آمار تکان‌دهنده: نیمی از دانش‌آموزان این استان ترک تحصیل می‌کنند

سیستم آموزشی ایران اوضاع مناسبی ندارد و اگر به‌سرعت تدبیری برای آن اندیشیده نشود، در سال‌های آینده، با بحرانی جدی در این زمینه مواجه خواهیم بود. بدترین استان‌ ها به ترتیب سیستان‌و‌بلوچستان، گلستان و خراسان رضوی است که مشخصا در سیستان‌و‌بلوچستان با نرخ ۴۷.۶ درصد نیمی از جمعیت دانش‌آموزی، اساسا مدرک متوسطه دوم را دریافت نمی‌کنند. این‌ دانش آموزان یا در دوره ابتدایی بازمانده شده و از چرخه آموزش خارج می‌شوند یا در متوسطه اول. بالاخره جمعیت دانش‌آموزی، به انتهای کار که کلاس دوازدهم است، نمی‌رسند و ترک تحصیل می کنند.

در سیستان‌و‌بلوچستان با نرخ ۴۷.۶ درصد نیمی از جمعیت دانش‌آموزی، اساساً مدرک متوسطه دوم را دریافت نمی‌کنند.

به گزارش فرهیختگان، می‌توان گفت بدترین استان، استان سیستان‌و‌بلوچستان است. استان بعدی گلستان است که ۳۰ درصد از جمعیت ۱۸ تا ۲۴ سالش مدرک متوسط دوم را ندارند. بهترین استان‌ها هم استان‌های گیلان، مازندران و بوشهر هستند که به صورت متوسط حدود ۱۰ درصد از جمعیت‌شان این مدرک را ندارند.

سیستم آموزشی ایران اوضاع مناسبی ندارد و اگر به‌سرعت تدبیری برای آن اندیشیده نشود، در سال‌های آینده، با بحرانی جدی در این زمینه مواجه خواهیم بود. به صورت استانی بدترین استان‌ها به ترتیب سیستان‌و‌بلوچستان، گلستان و خراسان رضوی است که مشخصا در سیستان‌و‌بلوچستان با نرخ ۴۷.۶ درصد نیمی از جمعیت دانش‌آموزی، اساسا مدرک متوسطه دوم را دریافت نمی‌کنند. این‌ها یا در دوره ابتدایی بازمانده شده و از چرخه آموزش خارج می‌شوند یا در متوسطه اول. بالاخره جمعیت دانش‌آموزی، به انتهای کار که کلاس دوازدهم است، نمی‌رسند.

نیمی از دانش‌آموزان سیستان مدرک متوسطه ندارند

متاسفانه در کشور ما هم در بحث میانگین نمرات آزمون نهایی که در اختیار وزارت آموزش‌و‌پرورش هست و هم نتایج آزمون کنکور سراسری که سازمان سنجش متولی آن است، داده‌های سالانه به صورت عمومی و درست در دسترس عموم قرار نمی‌گیرد. حتی در دسترس پژوهشگران این حوزه هم اصولا وجود ندارد.

بعضا مرکز پژوهش‌های مجلس یا معاونت رفاه در وزارت کار و تعاون و رفاه اجتماعی در بحث فقر‌های چند‌بعدی و فقر آموزشی، به صورت جسته و گریخته به این داده‌ها دسترسی داشتند و در گزارش‌ها به آن اشاره می‌کردند. اما به صورت یک داده عمومی که در دسترس عموم مردم باشد و در درجه دوم هم دست پژوهشگران حوزه آموزش باشد، متاسفانه وجود ندارد و این یکی از نقص‌های سیستم سیاستگذاری کشور ماست. از یک طرف، ما مشکلات عدیده‌ای در بخش‌های مختلف داریم، ولی از طرف دیگر داده‌های قابل اعتنا و قابل اعتبار در دسترس نیست. همین باعث می‌شود که نتوان پژوهش درستی در این حوزه‌ها انجام داد.