عصر ایران؛ جعفر محمدی* - "زندانی ها را به شماره می شناسند و دانش آموزان را به رتبه ای که در آزمون ها به دست می آورند. حاکمیت آزمون ها در نظام آموزشی، حجم انبوه کتاب های درسی و کمک درسی و تکالیف متعدد که بر دانش آموزان تحمیل می شود، مانند دزد، بچگی را از بچه ها گرفته است ، در حالی که آنان حق دارند زندگی کنند، شادی کنند، لذت ببرند و در یک جمله، کودکی کنند."
آنچه خواندید، خلاصه ای از سخنان وزیر آموزش و پرورش است که دیروز منتشر شد.
این اولین باری است که عالی ترین مقام آموزشی کشور، چنین بی پروا، صریح و واقع بینانه نظام آموزشی که خود بر رأس آن است را نقد می کند؛ آن هم در کشوری که توجیه گری و محافظه کاری، سکه رایج مدیران است.
هر چند این سخنان را پیش از او، بسیاری از کارشناسان و دغدغه مندان نظام آموزشی گفته ند اما نگاه و ادبیات وزیر، از آن روی حائز اهمیت است که او صرفاً یک منتقد خارج از گود نیست بلکه سکاندار آموزش و پرورش است. از این روی، می توان برای اولین بار در تاریخ آموزش و پرورش معاصر ایران، امیدوار بود که کشتی بان را سیاستی دیگر آمده است.
هر چند باید واقع بین بود و قدرت های خارج از آموزش و پرورش و بدنه بروکراتیک و سنگین دستگاه آموزش و پرورش را نیز به عنوان موانع جدی در تحقق هر گونه اصلاح در نظر گرفت ولی از اگر این سخنان، با طلیعه ای از تحول همراه باشد، می توان گفت که یکی از بنیادی ترین کارهای دهه های اخیر در کشور آغاز شده است.
تردید نکنید که اگر قرار باشد کشوری پیشرفت کند، زیربنای آن آموزش و پرورش است. با نظام کنونی حاکم بر آموزش و پرورش، ایران، نه تنها رو به توسعه نخواهد رفت، بلکه در سراشیبی سقوط فرو خواهد افتاد.
وقتی آموزش و پرورش، بچه ها را به زندانی تبدیل می کند، کودکی را در آنها می کشد، شادی و زندگی را از آنها می دزدد و در مقابل، تعدادی فرمول و محفوظات عمدتاً به دردنخور به آنها می دهد، چه انتظاری می توان از این زندانیان داشت بعد از رهایی از محکومیت 12 ساله؟ توسعه کشور؟ سازندگی؟ خلاقیت؟ جامعه آرام؟
تا کنون، دغدغه دلسوزان نظام آموزشی این بود که لزوم تحول در آموزش و پرورش را به مقامات ارشد دستگاه آموزشی کشور تفهیم کنند. اینک که بعد از سال ها طبقه چهارم ساختمان مرکزی وزارت آموزش و پرورش در خیابان قرنی تهران، وزیری به خود دیده که خود منتقد جدی نظام آموزشی و تحولگراست از او انتظار می رود به آنچه می داند و می گوید عمل کند.
در این میان، آنچه نگران کننده است این که اشتغال به امور روزمره وزارت بزرگ و عیالوار آموزش و پرورش، وزیر را از پیشبرد اهداف تحول محور، بازدارد. از این رو به پیشنهاد می شود وزیر فردی مسلط به امور اداری و مالی را مسؤول امور روزمره کند و خود، به مأموریت تاریخی و تاریخ ساز اصلاح بنیادین در آموزش و پرورش بپردازد. مردم نیز از چنین وزیری حمایت خواهند کرد.
منتظر می مانیم تا ببینیم هواپیمای پهن پیکر آموزش و پرورش، "اورهال" و حتی فراتر از آن، "نو" می شود یا سقوط می کند تا "هزار وعده خوبان یکی وفا نکند" مصداق جدیدی پیدا کند؟!
