عصرایران - یکی از عادت های ما ایرانی ها که هر بار با آن برخورد می کنیم آزارمان می دهد اما خودمان هم آن را انجام می دهیم "اصرار کردن" است.
اصرار برای شیرینی گرفتن بعد از موفقیت یک دوست، اصرار به میهمان برای غذای بیشتر خوردن، اصرار به تعارف کردن در هنگام ورود و خروج جلوی در آپارتمان و آسانسور، اصرار ...
می گویند ادب، زیادی اش بی ادبی است. اصرار بی اندازه روی هر موضوعی هم نشانه ادب و نزاکت نیست بالعکس به شدت اعصاب فرسا و آزاردهنده است. سعی کنیم در روابط اجتماعی کمتر اصرار کنیم.