عصر ایران

مدرسه سمیه خیلی بزرگ است؛ 3طبقه با 20کلاس که هر کدام 30متر هستند و نمازخانه، آزمایشگاه، سایت کامپیوتر، اتاق مدیر و معلمان و راهروهای عریض و طولانی در هر طبقه. معصومه‌خانم تی بلند را برداشته؛ بی‌معطلی می‌رود سمت راهروها و با کف و آب می‌افتد به جان موزاییک‌های خاکی و گلی. پاکت‌های پفک و تی‌تاپ و پلاستیک‌های خالی نازک، گوشه و کنار راهروها با سوزی که از پنجره‌های باز می‌آید، تاب می‌خورند و جلوی چشم معصومه‌خانم رژه می‌روند. آنها را برمی‌دارد و می‌ریزد در کیسه بزرگ سیاه زباله که با خودش در هر طبقه می‌کشد و سطل کلاس‌ها را در آن خالی می‌کند.