صفحه نخست

عصرايران دو

فیلم

ورزشی

بین الملل

فرهنگ و هنر

علم و دانش

گوناگون

صفحات داخلی

کد خبر ۶۱۵۹۹۷
تعداد نظرات: ۱۸ نظر
تاریخ انتشار: ۰۸:۵۷ - ۳۱ خرداد ۱۳۹۷ - 21 June 2018

یک عاشقانۀ نا‌آرام به سبک تیم ملی ایران!

دنیا هم حیرت کرده است. از شکست تیم ملی به عنوان شب تلخ شجاعان یاد کرده‌اند. ملی پوشان قصه «هزار و دو شب» را نوشتند، یک داستان دیگر به افسانه های هزار و یک شب اضافه کردند. داستانی که غربی‌ها خاورمیانه را با افسانه‌های آن می‌شناسند!

عصرایران؛ احسان محمدی- خیلی‌ها همان بریدۀ سریال پایتخت را آماده کرده بودند تا بعد از بازی با اسپانیا در شبکه‌های مجازی هوا کنند.

همان‌که نقی معمولی بعد از شکست در مسابقات کشتی می‌گوید:«من باختم، بدَم باختم...من آبروی شهر منو بردم...سقف من رو سر من خراب شده ...خرج من زن من داره میده ... من در منزل داماد سکونت دارم ...هیچ ننگی از این بزرگ‌تر نیست ... من دارم به قهقرا میرم، فقط بذارین برم منننن!»

اما وقتی سوت پایان بازی به صدا در آمد، سکوت کردند، دنبال آب و صابون بودند تا روی‌شان را بشویند! انگار احساس می‌کردند با تیم ملی ایران بد کرده‌اند، با بازیکنان تیم ملی‌مان مهربان نبوده‌اند. دست به شوخی‌های بی‌مایه زده‌اند که تنها امتیازش دزدیدن بخشی از اعتماد به نفس آنها بود.

تیم ملی ایران در دومین دیدارش با یک گل اتفاقی به اسپانیا باخت. شاید چون گلی که به مراکش زدیم. به همان اندازه محصول تیزهوشی مهاجم و خطای یک ثانیه‌ای مدافع. چند ساعت از پایان بازی گذشته و هنوز بسیاری از ما از نمایش بازیکنان‌مان به ویژه در نیمۀ دوم شگفت زده‌ایم.

دنیا هم حیرت کرده است. از شکست تیم ملی به عنوان شب تلخ شجاعان یاد کرده‌اند. ملی پوشان قصه «هزار و دو شب» را نوشتند، یک داستان دیگر به افسانه‌های هزار و یک شب اضافه کردند. داستانی که غربی‌ها خاورمیانه را با افسانه‌های آن می‌شناسند!

ما مقابل کامل‌ترین تیم فوتبال دنیا ایستادیم، تیمی که به فوتبال تکنیکی، فوتبال مالکانه و صبور و متکی به پاس‌های کوتاهی که مثل شاه‌کلید قادر به باز کردن قفل‌های هر خط دفاعی در دنیا هستند شهره است. در ده سال اخیر تقریباٌ هیچ تیمی مقابل آنها مقاومت نکرده است اما در نیمۀ اول شاگردان کارلوس کی‌روش حتی یک بار هم به آنها موقعیت گل‌زنی ندادند. باورکردنی نبود، این درجه از اشتیاق برای مبارزه، تکل زدن، نترسیدن، بستن فضاها، جسارت برای تکل زدن و دوشادوش ستاره‌های بزرگ دویدن.

ستاره‌هایی که آنها را در ال‌کلاسیکو دیده بودیم. پادشاهی‌شان را در جام جهانی، یورو و لیگ قهرمانان با تحسین نظاره کردیم، دخیای عنکبوتی، اینیستا شوالیۀ رنگ پریده، راموس جنگ‌جویی که صلاح، مصر و همه فرعون‌هایش را به خاک سیاه نشاند، سیلوا و ایسکوی جادوگر، دیه گو کاستای تندخو...

