عصرایران ؛ اهورا جهانیان - کیلیان امباپه بالاخره در پاریس ماندگار شد. با اینکه اکثر شواهد و قرائن دال بر این بود که امباپه در پایان این فصل پاری‌سن‌ژرمن را به مقصد رئال مادرید ترک می‌کند، اما ستارۀ فرانسوی ترجیح داد به درخواست کثیری از مردم و مقامات فرانسه نه نگوید و پاریس را ترک نکند.
باقی ماندن امباپه در پاری‌سن‌ژرمن آن قدر برای فرانسوی‌ها مهم بود که امانوئل مکرون رئیس جمهوری فرانسه دست کم دو بار تمایلش را به تداوم حضور امباپه در پاریس اعلام کرده بود. همچنین شهردار پاریس نیز با تجلیل از امباپه، خواهان ادامۀ حضور او در شهر پاریس و باشگاه پاری‌سن‌ژرمن شده بود. تماشاگران پاریسی و بسیاری از فوتبالدوستان فرانسوی نیز طبیعتا خواستار تداوم حضور امباپه در پاریس بودند.
امباپه را پلۀ فوتبال فرانسه و جهان می‌دانند. او مثل پله مهاجم و تکنیکی و گلزن است و بسیار زود هم فاتح جام جهانی شده است. پله 17 سال و 8 ماه از عمرش می‌گذشت که برای نخستین بار جام جهانی را فتح کرد. امباپه نیز 19 سال و 7 ماهش بود که فاتح جام جهانی شد.
او امسال هم شانس قابل توجهی برای فتح دوبارۀ جام جهانی دارد و اگر بتواند به اتفاق یارانش فرانسه را قهرمان جهان کند، هیچ بعید نیست که تا پایان دوران فوتبالش مثل پله سه بار فاتح جام جهانی شود. مهم‌تر اینکه، قهرمانی فرانسه در جام جهانی قطر، این تیم را برای سومین بار فاتح جام جهانی می‌کند و فرانسه چهارمین تیم پرافتخار جام جهانی می‌شود. یعنی بالاتر از آرژانتین و اروگوئه و بعد از برزیل و آلمان و ایتالیا قرار می‌گیرد.
امباپه در جام جهانی 2018 چهار گل زد و با توجه به سن و سالش، این شانس را دارد که دست کم رکورد 13 گل ژوست فونتن را بشکند. فونتن فرانسوی، در 1958 سیزده گل زد ولی آسیب‌دیدگی مانع حضورش در جام جهانی 1962 شد.
هر طور که حساب کنیم، امباپه آیندۀ روشن فوتبال فرانسه است. فرانسوی‌ها بخت بیدار و فرصت بسیار را در وجود او می‌بینند و بدیهی بود که نمی‌خواستند او از پاریس برود. حضور امباپه در پاری‌سن‌ژرمن مایۀ اعتبار لیگ فوتبال فرانسه است. بویژه اینکه مسی نیز در این لیگ حضور دارد.
لالیگا با نزول بارسلونا فاقد کیفیت سابق است. اگر امباپه به رئال مادرید می‌رفت، کمک می‌کرد به تداوم برتری لالیگا در بین لیگ‌های اروپایی. در حالی که تیم ملی فرانسه پرافتخارتر از تیم ملی اسپانیا است، طبیعتا فرانسوی‌های ناسیونالیست ترجیح می‌دهند فاصلۀ فعلی بین لوشامپیونه و لالیگا را با حضور ستارگانی چون مسی و امباپه در لیگ فوتبال کشورشان کاهش دهند.
چه بسا حتی تا پایان این دهه، بتوانند لوشامپیونه را به لیگی بدل سازند همتا و همتراز چهار لیگ برتر فوتبال اروپا. یعنی لالیگا و بوندس‌لیگا و سری آ و لیگ برتر انگلستان.
اهمیت لالیگا در دهۀ اخیر موجب شد از سال 2010 تا 2021، هر سال توپ طلا به یکی از بازیکنان بارسلونا یا رئال مادرید اهدا شود. طی دوازده سال مذکور، مسی و رونالدو و مودریچ یازده توپ طلا را بین خود تقسیم کردند (مسی 6 بار، رونالدو 4 بار، مودریچ یکبار). در سال 2020 هم که این جایزه به علت شیوع کرونا، نصیب کسی نشد.
امسال هم توپ طلا احتمالا نصیب کریم بنزمای رئالی-فرانسوی می‌شود. بنزما این جایزه را بابت عملکردش در رئال مادرید دریافت خواهد کرد نه بابت بازی‌هایش در تیم ملی فرانسه. از این حیث، جایزۀ او متفاوت از توپ طلای ژان پیر پاپین است که بابت درخشش در مارسی بدست آمد.
به هر حال فتح توپ طلا از سوی بنزما، هفتمین توپ طلای یک فرانسوی خواهد بود. امباپه دست کم تا سال 2030 فرصت دارد که کارنامۀ فوتبال فرانسه را از حیث کسب توپ طلا غنی‌تر سازد و فوتبال فرانسه را از حیث کسب توپ طلا، بالاتر از آلمان و هلند بنشاند.
در خبرها آمده بود که شرط امباپه برای ماندن در پاری‌سن‌ژرمن، حضور زیدان در این تیم به عنوان سرمربی است. اگر زیدان به پاریس بیاید، احتمالا پاری‌سن‌ژرمن شخصیت لازم برای فتح لیگ قهرمانان اروپا را نیز پیدا می‌کند و از وضعیت یک تیم پرستارۀ فاقد شخصیت کافی برای قهرمانی در اروپا خارج می‌شود. بویژه اینکه سبک بازی مورد علاقۀ زیدان، هجومی است و این در قیاس با بازی نه چندان هجومی تیم ملی فرانسه به رهبری دیدیه دشامپ، با طبع فوتبال امباپه سازگارتر است.
به هر حال به نظر می‌رسد باقی ماندن امباپه در پاری‌سن‌ژرمن می‌تواند فواید زیادی برای فوتبال فرانسه داشته باشد. احتمالا به همین دلیل بود که مقامات فوتبالی و غیرفوتبالی گوناگون فرانسه، خانوادۀ امباپه را تشویق کردند که او را متقاعد کنند در پاریس بماند.