عصر ایران؛ مهرداد خدیر- «من، تنبیه را باور دارم. تنبیه، بیدار کردن است. چوب را باید خورد و روشن شد. جورِ استاد را باید کشید و راه یافت... اوسینوس، ترکه و شلاق را ابزارهای لازم آموزش می شناسد. می گوید ترکه را باید گرداند و درس را آموخت.
... در مدارس آتن چوب و فلک بود. شاگرد، عبارتی را در قرائت می انداخت، به شلاق بسته می شد. در عصر ایمان، هم تنبیه یا ترکه بود. جوانِ اسپارتی، فرمانبرداری را در سایه شلاق می آموخت. ضربه اگر بیدار کند، همیشه رواست... تنبیه، بیدار می کند. همه ابراهیمِ ادهم نیستند که در صحرا آواز «انتبه» بشنوند...»
احتمالا دشوار است که باور کنید اینها دیدگاه سهراب سپهری شاعر - نقاش محبوب معاصر است که مشهور است به دل‌نازکی و هم او که می گوید: «آب را گِل نکنیم» و « به سراغ من اگر می‌آیید نرم و آهسته بیایید/ مبادا که ترک بردارد چینی نازکِ تنهاییِ من...».
اما واقعیت دارد و سهراب سپهری در «اطاق آبی» و در فصل «معلم نقاشی ما» اصل تنبیه را رد نمیکند و اگر از خاطره تنبیه خود به تلخی یاد می کند به دلیلی دیگر است:
« تنبیه من اما جا نداشت. نظمی را به هم نزده بودم. معلم درس نمی‌داد... پس چرا چوبم زد؟ به من نزد. به بیداریِ ذوق زد. به حضور رؤیا زد... من شاگرد خوبی بودم. اما از مدرسه بیزار. مدرسه خراشی بود به رُخسارِ خیالاتِ رنگیِ خُردسالیِ من...»
سهراب سپهری، اصل تنبیه را به عنوان وسیله «پرورش» می پذیرد و اگر درباره خود اعتراض دارد به این سبب است که «جا نداشت». کما این که نوبت به پدر که می رسد می گوید: « پدر می زد. جانانه هم می زد. در من شوق تکرار خطا بود، در او التهاب زدن .اما پدر بود که دستم را گرفت و شیوه کشیدن آموخت. پدر در چهره گشایی دستی داشت. اسب را موزون می کشید و گوزن را شیرین می‌نگاشت...»
این مقدمه درباره «تنبیه» به خاطر اخبار مربوط به تنبیه شدید دانش‌آموزی در شوش (در استان خوزستان) آمد که فیلم آن در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده و مردم را متأثر کرده و شخص وزیر به آن واکنش نشان داده است.
در این فیلم معلم، شاگرد را روی صندلی گوشه دیوار می‌نشاند و ابتدا با کاغذی که در دست دارد و سپس با مشت به شدت به سر و گردن دانش آموز می‌کوبد و شاگرد بی نوا و بی پناه را در حال ناله و فریاد می‌بینیم.
وزیر گفته است: «از طریق هیات های رسیدگی به تخلفات اداری به این موضوع رسیدگی می شود».
نکته اصلی و بهانه این مطلب اما موضوعی دیگر است:
مقام محلی گفته است:« با دانش آموزی که فیلم برداری کرده هم برخورد خواهد شد. چون دانش آموز نباید گوشی تلفن همراه را با خود به مدرسه می برده است.»
اما آیا اگر هم کلاسی دانش آموز شوشی از این رفتار وحشیانه فیلم نگرفته بود جامعه و آموزش و پرورش از این اتفاق آگاه می شد؟ اگر این فیلم وجود نمی داشت آیا معلم انکار نمی کرد؟!
