عصر ایران؛ مجله تصویری سلاح - در شرایطی که جنگنده نسل پنجم چنگدو جی-20 (Chengdu J-20) چین در حال حاضر شناخته شده ترین هواپیمای نظامی این کشور محسوب می شود، اما تنها نقطه اتکای ارتش چین نیست.
جنگنده چنگدو جی-10 (Chengdu J-10) یکی از اجزای حیاتی نیروی هوایی ارتش چین است. این هواپیما که با نام مستعار اژدهای نیرومند یا ویگرس دراگن (Vigorous Dragon) شناخته می شود، اغلب با همتای آمریکایی خود یعنی جنگنده اف-16 فایتینگ فالکون مقایسه می شود.
جت جنگنده چند منظوره چنگدو جی-10 نخستین هواپیمای جنگی ساخت چین است که از نظر عملکرد و قابلیت ها به جنگنده های غربی نزدیک می شود. توسعه این هواپیما در سال 1988 آغاز شد. هدف از ساخت جی-10 معرفی جنگنده ای بود که توانایی مقابله با تهدید هواپیماهای نسل چهارم شوروی مانند میگ-29 و سوخو سو-27 و هواپیماهای غربی مانند اف-16 آمریکا را داشته باشد.
ساخت جی-10 در ابتدا به عنوان یک جنگنده برتری هوایی برنامه ریزی شده بود، اما فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و تغییر نیازمندی ها، توسعه این هواپیما را به سمت یک جنگنده چند منظوره سوق داد. چنگدو جی-10 نخستین پرواز خود را در سال 1998 انجام داد. کل پروژه به شدت محرمانه حفظ شده بود. در واقع، نخستین عکس ها از این جنگنده سه تا چهار سال پس از نخستین پرواز آن منتشر شد.
برخی منابع به این نکته اشاره دارند که چنگدو جی-10 تحت تاثیر پروژه جنگنده لاوی نیروی هوایی رژیم صهیونیستی شکل گرفته است. جی-10 شباهت های بسیاری به جنگنده لاوی دارد. این جت جنگنده بومی رژیم صهیونیستی برای ارائه عملکردی بسیار مشابه با جنگنده اف-16 طراحی شده بود.
جنگنده چند منظوره چنگدو جی-10 خدمت خود در نیروی هوایی چین را از سال 2004 آغاز کرد، اما برای نخستین بار در سال 2006 به طور عمومی معرفی شد.
اگرچه جی-10 یک هواپیمای جنگی نسبتا پیشرفته محسوب می شود، اما نمی تواند با عملکرد جنگنده های چند منظوره غربی مشابه مانند اف-16 آمریکا و یوروفایتر تایفون اروپا رقابت کند.
چنگدو جی-10 جنگنده ای تک سرنشین و تک پیشرانه است. یک نسخه دو سرنشین نیز از این هواپیما وجود دارد که جی-10اس نام دارد. این نسخه به عنوان هواپیمای آموزشی یا به عنوان جنگنده قابل استفاده است.
اولین دسته شامل حدود 50 هواپیمای جی-10 از پیشرانه های توربوفن روسی ای‌ال-31اف‌ان استفاده می کنند. این دسته بین سال های 2004 تا 2006 به نیروی هوایی چین تحویل داده شد.
این در شرایطی بود که یک پیشرانه توربوفن بومی نیز در دست توسعه بود. مدل های جدید شامل جی-10بی با بدنه و اویونیک ارتقا یافته به پیشرانه توربوفن دبلیو اس-10 ساخت چین مجهز شده اند.
جنگنده جی-10 دارای قابلیت های نبرد هوا به هوا و هوا به سطح است. این هواپیمای جنگی دارای 11 نقطه اتصال بیرونی است که طیف گسترده ای از سلاح ها را پوشش می دهد. همچنین، جی-10 توانایی حمل غلاف های اکتساب هدف و ناوبری یا مخازن سوخت کمکی را دارد. گفتنی است که این جنگنده قابلیت سوخت گیری حین پرواز را دارد.
سلاح اصلی در ماموریت های برتری هوایی، موشک های هوا به هوای برد متوسط پی ال-12 هستند. برای بردهای نزدیک، موشک های فرو سرخ پی ال-8 قابل استفاده هستند. در سناریو حمله به سطح، چنگدو جی-10 قابلیت حمل شش بمب هدایت لیزری 500 کیلوگرمی، بمب های سقوط آزاد، یا غلاف راکت 90 میلیمتری را دارد. این هواپیما همچنین به یک توپ 23 میلیمتری شش لول مجهز است.
هواپیمای جی-10 به رادار کنترل آتش پالس داپلر بومی مجهز است. این رادار توانایی ردیابی همزمان 10 هدف و درگیری با 4 مورد از آنها را دارد. برد تشخیص تخمینی این رادار 100 کیلومتر است. این هواپیما به سامانه پرواز با سیم مجهز است.
بیشینه سرعت جی-10 1.8 ماخ و برد پروازی در حالت عادی 1850 کیلومتر در حالت رزمی 1240 کیلومتر است. این هواپیما می تواند تا 59 هزار پا (18 هزار متر) ارتفاع بگیرد.