کیفیت پایین
کیفیت خوب
عصر ایران؛ سحر طاعتی ــ یک نوای عاشقانه‌است؛ آشنا و خوش‌آهنگ. آن را از حنجره غلام‌علی پورعطایی شنیده‌ایم اما شعرش را حکیم‌باشی اصفهانی سروده‌است. هم او که به عبدالباقی طبیب اصفهانی شهرت داشت و نهان‌خانه دلش هرگز راز غم کسی را که خاری بر دلش نشاند فاش نکرد. هرچند شاعر، سوز نوایی را در اصفهان سروده‌است اما یک مقام موسیقی خراسانی شهرت این شعر را ملی و حتی جهانی کرد.
داستان تولد مقام نوایی به حکومت تیموریان بر می گردد زمانی که امیر علی شیرنوایی دانشمند، شاعر و وزیر سلطان حسین بایقرا قصد دیدار عبدالرحمن جامی را می کند .همان زمان بود که گروهی در منطقه ای نزدیک به تربت جام برای استقبال از این فرمانراوی تیموری به صف می شوند و نوایی نوایی سرمی دهند و با این مقام خراسانی او را تا رسیدن نزد جامی همراهی می کنند. مخاطب طبیب اصفهانی امیرشیرنوایی فرمانروای تیموریان نبوده بلکه لیلی نامی بوده که از غم فراقش اینگونه عاشقانه و عارفانه سروده است و بعدها با ساز و آواز خراسانی‌ها، لحنی چنین به خود گرفته است.
غلام‌علی پورعطایی یکی از بهترین دوتار نوازان و بخشی‌خوان‌های ایران است. او را سال ۹۳ از دست دادیم اما آنچه خلق کرده، بی بدیل و شنیدنی است. نوایی نوایی یکی از آن‌هاست. قطعه‌ای که ویدئو کلیپی بر اساس آن ساختند و رویا نونهالی در آن بازی کرد. نوایی نوایی یکی از معروفترین و محبوبترین ملودی های موسیقی در منطقه خراسان است که با گذشت قرن‌ها از ساختش همچنان به عنوان رایج ترین آهنگ درمیان همه اقوام زمرمه می شود که شاید یکی از دلایل ماندگاری ونفوذش در میان همه اقشار بکر ودست نخورده ماندن مقامی است که عنوان نوایی را یدک می کشد.
این گزارش را ببینید تا بیشتر درباره نوایی نوایی بدانید
اینجا هم گویا می خواد بگه عنوان نوایی دارد ولی فرموده عنوان نوایی را یدک می کشد(یعنی گویی با این عنوانِ نوایی همخوانی ندارد)