عصرایران؛ احسان محمدی – مردم عاشق گلزن‌ها هستند. بازیکنانی که فاتحان دروازه حریف می‌شوند یا هافبک‌هایی که خوش تکنیک هستند.
نگاهی به لیست بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال حتی از دریچه چشم روزنامه‌نگاران و کارشناسان فوتبال نشان می‌دهد با همه حرف‌های خوبی که آنها در ستایش نقش کلیدی دیگر بازیکنان به زبان می‌آورند هنگام رای دادن و انتخاب این مهاجمان هستند که چشم ها و رایشان را می‌ربایند.
مدیران و مالکان باشگاه‌های بزرگ هم همیشه برای خرید مهاجمان سخاوت بیشتری به خرج می‌دهند و تماشاگران فوتبال هم آنها را با صدای بلندتر تشویق می‌کنند. انگار مدافعان و دروازه‌بان‌ها آفریده شده‌اند تا موقع گل خوردن شماتت شوند!
مسابقات یورو 2016 نشان داد که برای پیروز شدن گرچه بازیکنانی مانند گرت بیل، کریستین رونالدو، پایت، ادن آزارد و ... چشم‌نواز هستند اما این دروازه‌بان ها و مدافعین بودند که حرف آخر و نتایج کلیدی را رقم زدند.
به گل‌های خورده و کمرشکن آلمان ( والیبال در زمین فوتبال)! فکر کنید. به حذف انگلستان، به شگفتی‌آفرینی ایسلند، به ... در همه آنها مدافعان و دروازه‌بان ها به مراتب از مهاجمان تاثیرگذارتر بودند.
«فوتبال اقتصادی» ترکیب جوانی است. اشاره به تیم هایی است که مختصر اما مفید بازی می کنند.
تیم هایی که برای مالکیت بیشتر توپ به هر قیمتی تلاش نمی‌کنند و از اینکه حریف‌شان پاس های پرتعداد رد و بدل کند عصبی نمی شوند.
آنها حتی در مواردی به حریف اجازه می دهند با توپ سرگرم باشد. این تیم ها حتی در دوندگی – کورس گذاشتن های مداوم- و فوتبال درگیرانه هم با دقت عمل می کنند. آنها در همه چیز خست به خرج می دهند حتی در گل زدن.
یونان 2004 با اتوره هاگل که فاتح یورو شد مثالی از این دست است. آنها به جای به آب و آتش زدن برای گلزنی، بسیار با حوصله و حتی کسل کننده بازی می کردند.
یونان در دور مقدماتی با تفاضل گل صفر و کسب چهار امتیاز بالاتر از اسپانیا به دور بعد صعود کرد و با سه پیروزی مشابه یک بر صفر، مقابل فرانسه، چک و پرتغال به بزرگترین افتخار فوتبالی قاره دست یافت.
در آن مسابقات همه برای گلزن ها کف زدند اما مدافعان یونان و دروازه بان سفید موی این تیم یعنی نیکو پولیدیس که قهرمانانه از قفس توری تیمشان محافظت کردند و مهمترین عامل قهرمانی بودند.
در لالیگای اسپانیا که عموماً آمار گلزنی بالاست، چند سالی است که اتلتیکو مادرید یکی از مدعیان به شمار می رود. تیمی که در کمتر از چهارسال دوبار به فینال لیگ قهرمانان راه یافت.
آنها در قیاس با رئال و بارسلونا آمار گلزنی درخشانی ندارند اما در گل خوردن به شدت خسیس هستند. اتوره هاگل و دیه گو سیمئونه با به توجه به ابزاری که در دست داشتند می دانستند که قادر به گلزنی و ایجاد خطرات مکرر روی دروازه حریفان نیستند به همین خاطر با استفاده از تک موقعیت ها بهترین بهره را از «فوتبال اقتصادی» شان به دست می آوردند کاری که پرتغال و سانتوس در یورو 2016 انجام داد. پرتغالی ها با تساوی های پرتعداد توانستند به فینال برسند.
جایی که اتفاقاً در غیاب رونالدو، پیش چشم هواداران پرتعداد فرانسوی که منتظر فتح جام بودند با درخشش مدافعان و روی پاتریسیو دروازه بان شان توانستند همه را غافلگیر کنند.
درخشش پاتریسیو در مهمترین بازی جام-فینال- زیر سایه مصدومیت رونالدو گم شد. گمنامی این بازیکنان این پست ها در عین شهرت!
گرچه هیچ‌کس گوش نمی‌دهد و مدیران و مالکان باشگاه ها همچنان برای خریدن مهاجمان و هافبک‌های تکنیکی پول های درشت خرج می کنند ولی اگر شما می‌خواهید موفقیت تان را در فوتبال تضمین کنید کمی به پشت سرتان هم نگاه کنید. این مدافعان و دروازه‌بان‌ها بودند که سرنوشت یورو 2016 را رقم زدند.