عصرایران؛ احسان محمدی- مهدی مهدوی کیا تازه از بانک ملی به پرسپولیس آمده بود. از نزدیک بیشتر به فوتبالیستی شبیه بود که اضافه وزن دارد. ران های گوشتی، شانه های پهن، ابروهای به هم پیوسته و موهایی که به سبک آن روزها به سمت بالا سشوار می کرد او را در کنار مهرداد میناوند به جوان های آینده دار فوتبال ایران تبدیل کرده بود.
وقتی محمد مایلی کهن او را با خود به جام ملت های 1996 بُرد بعضی ها انتقاد کردند. ایران در اولین دیدار مقابل عراق با نتیجه 2-1 شکست خورد. برای عراق حسام فوضی و محمد صابر گل زدند و تک گل ایران را علی دایی از روی نقطه پنالتی زد. در آن بازی مهدوی کیای جوان با شماره 12 در ترکیب تیم ملی حاضر شد و روز بعد یک هفته نامه رنگی در مطلبی نوشت که «پیراهن تیم ملی برای مهدوی کیا گُشاد است».
گذر زمان اما نشان داد که این اظهار نظر را می شود در لیست پیش بینی های کاملاً غلط جای داد. او چهارسال موفق را در پرسپولیس و تیم ملی گذراند، مهدوی کیای جوان در بال راست با استارت های انفجاری، قدرت بدنی مثال زدنی، سانترهای خوب، توانایی جا گذاشتن مدافعین یارگیر (عموماً با سرعت و نه دریبلینگ) و البته آرامش و فروتنی خود را به یک ستاره تبدیل کرد. با اندامی فشرده و عضلانی مثل گویی غلطان و آتشین بود که کسی نمی توانست مهارش کند.
پسر محبوب استانکو پابله‌کوویچ بود، در یک روز تکرارنشدنی با دو شلیک مرگبار دیوار چین را در دالیان فروریخت، به موشک هامبورگ تبدیل شد و هواداران این تیم با «میدی، میدی» گفتن تحسین‌اش می‌کردند، جزو ۱۱ بازیکن قرن باشگاه آلمانی شد، به یونتووس گل زد، بهترین بازیکن آسیا شد، به روی پراگر آلمانی کمک کرد تا هت‌تریک کند و او هم به شکرانه این اتفاق استوک‌های مهدی ما را وسط بازی بوسید، به آمریکا در جام جهانی گل زد و از خدمت سربازی معاف شد، روز خداحافظی از هامبورگ در میان تشویق‌های ۵۷هزار هوادار و روی دوش ونسانت کمپانی کاپیتان تیم ملی بلژیک، خوان پابلو سورین کاپیتان سابق آرژانتین و رافائل فن در فارت کاپیتان سابق تیم ملی هلند دور افتخار زد!
در چند سال اخیر به جای اینکه حوالی تیم های لیگ برتری پرسه بزند، روی فوتبال پایه تمرکز کرد، در دوره ها و کلاس های آموزشی شرکت کرد و حالا به‌عنوان مربی تیم امید(زیر ۲۱ سال) هامبورگ معرفی شده است. جایی که قرار است به‌عنوان دستیار اشتفان وایس در این تیم مشغول به کار شود. در آلمان. جایی که فوتبال پایه را مثل مقدسات نگاه می کنند. یک افتخار برای فوتبال ایران. برای ایران.
مهدوی کیا شایسته تحسین است، مثل هر انسانی ممکن است خطاهایی هم مرتکب شده باشد اما در میان مردم به نیک نامی شهره است. به محترم بودن، توهین و پرخاش نکردن به رقیب، پرهیز از شور و هیجان های دور روزه.
مهدوی کیا همواره کنار مردم ایستاده است. موضوعی که البته بی هزینه نیست. چندی پیش علی اکبر رائفی پور در یکی از سخنرانی های پرتعدادش کریم باقری و مهدوی کیا را به واسطه حضور در دو تبلیغ نواخت و گفت گفت: این‌ها در حوزه‌های امنیت ملی كارشناس می‌شوند. می‌گویند كاش این قدر پول كه در سوریه و لبنان خرج كردیم را ورزشگاه می‌ساختیم. برو دوغت را تبلیغ كن بابا!
حالا «کیا» در آلمان سفیر ایران است، آن هم در روزگاری که حتی باشگاه های کم نام و نشان کشورهای حوزه خلیج فارس از ایران مربی انتخاب نمی کنند. آنها که به او پرخاش می کردند ماست هایشان را کیسه کنند، ما به آلمان موشک صادر کردیم، شما با آن کلمه های آتشین جز زخمی کردن دوستان هنر دیگری دارید؟ تا اطلاع ثانوی خودزنی نکنید، ماست تان را کیسه کنید!
زنده باد مهدوی کیای باهوش و با پشتکار
امثال رائفی پور هم با این جور حرفها نون میخورن دیگه چه انتظاری باید داشت؟؟
خیلی از تیتر خوشم اومد
واي بر آنانكه درآمد زندگيشان را از راه تز دادن هاي بيخود و هزيان گونه تامين ميكنند و ايران و ايراني را موجب تمسخر جهانيان ميكنند
خخخخخخخخخخخ