عصر ایران؛ سحر طاعتی ــ یک نوای عاشقانهاست؛ آشنا و خوشآهنگ. آن را از حنجره غلامعلی پورعطایی شنیدهایم اما شعرش را حکیمباشی اصفهانی سرودهاست. هم او که به عبدالباقی طبیب اصفهانی شهرت داشت و نهانخانه دلش هرگز راز غم کسی را که خاری بر دلش نشاند فاش نکرد. هرچند شاعر، سوز نوایی را در اصفهان سرودهاست اما یک مقام موسیقی خراسانی شهرت این شعر را ملی و حتی جهانی کرد.
داستان تولد مقام نوایی به حکومت تیموریان بر می گردد زمانی که امیر علی شیرنوایی دانشمند، شاعر و وزیر سلطان حسین بایقرا قصد دیدار عبدالرحمن جامی را می کند .همان زمان بود که گروهی در منطقه ای نزدیک به تربت جام برای استقبال از این فرمانراوی تیموری به صف می شوند و نوایی نوایی سرمی دهند و با این مقام خراسانی او را تا رسیدن نزد جامی همراهی می کنند. مخاطب طبیب اصفهانی امیرشیرنوایی فرمانروای تیموریان نبوده بلکه لیلی نامی بوده که از غم فراقش اینگونه عاشقانه و عارفانه سروده است و بعدها با ساز و آواز خراسانیها، لحنی چنین به خود گرفته است.
غلامعلی پورعطایی یکی از بهترین دوتار نوازان و بخشیخوانهای ایران است. او را سال ۹۳ از دست دادیم اما آنچه خلق کرده، بی بدیل و شنیدنی است. نوایی نوایی یکی از آنهاست. قطعهای که ویدئو کلیپی بر اساس آن ساختند و رویا نونهالی در آن بازی کرد. نوایی نوایی یکی از معروفترین و محبوبترین ملودی های موسیقی در منطقه خراسان است که با گذشت قرنها از ساختش همچنان به عنوان رایج ترین آهنگ درمیان همه اقوام زمرمه می شود که شاید یکی از دلایل ماندگاری ونفوذش در میان همه اقشار بکر ودست نخورده ماندن مقامی است که عنوان نوایی را یدک می کشد.
این گزارش را ببینید تا بیشتر درباره نوایی نوایی بدانید
ممنون از مطلبی که درمورد مقام نوایی کار کردین.ولی خوب خانم طاعتی چند انتقاد به شما وارده اول اینکه نوایی نوایی نه باید بگید مقام نوایی دوم تاثیر رادیو تلویزیون و جشنواره ها بر موسیقی خراسان کم نبوده و متاسفانه مقام نوایی هم در این پنجاه شصت ساله از این گزند در امان نبوده اصل مقام نوایی اینی نیست که استاد پورعطایی میخونن و مینوازن.چه خوب میگه پسر استاد پورعطایی که ملودی ها م مقام ها رو نمیشه تغییر داد ولی در عمل این کار انجام شده حتی توسط اساتید بزرگ برای بهتر دیده شدن و یا.سما رو ارجاع میدم به نوازندگی نوایی توسط استاد نظر محمد سلیمانی و استاد سرور احمدی متاسفانه خواننده ای که معروف باشه و نوایی رو به سبک قدیم خونده باشه یادم نمیاد ولی خوب استاد خودم هستن که بسیار زیبا میخونن و مینوازند.امیدوارم انتقاد پذیر باشید و نظر من رو منتشر کنید .سپاسگذارم
با درود به نویسنده محترم.متاسفانه مکرر در نوشته و گفتارها می بینم که از اصطلاح «یدک»نا بجا استفاده میشه.معمولا وقتی می گیم یدک می کشد،یعنی عاریتی است،یعنی تو ذات و وجودش نیست.مثلا عنوان دکترا را یدک میکشه یعنی عنوان را داره ولی خلاف عنوان ،چیزی بارش نیست.
اینجا هم گویا می خواد بگه عنوان نوایی دارد ولی فرموده عنوان نوایی را یدک می کشد(یعنی گویی با این عنوانِ نوایی همخوانی ندارد)
نوایی به سبکی که الان مشهور و مشخص هست رو اولین بار مرحوم مراد علی سالار احمدی سروده اند... اونچیزی که مرحوم پورعطایی سروده اند بازخوانی مقام نوایی سبک مرحوم سالاراحمدی بوده.. این سروده توسط تعدادی از اساتید موسیقی مقامی بازخوانی شده که بنا به سلیقه خیلی ها مرحوم پورعطایی از همه بهتر هست ولی از نظر حقیر نسخه مرحوم شریف زاده از همه موثرتر، سوزان تر، شگرف تر و بهترین هست که شنونده را دیوانه این سبک میکند...
اینجا هم گویا می خواد بگه عنوان نوایی دارد ولی فرموده عنوان نوایی را یدک می کشد(یعنی گویی با این عنوانِ نوایی همخوانی ندارد)