.png "عصر ایران")
نقش پهپاد‌های ایرانی در هشدار به پرنده‌های متخاصم (فیلم) 
به گزارش ایندیپندنت، تنها چند ساعت پس از پرتاب این فضاپیما، این فضانوردان رکوردی تاریخی را به ثبت رساندند: رسیدن به بالاترین مدار اطراف زمین و شکستن رکوردی که خود ناسا سال‌ها پیش ثبت کرده بود.
شرکت اسپیس‌اکس با انتشار بیانیه‌ای تایید کرد فضاپیمای کرو دراگون که این فضانوردان را حمل می‌کرد، در ساعت ۲۱:۱۹ به وقت شرق آمریکا به ارتفاع یک هزار و ۴۰۰.۷ کیلومتری رسید. این ارتفاع از رکورد ماموریت جمنای ۱۱ ناسا در سال ۱۹۶۶، که به ارتفاع یک هزار و ۳۷۳ کیلومتر رسید، فراتر رفت.
این ماموریت فضایی مسیری کاملا جدید را در سفرهای فضایی خواهد گشود. سرنشینان این فضاپیما علاوه بر ایزاکمن، اسکات پوتیت (خلبان سابق نیروی هوایی و دوست نزدیک ایزاکمن)، آنا منون و سارا گیلیس (هر دو مهندس اسپیس‌اکس) هستند و قرار است به مدت پنج روز در کپسول کرو دراگون به سر برند.
ماموریت‌های آپولو ناسا اگرچه به مسافت‌های دورتری رفتند، در مدار معمولی زمین قرار نگرفتند، زیرا هدف آن‌ها رسیدن به ماه بود که حدود ۳۸۴ هزار کیلومتر از زمین فاصله دارد.
پولاریس داون دورترین سفری است که انسان از آخرین ماموریت آپولو در سال ۱۹۷۲ تاکنون انجام داده و همچنین دورترین نقطه‌ای به شمار می‌رود که یک زن به آنجا رفته است.
پیادهروی فضایی بی‌سابقه
هرچند تیم پولاریس داون اسپیس‌اکس بی‌نهایت از این دستاورد خوشحال‌اند، پرخطرترین بخش‌های این سفر پنج روزه که با هدف گسترش مرزهای سفرهای فضایی تجاری و آزمایش فناوری‌های موردنیاز برای ماموریت‌های عمیق‌تر در فضا طراحی شده، هنوز باقی مانده است.
این فضانوردان قرار است صبح پنجشنبه اولین پیادهروی فضایی تجاری را انجام دهند. این رویداد تاریخی قرار است در سومین روز حضور آن‌ها در فضا آغاز شود و احتمالا در حالی که فضاپیما در ارتفاع حدود ۷۰۰ کیلومتری از زمین می‌چرخد، صورت گیرد.
آیزاکمن، منون، پوتیت و گیلیس هنگام باز شدن دریچه دایره‌ای و کاهش فشار فضاپیمای کرو دراگون در معرض خلا فضا قرار خواهند گرفت. دو نفر از آن‌ها، یعنی گیلیس و آیزاکمن، برای تقریبا دو ساعت پیادهروی فضایی از فضاپیما خارج خواهند شد و تنها چیزی که از آن‌ها در برابر شرایط دشوار فضا حفاظت می‌کند، لباس‌های مخصوص اسپیس‌اکس است.
فرایند ۴۵ ساعته پیش‌تنفس آغاز شد
فضاپیمای کرو دراگون هم‌اکنون در حال طی فرایند طولانی به نام «پیش‌تنفس» است. در این فرایند، بدن فضانوردان برای پیادهروی فضایی آماده می‌شود. این فرایند با دفع تدریجی نیتروژن از خون فضانوردان کار می‌کند تا گاز هنگام تغییر فشار درون فضاپیما به شکل حباب در نیاید.
این پروتکل موسوم به پیش‌تنفس برای جلوگیری از مشکل کاهش فشار، همان عارضه خطرناک و بالقوه کشنده‌ای که غواصان در صورت صعود سریع به سطح آب با آن مواجه می‌شوند، طراحی شده است. با این حال، فرایند پیش‌تنفس تیم پولاریس داون با آنچه در ایستگاه فضایی بین‌المللی انجام می‌شود، کاملا متفاوت است.
ایستگاه فضایی اتاقک‌های هوا دارد که به فضانوردان امکان می‌دهد فرایند پیش‌تنفس را طی چند ساعت و به‌سرعت انجام دهند. اما برای تیم پولاریس داون، این روند حدود ۴۵ ساعت طول خواهد کشید، زیرا محتوای اکسیژن در کابین به‌تدریج افزایش و فشار کاهش می‌یابد.
گیلیس در این زمینه به سی‌ان‌ان گفت: «آنچه واقعا جالب است، این است که این فرایند پیش‌تنفس از بسیاری جنبه‌ها بسیار کم‌خطرتر از استانداردهایی است که در ایستگاه فضایی اعمال می‌شود. این کار مثل باز کردن یک قوطی نوشابه است. شما می‌خواهید آن را به شکلی باز کنید که هیچ حبابی بیرون نیاید، زیرا فشار بیرون و داخل قوطی یکسان است.»
به گفته گیلیس، با کاهش فشار داخل کرو دراگون و پوشیدن لباس‌های فضایی، درست زمانی که فشار محیط با فشار داخل لباس برابر می‌شود، فضانوردان می‌توانند خطر تشکیل حباب‌های ناخواسته در خونشان را کاهش دهند.
اما بزرگ‌ترین چالش پس از اتمام پیادهروی فضایی خواهد بود. به گفته کارشناسان، بستن دریچه فضاپیما، بازگشت فشار به حالت عادی و بازگشت ایمن به زمین چالش‌های دیگری‌اند که این فضانوردان با آن‌ها روبرو خواهند بود.
ایزاکمن و گروهش این ماموریت را سفر تفریحی به فضا نمی‌دانند. هدف آن‌ها آزمایش و توسعه فناوری‌های جدید است که برای سفرهای فضایی آینده بسیار حیاتی و مهم خواهند بود. یکی از این فناوری‌ها لباس‌های فضایی «ایوا» (EVA) است که اسپیس‌اکس طراحی کرده است. این لباس‌ها برای محافظت از فضانوردان در برابر شرایط سخت فضایی ساخته و به گونه‌ای طراحی شده‌اند که در فضاپیماهای جدید و ماموریت‌های آینده نیز قابل استفاده باشند.
این لباس‌های فضایی طی ۲.۵ سال طراحی و توسعه یافته‌اند که این زمان، در مقایسه با استانداردهای صنعت هوافضا، بسیار سریع است. ناسا بیش از یک دهه است به دنبال جایگزینی برای لباس‌های فضایی قدیمی ایستگاه فضایی بین‌المللی است که از ۴۰ سال پیش طراحی شده‌اند.
به گفته کارشناسان، ماموریت پولاریس داون نه‌تنها مرزهای علمی و فناوری را به چالش می‌کشد که نشان‌دهنده توانایی و شجاعت انسان در مواجهه با ناشناخته‌ها است. ایزاکمن و گروهش با این ماموریت قصد دارند علاوه بر کشف‌های جدید، راه را برای نسل‌های آینده باز کنند تا آن‌ها بتوانند به سیاراتی فراتر از زمین قدم بگذارند.
این ماموریت نقطه عطفی در تاریخ فضانوردی خصوصی محسوب می‌شود و اگر موفقیت‌آمیز باشد، نتایج و دستاوردهایش سال‌ها و حتی دهه‌ها تاثیرگذار باقی خواهد ماند.