کودک یا نوجوانی که شجاعت و جسارت به خرج داده و یک رفتار خشونت‌بار را که می‌توانسته تکرار شود یا به خودکشی فرد مورد آزار بینجامد افشا کرده چرا باید مجازات شود؟
همراه داشتن تلفن همراه ممنوع است. درست. اما اگر قصد دانش آموز افشای این سبُعیّت و دفاع از هم کلاسی و خودش و اثبات رفتار خشن بوده باشد چطور؟ شایسته ستایش است یا سرزنش و نکوهش؟!
به جای این که جوانمردی و نوع دوستی او ستوده و این فیلم‌برداری خاص یک استثنا و قابل بخشودگی تلقی شود از برخورد با این دانش آموز هم خبر میدهند.
نباید این تلقی درگیرد که آموزش و پرورش «ماشین تولید ترس» است. همین تلقی به معلم اجازه میدهد یا این سوء تعبیر را در او ایجاد کرده که حق دارد دانش آموز را زیر کتک بگیرد.
اتفاقا آموزش و پرورش باید این تلقی را بزداید و اعلام کند هر چند همراه داشتن تلفن همراه در مدارس ممنوع است اما در این مورد خاص چون قصد شاگرد افشاگری و تصحیح یک خطا بوده قابل چشم پوشی است.
با سهراب سپهری شروع کردیم. با جمله‌ای از او نیز به پایان می بریم:
«دبستان به سر رسید و به دبیرستان پا نهادم. راه من از خانه به سویی دیگر می‌کشید و از کوچه‌هایی دیگر می‌گذشت تا به مدرسه می رسید. حیاط مدرسه دیگر آن نبود. برنامه آن نبود. معلمان، دیگر نبودند. اما سُستی عناصر تعلیم، همان بود و بی منظوریِ تربیت، همان. آموختن، به حافظه سپردن بود و غایت، نمره گرفتن. کلاس، از زندگی بیرون بود...»
(هفت هزار پلیس نامحسوس بین مردم)
هیچکس روشی پیشنهاد نمی کند که بر مبنای اعتماد باشد!
اصلا هم جای تعجب نیست که پلیس هفت هزار گشت نامحسوس بین مردم بفرستد. چون مسئولان پلیس هم نهایتا همسطح خود مردم فکر می کنند.
به نظر من راه حل بسیار اساسی تری نیاز است. در نظام آموزش و پروزش باید انقلاب ایحاد شود.
چون پدرمادرهای فعلی خیلی اصول تربیتی را بلد نیستیم، باید عمده سرمایه گذاری روی نسل های آینده بشود تا آنها اصولی تر بچه تربیت کنند. اینکه خانواده خا انتظار دارند مدرسه بچه هایشان را تربیت کند، نشانه بی آگاهی محض آنان از نقش پدرمادری است. عمق فاحعه را نشان می دهد.
معلم وظیفه اش مشخص است: ریاضی، تاریخ، علوم زبان فارسی و ... آموزش بدهد. معلم مسئول تربیت اجتماعی نیست که بعضی از خوانندکان گلایه کرده اند(نقل به مضمون: مسبب پررویی دانش آموزان امروزی معلمان هستند!) وااسفا!
معلم خشونت فیزیکی نشان داده! خودش غیر از اینکه مجرم است و باید از حرفه معلمی معلق شود، باید تحت درمان روانشناسی قرار بگیرد. شاید زمانی که خودش شاگرد مدرسه بوده، زبانی غیر از خشونت متوجه نمی شده و پدومادر سنگ تمام برای تربیتش نگذاشته اند.
-در مورد همراه داشتن موبایل در کلاس، من با استثنا قائل شدن مخالفم. اما امیدوارم این اتفاق بهانه جدی باشد برای تغییر مقررات آوردن وسایل الکترونیک به کلاس.
دوسال پیش اتفاق مشابهی در لس آنجلس افتاد: معلم با دانش آموز درگیری فیزیکی داشت (دلیل ماد مخدر). مردم همگی از معلم حمایت کردند بخاطر اینکه فیلم حاکی از گستاخی بی حد و حصر شاگرد بود. اما قانون اسثنا قایل نشد و معلم معلق شد.
