عصرایران؛ احسان محمدی- کوچک تر که بودیم رسیدن روز دربی که آن موقع اسمش مسابقه « استقلال – پیروزی» بود عذاب می شد.
انگار زمان کش می آمد تا برسد به لحظه ای که داور سوت را می زند. گزارشگر حتماً برای آنها که «گیرنده های سیاه و سفید» داشتند توضیح می داد که استقلال از چپ به راست می زند یا پیروزی!
از چند هفته زودتر در مدرسه و محله با هم مسابقه می گذاشتیم، کُری می خواندیم، دعوا می کردیم، آشتی می کردیم، روزنامه و هفته نامه ورزشی می خریدیم و لیست مصدوم ها و محروم ها را چک می کردیم و با عقل کودکانه نتیجه بازی را حدس می زدیم و کنار دفترهای مشق می نوشتیم.
هیجان آن مسابقه ها که بیشتر مواقع به زد و خورد بازیکنان در زمین گل آلود آزادی ختم می شد و قلب کوچک ما از شدت هیجان در سینه جایش نمی شد هنوز با آن نسل باقی مانده است. مثل همه نوستالژی هایی که لزوماً درخشان نیستند اما سرشارند از دریغا دریغ!
ساعت 18 غروب یکشنبه دوم آذر 1393 هم دربی دیگری است، نسل جدید هیجان را در تبلت ها جست وجو می کند و در گوشی های موبایل. در صفحات اینترنت و بازی های کامپیوتری. دیگر رویا و آرزوی شان پیروزی قرمز و آبی نیست. آنها دل مشغولی های دیگری دارند. این که آنها مستحق سرزنش هستند یا شایسته تشویق، بحث دیگری است. هر نسلی علایق خودش را دارد و نان و ماست خودش را می خورد و مقایسه آنها با همدیگر مثل جدل بر سر حدوث مرغ یا تخم مرغ بی فایده است.
فردا ساعت 18 دربی دیگری است. حالا انگار فهمیده ایم که پشت همه صحنه های اکشن فیلم ها نه بازیگران اصلی که بدلکارها بازی می کنند.
بازیکن ها قبل و بعد از بازی با هم می روند قهوه خانه و قلیانی چاق می کنند یا ماشین های آخرین سیستم شان را می دهند کارواش. دو روز بعد همه چیز یادشان می رود و ما که زمانی حس می کردیم این بازی مرگ و زندگی است، هنوز زنده ایم و زمان کار خودش را می کند.
ظریف در وین شب و روز چانه می زند که به «توافق» برسیم، کیهان تیتر می زند تا به «توافق» نرسیم، داعش در عراق و سوریه آدم می خورد، بوکوحرام دخترهای نوبالغ را می دزدد و به زور به نام خودش سند می زد، قیمت نفت سقوط می کند، سرطان یکی یکی ما را می بلعد و هنوز نوستالژی گذشته رهایمان نمی کند؛ روزگاری که کوچک تر بودیم و رسیدن روز داربی که آن موقع اسمش مسابقه « استقلال – پیروزی» بود عذاب می شد.
انگار زمان کش می آمد تا برسد به لحظه ای که داور سوت را می زند. گزارشگر حتماً برای آنها که «گیرنده های سیاه و سفید» داشتند توضیح می داد که استقلال از چپ به راست می زند یا پیروزی! ...
اینکه پرسپولیس به پیروزی تغییر پیدا میکند یعنی نوستالژی ....