چطور وحید امیری که تا دوران دانشگاه هرگز روی زمین چمن بازی نکرده بود توپ را از وسط پاهای پیکه رد کرد تا ما احساس خوشبختی کنیم. حتی یک «لایی» هم درد ما را کمی تسکین داد. ما که صبح با خبر گران‌شدن همه‌چیز بیدار می‌شویم، دلار پورخند می‌زند به ریال‌مان، داروها قایم می‌شوند از شوک تحریم، هر روز سهم‌مان خبر تلخ است و زهر و ....

نیمه اول ثانیه‌ها را شمردیم تا داور سوت پایان را بزند و با تساوی به رخت‌کن برویم و نیمۀ دوم ثانیه‌ها را شمردیم که داور سوت را نزند تا اسپانیا قِسِر در نرود!

چه نمایش باشکوهی در نیمۀ دوم داشتیم. حالا بازی با آرژانتین در جام جهانی 2014 را بایگانی کنید. تیم ملی 2018 اسپانیا را به عقب‌نشینی واداشت آن‌چنان که وام‌دارِ کمک داور و ویدیو چک باشند. چنان‌که فرناندو هیرو تیم ایران را تحسین کرد و روی کاستا گفت گل‌اش نتیجۀ اتفاق و شانس بوده!

یکی از تماشاگران ایرانی حاضر در ورزشگاه با خود کاغذ‌نوشته‌ای آورده بود که جان‌مایۀ دیدار شب گذشته ایران بود: «ما بازیکنانی مثل اینستیا و رونالدو نداریم اما قلبی بزرگ برای رؤیایی بزرگ‌تر داریم».

فوتبال همه چیز نیست اما برای ما که دل‌خوشی‌های اندکی داریم، گریزگاهی است، جان‌پناهی که لحظه‌هایی آنجا کنار هم افتخار کنیم که حتی وقتی از کفش برای بازی کردن و دیدار تدارکاتی محروم‌ می‌شویم باز سر خم نمی‌کنیم، تسلیم نمی‌شویم و تا آخرین نفس می‌جنگیم!

حالا رؤیای ایرانی ادامه دارد. ما که شیفتۀ تیم ملی‌مان هستیم، ما که نگفتیم آنها توریست‌هایی هستند که می‌روند برای گرفتن پیراهن بازیکنان اسپانیا همدیگر را هل می‌دهند، ما که با این بازیکنان در جام جهانی روسیه پادشاهی کردیم حالا به مبارزۀ بعدی امیدواریم. رؤیا ادامه دارد، چه کسی فکرش را می‌کرد که تا آخرین روز ما شانس صعود داشته باشیم؟ وقتی کنار هم هستیم؛ زن و مرد، بدون حذف یکی از هیچ بنر و ورزشگاهی، آن وقت «قهرمانیم». این رمز ماندگاری این سرزمین است.