* صاحب امتیاز و سردبیر عصر ایران
سخنان وزیر آموزش و پرورش درباره اسارت دانش آموزان
در سیستم آموزشی کنونی
بلاخره بایستی تفاوتی بین دانش آموزان از لحاظ هوش باشد و گرنه همه آسیب میبینند. لذا حذف مدارس تیزهوشان اشتباه است و نباید شتایزده عمل کرد.
ما سالها است حرف های قشنگ می شنویم همه دروغ بود و فقط برای پرکردن جیب عد ای انجام شد. این کثیف ترین تجارت دنیا است. بچه های ما قربانی منافع مالی مافیا های آموزشی می شوند.
بایستی امکانات آموزشی و رفاهی مدارس و مهمتر حقوق معلمین 40 درصد افزایش یابد.
قطعا نتیجه ش را خواهیم دید تا اینکه یه مشت مریض تحویل جامعه بدیم بعد فکر درمانشون با حقوق نجومی پزشکان باشیم و...
متاسفم
قطعا سقوط خواهد کرد، وقتی کارمندان و معلمان این وزارت خانه دارای پاییین ترین حقوق و مزایای صفر باشد و معلمان مجبورن باشن حتی به مسافر کشی روی بیاورند چه انتظاری از این وزارت خانه دارید!؟ وضعیت فرهنگ جامعه که در لبه پرتگاه هست! از لحاظ دانش هم که جامعه به سمت سوی خوبی پیش نمی رود! از نظر من اول باید وضعیت حقوق و مزایای کارمندان و معلمان درست شود و....
یه تذکر دوستانه به عصر ایران: تا حالا چند مورد دیده شده که علاقه دارید از واژگان انگلیسی با خط الرسم فارسی استفاده کنید. این کار درست نیست. با مترجمان خوب و زبده مشورت کنید.
40سال پیش فرمودند:مدرسه ای که در آن شادی نباشد همان بهتر که فرو ریزد و زندانیان خود را آزاد سازد.
این همه به بهای از جان و روان مایه گذاشتن دانش آموزان است، که در نهایت بستری برای تبلیغ برند این بنگاه های آموزشی برای سود آوری هر چه بیشتر و بیشتر آنها می باشد.
دست مایه قرار دادن روان دانش آموزان و ایجاد استرس و فشار های روحی ناشی از رقابت های نا سالم برای کسب رتبه های بالاتر کنکور و هدر داد شیرین ترین دوران زندگی آنها نتیجه دستاورد های !!! این بنگاهاست برای کیسه ای که برای خود دوخته اند و البته ما به ازای این دستاورد ها، دریافت شهریه های بالا از والدین می باشد! صد افسوس...(کجای دنیا اینگونه است و کجای دنیا هر ساله رتبه کنکور را بوق و کرنا می کنند.)
نکته: ما والدین نیز در قبال آینده و سلامتی آموزش و پرورش فرزندانمان به شدت مقصریم، چرا که ما بشدت جو گیریم و دنباله رو تبلیغات و متاثر از آن و به رشد و حیات این سیستم های ضد آموزشی و پرورشی، متاسفانه نا آگاهانه و نا بخردانه کمک می کنی
بسیار خوب و شیوا نوشتید.
فقط تصور کنید چه بلایی در انتظار سوم دبیرستانی های سال آینده نشسته ،
آنها باید خرداد 98 امتحان بدهند و دیپلم بگیرند و بلافاصله در تیرماه کنکور بدهند
اینقدر زمان های مفید وزرا صرف کارهای جاری میشود که دیگر نه انرژی باقی می ماند و نه ذهنی چالاک و پویا. همه این موارد هم به نداشتن ساختار در وزارتخانه هایمان بر میگردد.
من البته از سایت بسیار خوب عصر ایران هم که به مسائل آموزش و پرورش همواره می پردازند تشکر و عرض خسته نباشید دارم
اين اصل چندين دهه است كه كلاٌ فراموش شده
لطفاٌ آموزش و پروش را دريابيد . با سپاس از جناب : جعفر محمدي بابت مطلب فوق پيروز باشيد .