من امسال چندین بار دانش آموزی را که علنی با صدای بلند در کلاس به دوستاش فحش ناموسی می داد و خیلی کار های نا هنجار می کرد به دفتر فرستادم و دو دقیقه بعد دوباره کلاس بود که چاره ای نیست باید ساخت و من هم وبقیه همکاران هم می ساختیم و اما به چشمم می دیدم که چند نفر از دانش آموزان دیگر را درگیر مشکلات اخلاقی کرد وبه غیر از یکی دو نفر کسی اهل درس نبود
اگر در مدرسه اداره کلاس و... با او برخورد می شد شاید سی نفر دیگر سالم مانده بودند امافقط مهم این بود که آن دانس آموز تنبیه نشود اخراج نشود و... و بقیه.... فراموش نکنیم که که گاهی
ترحم بر پلنگ تیز دندان های ستم کاری بود بر گوسفندان
کاش اون روزی که دانش آموز چاقو به سینه معلم فقید فیزیک جناب خشخاشی زد هم در دفاع از مظلوم بپا میخاستی
متاسفانه کسانی که هیچ درکی از مشکلات کلاس داری ندارن اینجا با گرفتن ژست های روشن فکرانه میخوان معلمان رو یک قشر عقده ای نشون بدن
همه چیز کشورمون به هم میاد ماشالله. مطمئنا در چنین جامعه ای نباید انتظار داشته باشیم معلم عزیز باشه
بهتر است که بجای محکوم کردن یک معلم و سیستم آموزش پرورش که البته گاهی هم بجا است نگاهی هم به خانواده ها و فرزندانی که در آنها تربیت می شوند بیندازیم. بدون شک دانش آموزان امروز بسیار گستاخ و بی ادب هستند و این معلول ناهنجاری هایی است که در بیشتر خانواده ها وجود دارد و گاهی برای یک معلم ابزاری بجز تنبیه وجود ندارد. و اما نگارنده محترم این مقاله آیا شما فکر می کنید همه فرزندان این مرز بوم با امکاناتی همچون فرزندان شما و تربیتی همچون خانواده هایی که در رفاه کامل بسر می برند خواهند داشت. البته خدای ناکرده این جمله نقض غرض نمی باشد ولی شرایط اجتماعی کشور به دلیل شکاف عمیق فرهنگی و اقتصادی بسیار زیاد است و بهتر است که همه جانبه به این امر نگریسته شود.
بعضی با با بفرما
بعضی با بنشین
وگروهی که در منزل و با تربیت بد پدر مادر فقط با تنبیه بدنی آگاه می شوند با گروه اخیر چه باید کرد؟
آموزش خانواده کجای ثربیت فرزندان قرار دارد؟
خانواده ای که با یکی دو فرزند در تربیت آنها مانده اند معلم با 40دانش آموز با فرهنگ های متنوغ و اخلاق گوناگون چه کند؟
زمانی را شنیده ایم که معلمان هم ارج و قرب داشتند و هم معیشتشان کفاف گذران امور زندگی شان را می داد،زمانی را دیده ایم و به یاد داریم که معلم صورت خود را به سیلی سرخ نگه میداشت اما ارج و قربش هنوز به جا بود و زمانی را شاهدیم که معلم نه ارجی دارد و نه مالی و نه مکنتی...
به راستی از معلمان چه میخواهیم؟؟؟
تکلیف شخصیت معلم چی میشه؟این معلم چجوری میخواد کلاس داری بکنه؟دانش آموز دیگه از اون معلم حساب می بره؟
انصاف هم چیز خوبی است...
شما ناراحت نباشين
اگر با تنبیه میشد پیشرفت کرد ممنوع نمیکردند . روح کودک لطیف هست و اگر خطایی از کودک سر زد نباید تنبیه بدنی بشه . محرومیت از بعضی چیزها مثل زنگ ورزش و یا محول کردن مسئولیت هایی جهت تنبیه مناسب هست .