ارسال به تلگرام
انتشار یافته: ۱۸
در انتظار بررسی: ۶۰
غیر قابل انتشار: ۰
ناشناس
۱۲:۰۸ - ۱۳۹۷/۰۳/۳۱
متن عالی بود مرسی.
ناشناس
۱۲:۰۷ - ۱۳۹۷/۰۳/۳۱
حرف های خارجی میزنی عصر ایران
خویی
۱۱:۵۷ - ۱۳۹۷/۰۳/۳۱
سردار خوب نبود شاید قوچان نژاد یا دزاگه میامدند بهتر بود ابراهیمی بیرانوند خیلی خوب بودند
شای شن
۱۱:۰۸ - ۱۳۹۷/۰۳/۳۱
الان توقع مردم دیگه بالا رفته
در مقابل پرتقال برد می خوایم
عموعبداله
۱۱:۰۴ - ۱۳۹۷/۰۳/۳۱
برای این بازی جمله " این باخت چیزی از ارزش های تیم ما کم نمیکنه" دیگر کلیشه ای نیست و عین واقعیت است
ناشناس
۱۱:۰۳ - ۱۳۹۷/۰۳/۳۱
جالبه که اینقدر غرق در تحسین یا انتقاد میشین که همیشه از یکیشون غافل میشین
هر چند الان زمان مناسبی برای طرح این مسایل نیست انا وقت کشی ها و تمارض ها و فیلم بازی کردن بازیکنان ایرانی آدم و یاد تیم عربستان در سالهای گذشته مینداخت که همیشه مایه انتقاد ما بود و جالب تر اینکه آقای خیابانی این کار بازیکنانو رعنوان عاملی که اعصاب بازیکنان حریف و بهم میریزه تایید میکردن خوب اگه ی کاری بده برای همه بده و واقعا جای تاسف داشت
ی بازی جوانمردانه مث نیمه دوم همین بازی خیلی بهتر از ی بازی با این گونه حرکاته
ناشناس
۱۱:۰۳ - ۱۳۹۷/۰۳/۳۱
دمت گرم احسان محمدی چرا تو اینقدر حال ما رو خوب میفهمی و وقتی میننویسی انگار حرف ته دل ماست كه مثل شعر به زبان آمده.؟..بگزریم
اما از بازی دیشب نمیشه گذشت و بهش فكر نكرد و سرمست نشد. تردید ندارم اگه با دنیا قهر نبودیم دیشب امتیاز می گرفتیم.بدانیم و آگاه باشیم كه با برنامه ریزی و مدیریت صحیح و سرمایه گذاری مناسب مملكت رو میشه نجات داد و ساخت....
علیرضا
۱۰:۲۹ - ۱۳۹۷/۰۳/۳۱
ممنون از متنی که نوشتید.واقعا بغض کردم
مهدی
۱۰:۲۸ - ۱۳۹۷/۰۳/۳۱
اقای رامین رضائیان همیشه عادت داره توپ را به گوشه های ببره بزنه با پای بازیکن حریف و از اونها اوت بگیره ... دیشب هم در محوطه دست از این عادتش برنداشت و باعث شد توپ را به پای بازیکن حریف بکوبه تا ما ببازیم ....
Farhad
۱۰:۲۵ - ۱۳۹۷/۰۳/۳۱
merci time melli iran...aliiii bod
ناشناس
۱۰:۱۸ - ۱۳۹۷/۰۳/۳۱
جمع کن بابا...
ناشناس
۱۰:۱۶ - ۱۳۹۷/۰۳/۳۱
زیبابود...این دست نوشته های عصر ایران بسیار زیبا و دل انکیزند...هم تحلیل صحید و هم با ادبیات جان افزا...در حالیکه اشک میریزیم میخونیم...
داریوش
۱۰:۰۹ - ۱۳۹۷/۰۳/۳۱
عالی بود با خواندن مطالب احساس غرور کردم
ممد
۱۰:۰۱ - ۱۳۹۷/۰۳/۳۱
نیمه اول ثانیه‌ها را شمردیم تا داور سوت پایان را بزند و با تساوی به رخت‌کن برویم و نیمۀ دوم ثانیه‌ها را شمردیم که داور سوت را نزند تا اسپانیا قِسِر در نرود!


عالی بود
دایی کریم
۰۹:۵۱ - ۱۳۹۷/۰۳/۳۱
من به شخصه انتظار همچین بازی از ایران نداشتم دمشون گرم با جون و دل بازی کردن و حقشون حداقل مساوی بود
در ضمن کسی جز کیروش نمیتونست این بازی را اینجوری اداره کنه واقعا مربیه خوبیه
ناشناس
۰۹:۳۷ - ۱۳۹۷/۰۳/۳۱
دلنشین بود.... بسیار عالی:blush::blush:
ناشناس
۰۹:۳۶ - ۱۳۹۷/۰۳/۳۱
قشنگ نوشتی ، واقعا ما ایرانیها آدمهای توانمندی هستیم . من به ایرانی بودنم افتخار میکنم
حسین
۰۹:۰۲ - ۱۳۹۷/۰۳/۳۱
به تیم ملی کشورم افتخار میکنم....
تعداد کاراکترهای مجاز:1200