جست و جو به وقت آتش بس ؛ شاید کودکی زنده باشد

جنگ پدیده غریبی است. یکی را به خاک سیاه می نشاند ودیگری را قدرتمند تر می سازد. انسانی که همواره از جنگ گریز دارد، خودش آغازگر جنگ می شود و زنان وکودکان به دنبال آن می میرند و یا آواره می شوند

عصر ایران؛ سجاد بهزادی - در غزه برای چند روز آتش بس اعلام شده است. حالا زندگان برای جست و جوی مردگان وشاید هم مفقودانی که هنوز نفس می کشند می توانند بر سر خانه های آوار شده خود حضور پیدا کنند. مدیر اجرایی یونیسف می گوید بیش از ۱۲۰۰ کودک همچنان زیر آوار مانده‌اند. دفتر اطلاع رسانی دولت فلسطین نیز اعلام کرده است ۷۰۰۰ نفر همچنان مفقود و زیر آوار هستند.

جنگ غزه طولانی تر از آنی شد که رهبرانش فکر می کردند. کشته های غزه بیش تر از آنی شد که تحلیل گران تحلیل می کردند. حالا عفو بین‌الملل هم اعلام کرده است کودکان بیش از یک سوم قربانیان در نوار غزه را تشکیل می‌دهند و این در حالی است که هنوز تعداد بی‌شماری از قربانیان زیر آوار مانده‌اند. این سازمان تاکید کرد، میلیون‌ها تن دیگر در غزه با آوارگی، تخریب اموال و رنج و مشکلات بیشتر مواجه هستند.

درد ورنج آوارگی، گاهی چیزی از مردن کم ندارد. داغ مردن فرزند و از دست رفتن پدر ویا مادر. بی خانمان شدن و جنگی دیگر با فقر و مصیبت های بعد جنگ. دلهره زایمان یک زن به وقت جنگ. امروز زایمان در کمپ‌ها بدون دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی کابوس زنان باردار غزه است.

صندوق جمعیت سازمان ملل متحد تخمین می‌زند که ۵۰ هزار زن باردار در غزه زندگی می‌کنند و انتظار می‌رود روزانه بیش از ۱۶۰ نفر از آنها زایمان کنند.

از طرفی بوی مرگ، همچنان مسئله اصلی تر جامعه غزه است. آمارهای رسمی به ما می گوید بیش از ۶ هزار تن از کشته های غزه را کودکان و نزدیک به ۴ هزار تن دیگر از آنها را زنان تشکیل می‌دهند.

زندگی برای برخی از ملت ها؛ به قول اوریانا فالاچی "همیشه جنگ بوده است ودیگر هیچ." رمان زندگی، جنگ و دیگر هیچ، تشریحی زیبا و فوق العاده جذاب از اتفاقات یک سال از جنگ ویتنام است که اوریانا فالاچی، آن را به شکل داستان به رشته ی تحریر درآورده است.فالاچی در بخشی از این کتاب می نویسد" نترسیدن از جنگ کار آسانی نیست .چه خوب می شد اگر می شد از اینکه زنده ایم همیشه خوشحال باشیم .جنگ فاجعه وحشتناکی است که غیر از گریستن ، کار دیگری برایش نمی توان کرد."

واقعا کودکان وزنان چه نسبتی با جنگ دارند و آنها چه نسبتی با قدرت دارند و به کدامین گناه باید سهم مرگ وتجاوز به آن ها در جنگ بیش از دیگر غیر نظامیان باشد؟ کودکان وزنان آسیب پذیرترین قشر جامعه در جنگ ها هستند. میزان مرگ‌و‌میر کودکان تنها در مدت سه هفته اول جنگ غزه، بیش از سه سال در سراسر جهان بوده است و در هر ساعت درگیری با اسرائیل پنج کودک کشته شده‌اند.

جنگ غزه در استراحتی ۴ روزه به سر می برد و مجالی بیش تر برای شیون مادران بر سر آوارهایی که احتمالا کودکی در زیرآن گرفتار باشد. جنگ این عنصر هم زاد بشر، همچنان با ما خواهد ماند. جنگ اسرائیل و حماس همچنان سراسر خاورمیانه را تهدید می کند و از سویی هیچ نشانه‌ای از پایان جنگ اوکراین نیز دیده نمی شود. چین، تایوان را محکم تر از همیشه تهدید می کند و جنگ های داخلی سال های طولانی است که بخشی از زندگی کشورهایی در آفریقا را رها نمی کند.

جنگ فقط به خاطرکوته فکری رهبران ضعیف جهان رخ نمی دهد. بنظرمی رسد همچنان برخی از رهبران کشورهای قدرتمند جهان نیز، جنگ را واقعیتی برای رسیدن به پیشرفت وامنیت بیش تر کشور خود می دانند. همان افکاری که "هراکلیتوس" فیلسوف یونانی در قرن ها پیش و دوره پیشا سقراطی داشت.

ستیز و کشاکش میان اضداد، از نظر هراکلیتوس یگانه واقعیت و عدالت جهانی بود. به همین ترتیب، هراکلیتوس حتی جنگ را نیز عدالت و امری عمومی می‌دانست.او اعتقاد داشت "جنگ پدر همه امور است و برای بهبود و رفاه عمومی و پیشرفت بشر ضروری است" وهزاران نفر هم بعدها این گفته او را تکرار کردند. طرفداران "هراکلیتوس" اعتقاد دارند؛ "انسان در صلح می خشکد و تنها انسان در جنگ است که توانایی خفته اش بیدار می شود و در نهایت جهان پر از انسان هایی تواناتر و سزاوار تر خواهد بود."

هر چه هست، جنگ پدیده غریبی است. یکی را به خاک سیاه می نشاند ودیگری را قدرتمند تر می سازد. انسانی که همواره از جنگ گریز دارد، خودش آغازگر جنگ می شود و زنان وکودکان به دنبال آن می میرند و یا آواره می شوند. این کشاکش و دیالکتیک به قول "هراکلیتوس" تمامی ندارد.

امروز نوبت غزه است و وضعیتی مشابه غزه، ملت های زیادی را در اضطراب و نگرانی نگه داشته است. تا آن زمان خدا کند آتش بس در جنگ غزه تمدید شود.جست و جو در شهری که از آن جز تلی از آوار بر جای نمانده است ادامه یابد؛ شاید کودکی یا مادری زنده از خاک بیرون بیاید و زندگی برای ساعتی بیش تر مجالی دوباره به یک انسان بدهد.