عصرایران؛ احسان محمدی- وریا غفوری سزاوار بازی کردن در جام جهانی بود. بازی حتی اگر به او نمی رسید حق اش این بود که در کارنامه اش «حضور» در جام جهانی باشد، آن کت و شلوارهای خوش دوخت را بپوشد، کنار تیم مشت هایش را بعد از پیروزی بر مراکش گره کند و در رختکن کُردی برقصد.
این به معنای عدم کیفیت رامین رضاییان نیست که او هم در حد توان در روسیه 2018 جنگید اما وریا و سیدجلال بعد از یک فصل درخشان مستحق بودند عضوی از تیم ملی ایران باشند. بازیکنان دیگری هم این شایستگی را داشتند اما اقبال عمومی و حمایت رسانه ای از این دو بیشتر بود. رسانه ها و مردم برای وریا و سیدجلال حسینی سنگ تمام گذاشتند و گمان کنم حتی در سال ها بعد روزهای بازنشستگی کسانی که این دو را در خیابان ببینید بگویند: حق تان بود بروید جام جهانی روسیه!
اما در کنار این تحسین ها پرخاش وریا غفوری به سایت ورزش سه رفتاری غیرحرفه ای بود. در این سایت پرطرفدار در خبری آمده بود:« هر چند شایعاتی درباره قهر وریا غفوری به دلیل عدم دریافت مطالبات به گوش می رسد اما با توجه به غیبت این بازیکن در تمرینات و البته مصاحبه صبح روز چهارشنبه غفوری به نظر می رسد مصدومیت دلیل اصلی این اتفاق است».
خبر با «شایعاتی» شروع می شود و با «دلیل اصلی» تمام. کاری معمول در دنیای خبر. اما واکنش غفوری در اینستاگرام تند و پرخاشگرانه بود. او در استوری اش، اسکرین شات این خبر را منتشر کرد و بالای آن نوشت: «باز این سایت پولکی مطلب چرت نوشت»!
این استوری البته حذف شد اما اثر خودش را گذاشت. نشانه ای از خشم و رفتار غیرحرفه ای ورزشکاران ما که جز تحسین و تقدیر و تجلیل چیز دیگری نمی پسندند. این نوشتار در پی دفاع از سایت ورزش سه نیست و وریا غفوری هم نخستین نفر در عالم ستاره ها نیست که چنین تندمزاج می شود. چهره های سیاسی هم به همین اندازه تلخی می کنند.
درک این نکته که سایت های خبری و روزنامه ها، وبلاگ هواداری نیستند و قرار نیست فقط ستایش محض کنند چقدر کار دشواری است که برخی کوچکترین نقد آنها را تاب نمی آورند؟ رسانه ها را انسان ها مدیریت می کنند و طبعاً گاهی خطا می کنند، ممکن است حب و بغض هم در قلم شان دخیل باشد(که البته بهتر است اصلاً نباشد) اما اگر مطلبی را نمی پسندیم روزنامه نگار و رسانه را قلم به مزد، پولکی، مزدور، عمله دشمن، چرت نویس و ... باید لقب بدهیم؟
چهره ها به مشاوران رسانه ای نیاز دارند، به کسانی که به آنها بگوید ممکن است شما فوتبالیست، کشتی گیر، بازیگر یا سیاستمدار فوق العاده ای باشید اما سواد رسانه ای کافی ندارید. چند چهره فوتبالی این کار را کرده اند و صفحات اجتماعی آنها را روزنامه نگاران باتجربه می گردانند و برایشان هویت و شخصیت متین و موقری ساخته اند. وریا غفوری هم می تواند این کار را بکند.
به همان اندازه که علیرضا بیرانوند وحید امیری موفق شدند تصویر دیگری از مردم لرستان را به ایرانیان نشان دهند، وریا غفوری و کاوه رضایی هم این کار را کرده اند و حالا جوانان بسیاری کُردها و کُردستان را با آنها می شناسند. حفظ این چهره و وجهه دشوار است.
از آن مسئولیت هایی است که حواسته یا ناخواسته بر دوش این ورزشکاران افتاده است و خوب است که وریا غفوری همان چهره متین، سختکوش و غیرتمندش را پررنگ تر کند و وارد جدال های بی حاصلی از این دست نشود. به زبان کُردی که وریا هم می داند به او که دوستش دارم می گویم: به‌راستی ماندوو نه‌بی، له‌شت ساق بێت,چاوت ڕۆشن!( واقعاً خسته نباشی، تن سلامت و چشمت روشن)