اطلاعات زیادی درباره سقوط و نابودی ترمسوس در دسترس نیست، اما گمان می‌رود که زلزله‌ای در قرن ۴ یا ۵ میلادی قنات آب‌رسانی به این شهر را تخریب کرده باشد.

از آن زمان، ترمسوس کاملاً خالی از سکنه شده بود، تا اینکه در قرن ۱۹ توسط گردشگران کشف شد.

کارول لانکوروفسکی، محقق لهستانی، بار‌ها از این شگفتی باستانی بازدید کرده است. او در کتاب خود نوشته است:

از میان تمامی شهر‌های پیسیدیا که تاکنون بازدید کرده‌ایم، ترمسوس موقعیت خاص و برجسته‌ای دارد.

این شهر، یک برج دیده‌بانی با منظره وسیع و در عین حال یک آشیانه در دل دره است که توسط کوه‌ها محاصره شده است.

اُندر اوغوز، آموزگار هنر و راهنمای تور مقیم آنتالیا گفته است:

رومی‌ها نسبت به اسکندر کبیر موفق‌تر بودند و توانستند که شهر را اداره کنند.

اما نه با زور، بلکه با روش‌های زیرکانه‌تر؛ مانند اعطای خودمختاری تحت حفاظت روم.

اما مناظر زیبای کوهستانی تنها دلیل شگفت‌انگیز بودن این شهر گمشده نیست؛ خود کوهستان نیز مقبره‌ای برای ثروتمندان و بزرگان ترمسوس است.

گورستان‌ها شامل تابوت‌های باستانی هستند که با سپر‌ها و نیزه‌های جنگجویان تزئین شده‌اند.

این مقبره‌ها، علی‌رغم اینکه طی قرن‌ها توسط سارقان تخریب شده‌اند، هنوز سرنخ‌هایی از جنگجویان مدفون دارند. از جمله یک مقبره هلنیستی متعلق به ۴ سال قبل از میلاد که به نظر می‌رسد متعلق به ژنرالی تحت فرمان اسکندر باشد.

علاوه بر مقبره‌ها، فروشگاه‌هایی در بازار آگورا و یک سالن تئاتر در این شهر وجود داشته که ویژگی کلیدی دوره‌های هلنیستی و رومی در ترمسوس بوده است.

این سالن تئاتر در دوره هلنیستی ساخته شده بود و ۴،۲۰۰ نفر ظرفیت داشت.

همچنین خرابه‌های مرمرین ژیمنازیوم در ویرانه‌های باستانی این شهر برای سربازان تازه‌کار دیده می‌شود که برای حفاظت از این دژ کوهستانی قدرتمند حیاتی بود.

مانند سایر شهر‌ها و روستا‌های باستانی، ترمسوس نیز دارای چندین معبد بود که به خدایان و الهه‌ها اختصاص داشتند.

شش معبد در دل ویرانه‌ها باقی مانده‌اند که معبد اصلی به زئوس اختصاص داشت.

اگرچه این معابد امروزه در انزوا هستند، اما روزانه تور‌هایی به این مکان انجام می‌شوند و می‌توان از طریق حمل و نقل عمومی، تاکسی یا ماشین از آنتالیا، از این شهر بازدید کرد.