ثانیا کتک زدن در مدارس عجیب نیست
وقتی در خاواده پدر با کتک بچه رو بار آورده خنده دار نیست که انقدر به آموزش و پرورش حساس باشیم؟
دوستی در امریکا بچه ش رو کتک زده بود و مددکاری مدرسه 2 هفته مانع از رفتن بچه به خونه شده بود از والدین بچه تعهد گرفته بودن
اونجا حساسیت طبیعیه ولی به نظر من اینجا مسخره ست
استفاده از لفظ عقده گشایی برای معلمی که جوانیش را به پای شما گذاشته بی حرمتی آشکار به علم و دانش است.
گرفتن فیلم از یک عمل وحشیانه کار بسیار درستی است و اساسا باید تمام مدارس دوربین ودار بسته داشته باشند البته من شاهد بودم خودم مدیر مدرسه هم این موارد رو سانسور میکنه
در این که تنبیه نباشد شکی نیست ولی چه راهکاری را جایگزین برخورد با دانش آموزان فوق العاده سرکش و هنجار شکن که با هزاران مشکل در درون خانواده ،به مدرسه می آیند که حتی خانواده ها هم از پس آنها بر نمی آیند بویژه در مقطع متوسطه دوم می دانید. اینکه یک سویه انتقاد کنید دردی را دوا نمی کند.
حالات روحی معلم در ان لحظه را در نظر بگیرید .آیا خانواده ها هم در مقابل سرکشی و شیطنت فرزندان خود از کوره در نمی روند و هیچ برخوردی نمی کنند؟
معلمی که در کلاس درس با 30 تا 40 نفر دانش آموز با روحیات و خلقیات متفاوت روبروست که هر کدام دنیایی از مشکلاتند.
معلمی که تبعیضات گوناگون در اطراف خود را می بیند و دم نمیزند......
بهر حال انتظار است که یکطرفه قضاوت نکنید
ضمنا كسي را هم به زور مجبور نكرده اند كه معلم شود اگر حوصله سروكله زدن با فرزندان اين ملت بيچاره را ندارند بروند دنبال كاري ديگر، تربيت انسان كاري انبيايي است و كسي كه حوصله ندارد و ... بهتر است سراغ كاري ديگر برود .
ضمنا كسي را هم به زور مجبور نكرده اند كه معلم شود اگر حوصله سروكله زدن با فرزندان اين ملت بيچاره را ندارند بروند دنبال كاري ديگر، تربيت انسان كاري انبيايي است و كسي كه حوصله ندارد و ... بهتر است سراغ كاري ديگر برود .
اينقدر هم دعوا نكنين!!
:))
اخراج دانش آموزاز کلاس ممنوغ است.
دراینکه تنبیه نبایدباشدشکی نیست اما همیشه معلمان قربانی اول این گونه اخبار هستندوبعدکل جامعه!چرا؟
آیاهیچ کس معیشت معلم رابه تصویر میکشد؟آیاهیچ کس رفتارها وناهنجاریهای دانش آموزان رابه تصویرمیکشد؟
آیاهمه خانواده هاازاصول تربیت صحیح آگاهند ودرمورد فرزندانشان پیاده کرده اندتامعلم ادامه دهنده آن راه باشد؟آیا میدانیم دریک کلاس درس دانش آموزطلاق ،اعتیاد ،فحشا ،بی بندوبار ،مقید، مذهبی ،و...درکنارهم درس میخوانند ومعلم گاه کاردبه استخوانش میرسدودرجهت احقاق حقوق خود یا گروههای مختلفی که برشمرده شد دست به تنبیه میزند؟؟؟؟آیا وقت کمی تامل نرسیده است یاخیلی دیرشده که هرروزشاهد اینگونه اخباریک طرفه هستیم؟!
