تاب آوریم. عالم نور و تاریکی همواره سنبل دو دنیای نمادین در قصه ها و شعرهای عارفان ایران زمین به شمار می‌رود. این دو نیرو همواره با هم در تخاصم بوده‌اند و مردم سرزمین ایران، از گذشته‌های دور تا کنون، تسلط نور بر تاریکی و مظهر روشنایی را جشن می‌گرفتند.

 

   مردم ایران زمین در حقیقت اعتقاد داشتند در شب يلدا نور در مقابل اهريمن وتاریکی قرار می‌گیرد واین دو با هم در درازترین شب سال آن قدر می‌جنگند که در نهایت روشنی از راه می رسید و حکایت کاستن از غم ها و زدودن از تاریک ها خواهد بود.

 

  ایرانیان یلدا را در حالی گرامی می دارند که مفهوم دورهمی از فلسفه وجودی یلدا برای بسیاری رنگ وبوی دیگری به خود گرفته است. اگر چه دولت ها وظیفه کاستن از فشارهای اقتصادی و آسیب های اجتماعی دارند، اما اخلاق انسانی ملت ها هم به ما یادآوری می کند در شب یلدا، آسیب دیدگان و قشرهای رها شده در جامعه را تنها نگذاریم.

 

  بسیاری در جامعه ایران یلدا را فراتر از یک آیین می‌دانند و آرزوی  پایان‌بخشیدن به همه تاریکی های بشریت دارند. یلدا فقط شبی باهم بودن در دل سرمای آخرین شب پاییز نیست. ایرانیان در فردای یلدا و روشنایی بیش تر می‌خواهند که از غم هایشان کاسته شود و مانند گذشته های دور یکی از شادترین مردم جهان باشند. امید چنین بادا.