10 سال پیش و همزمان با فراگیر شدن انقلاب‌ها در کشورهای عربی خاورمیانه، سه جوان لیبیایی به تظاهرات گسترده علیه حکومت 40 ساله "معمر قذافی" رهبر وقت لیبی پیوستند. آنها پس از قیام سال 2011 در کشوری دو پارچه، با دو جبهه متفاوت و آینده‌ای غیر قابل تغییر زندگی می‌کنند.
5 سال پس از انقلاب لیبی و سرنگونی "معمر قذافی" اختلافات در رهبری لیبی به اوج رسید و کار را به جایی رساند که دو دولت به صورت همزمان خود را حاکم بر این کشور خواندند. دولت‌هایی که تلاش می‌کنند با شکست دیگری، کنترل کل کشور را در دست بگیرد.
دولت اول که از سوی سازمان ملل متحد به رسمیت شناخته شده غرب لیبی به مرکزیت طرابلس (پایتخت) را در دست دارد.
در مقابل، دولت دیگری به رهبری ژنرال "خلیفه حفتر" شرق لیبی را در کنترل خود دارد.
رویترز 10 سال پس از انقلاب لیبی و سرنگونی "معمر قذافی" در گزارشی به پای صحبت انقلابیون لیبی نشسته و از شرایط، آرزو و حسرت‌های آنها برای لیبی می‌گوید.
اولین تظاهرات علیه حکومت "معمر قذافی" رهبر وقت لیبی در تاریخ 17 فوریه سال 2011 از شهر شرقی "بنغازی" آغاز شد. اینک لیبی بین جناح‌های مختلف و رقیب تقسیم شده و سوراخ‌های ناشی از برخورد گلوله و ترکش در شهرهای لیبی دیده می‌شود.
"اسامه علی الاگوری" با فرزندان خود در خانه‌اش در شهر "بنغازی" لیبی نشسته است/ عکس: رویترز
سازمان ملل متحد از تلاش جدید برای متحد کردن طرف‌های درگیر لیبی برای شکل‌دهی یک دولت موقت و برگزاری انتخابات ملی تا پایان سال حمایت کرده است. اما بسیاری از لیبیایی‌ها همچنان به داشتن آینده روشن شک دارند.
گلوله در پا
"اسامه علی الاگوری" فارغ‌التحصیل از دانشگاه شهر بنغازی به دلیل افشاگری و اعتراض خود در سال 2011 علیه "بی‌عدالتی ظالمانه" و "ظلمی که بر پدران و پدربزرگانش رفته" بیکار شد.
او پس از گسترش مبارزات در تابستان سال 2011 به گروه معترضان و مهاجمان طرابلس پایتخت لیبی پیوست. زمانی که او و یکی از همراهانش برای شناسایی مشخصات یکی از حملات در حال فعالیت بودند از سوی نیروهای قذافی شناسایی و ردیابی شدند.
او گفت: "نیروهای قذافی به سمت ما تیراندازی کردند. یک گلوله به پایم خورد". رفیق او در این عملیات کشته شد و خودش نیز از کمر به پائین فلج شد.
اسامه علی الاگوری تمام کسانی که در سال 2011 به عنوان رهبران جامعه ظهور کرده‌اند را محکوم می‌کند. او در این باره گفت: انقلاب از مردم شریفی که این در قبرهایشان خوابیده‌اند، به سرقت رفته است.
پس از دو قطبی شدن بیشتر لیبی این جوان به خیل عظیمی پیوست که از "خلیفه حفتر" رهبر نیروهای نظامی در شرق لیبی حمایت می‌کردند. خلیفه حفتر در سال گذشته در تلاش برای تصرف طرابلس شکست خورد.
الاگوری که اینک 34 سال دارد گفت که برای دو فرزندش زندگی می‌کند و هر روز صبح برای خرید و فروش دام به بازار حیوانات می‌رود.
چهره یک قیام
پدر "هشام الویندی" در دوران حاکمیت قذافی یک دیپلمات بود و عملکرد خوبی داشت. هشام پس از شرکت در اعتراضات علیه قذافی متوجه شد که تحت پیگرد قانونی و تعقیب پلیس قرار گرفته و به تونس فرار کرد.
او که به جنوب تونس سفر می‌کرد از یکی از گذرگاه‌های مرزی تحت کنترل مخالفان و شورشیان گذشت و به گروه‌های درگیر در کوه‌های غربی در این کشور پیوست. وی افزود: من ماه‌ها درگیر جنگ بودم.
"ویندی" از اولین مبارزانی بود که به محوطه زندگی قذافی در طرابلس حمله کرد. او با گشت و گذار در اتاق‌های محل زندگی قذافی کلاه تزئین شده و نظامی او را پیدا کرد.
ویندی در آن روز در تلویزیون با کلاه پیدا شده قذافی مصاحبه کرد و گفت که امیدوار است قیام لیبی در آینده در سطح بین‌الملل به رسمیت شناخته شود.
او اینک در این باره می‌گوید: اولامی‌خواستم اعلام کنم که مردم لیبی آنقدرها هم بد نبودند. وی افزود: من در آن زمان گفتم قذافی تمام شد و ما باید (کشور و آینده)را دوباره بسازیم.
او اینک در تونس کار می‌کند و امیدوار است که امور تغییر کنند.
ویندی افزود: مردم به من می‌گویند که تو در این فاجعه شرکت کردی.حالا چه طور؟ آن را دوست داری؟ البته که تمام این روند به معنای اجبار در انتخاب قذافی یا هرج و مرج پیش‌آمده نیست. انقلاب یک روند است و ما باید یک لیبی جدید بسازیم که لیاقت آن را داریم.
فقدان پیشرفت
"ملک سالم المجایی" از شهر "مصراته" لیبی در دهه پیش 20 ساله بود و پس از حمله نیروهای قذافی به شهرش در سال 2011 به نیروهای مبارز علیه او پیوست.
او در تابستان سال 2011 زخمی شد و پای خود را از دست داد.
او گفت: من در عقب کامیون بودم. یک موشک به پشت ما خورد. برخی از دوستانم کشته شدند. من در تونس تحت درمان قرار گرفتم و سپس به لیبی بازگشتم.
او امیدوار بود در دهه گذشته پیشرفتی بیشتر در لیبی ببیند و رهبرانِ پس از انقلاب لیبی را در عدم اتحاد کشور مقصر می‌داند.
ملک سالم گفت: متاسفانه اوضاع پس از 10 سال جنگ همین گونه است که می‌بینید. سیاستمداران ما که مورد اعتماد قرارگرفتند در حد استاندارد نبودند.