دانش آموزان امروزی اینقدر پررو و بی ادب شدن که در کلاس رکیک ترین حرفها رو میزنن ولی کسی نمیتونه باهاشون برخورد کنه چون دیگه معلم احترام و اقتدار قبل رو نداره
خود من سر کلاس یه بار از یه دانش آموز مواد مخدر گرفتم فکر میکنید چی شد؟ هیچی فرداش دوباره سر کلاس بود
درباره موبایل هم بگم یه بار یه دانش آموز از یه معلم یواشکی فیلم گرفته بود و با فوتوشاپ عکس های مستهجنی درست کرده بود و گذاشته بود تو فیس بوک و تلگرام و .... و آبروی معلم رو برد
اون موقع نویسنده این متن کجا بود؟ که از موبایل داشتن حمایت کنه
يا در برخورد با كساني كه قوانين راهنمايي و رانندگي را رعايت نمي كنند مثلا سد راه آنها شوند و موارد ديگر
مطمئنا اين راهكارها چيزي جز هرج و مرج نخواهد داشت.
يا در برخورد با كساني كه قوانين راهنمايي و رانندگي را رعايت نمي كنند مثلا سد راه آنها شوند و موارد ديگر
مطمئنا اين راهكارها چيزي جز هرج و مرج نخواهد داشت.
یک پلیس برای تعقیب یک راننده فراری باید از محدوده سرعت مجاز بگذرد و یک فرد در معرض حمله یک جانی میتواند در دفاع مشروع از خود حتی جنایتکار را بقتل برساند.
اینجا جرم حمل موبایل مد نظر مقام محلی نیست بلکه ناراحتی ایشان از انتشار خبر ی است که وضعیت بد آموزشی را منعکس میکند!
البته سریع قضاوت کردن نباید باعث شود از علت تنبیه این دانش آموز غافل شویم،اگر این دانش آموز رفتاری غیر اخلاقی و شنیع بروز داده تکلیف معلم چیست؟
متاسفانه آموزش و پرورش با اغماض بیش از حدی که طی سالهای اخیر نشان داده از برخوردهای انضباطی با دانش آموزان مشکل ساز و خاطی جلوگیری نموده و باعث شیوع رفتارهای هنجار شکنانه در محیطهای آموزشی گردیده است.
سریع قضاوت نکنیم.
آن دانش آموز هم کاری خلاف قانون کرده و باید مجازات شود! به بهانه افشاگری کارش را توجیه نکنید! معلم مرض ندارد که بخواهد کسی را بدون دلیل کتک بزند!
تحقير نمودن كودكان - ترساندن -آسيب هاي بدني ....موجب ايجاد عقد ها در كودكان و بيزاري از آموزش و اذيت روحي دانش آموزان مي شود و در آينده موجب گسترش خشونت و بزهكاري بيشتر در جامعه مي شود در حال حاضر هيچ كارشناسي خوشونت ...را توصيه كه نمي كنند بلكه به شدت مخالفند
لطفا در نوشتن مقاله ها دقت شود تنبيه با خوشونت فرق دارد
اينكه نظام آموزشي كشور و معلمان مدتهاي زيادي است از ضعف علمي -آموزشي - كمبودهاي زندگي رنج مي برند و موجب تحميل مشكلات همانند عدم مهارت كاري جوانان -مدرك گرايي محض- مشكلات روحي و ....به جامعه شده است ثابت شده است و بصورت عيني در جامعه مشاهده مي شود كه نظام آموزش از استاندارد هاي بين المللي عقب مانده و در 100 سال قبل و شايد بيشتر سير مي كند
معلمان که آینده سازان این مرزوبوم را به دست آنها به امانت سپرده اند آیا امانتدار خوبی اند یا در وادی معیشت خویش سرگردانند؟
با تغییر زمانه و تکنولوژی و تعریف سواد امروزه بسیاری از دانش آموزان از مدرسان خویش با سوادترند؟
اینکه آموزش و پرورش است این تلقی که باید براساس ترس همه چیز را حتی فرهنگ را به مردم داد ریشه در کل جامعه از جمله دارد