مرگ ۱۳۵ میلیون نفر به دلیل آلودگی هوا طی ۴۰ سال

یک مطالعه جدید توسط محققان دانشگاه فناوری نانیانگ سنگاپور درباره تأثیر مخرب آلودگی هوا بر سلامت انسان نشان می‌دهد که آلودگی هوا ناشی از ذرات PM۲.۵ بین سال‌های ۱۹۸۰ تا ۲۰۲۰ با حدود ۱۳۵ میلیون مرگ زودرس در سراسر جهان مرتبط است.

طی ۴۰ سال در سراسر جهان، ۱۳۵ میلیون نفر به دلیل آلودگی هوا جان باختند.

به گزارش تسنیم، نتایج یک تحقیق نشان می‌دهد که آلودگی هوا ناشی از ذرات PM ۲.۵ بین سال‌های ۱۹۸۰ تا ۲۰۲۰ با حدود ۱۳۵ میلیون مرگ زودرس در سراسر جهان مرتبط است.

محققان در این تحقیق دریافتند که پدیده‌های آب و هوایی مانند جریان ال نینو به طور قابل توجهی تأثیر آلودگی PM ۲.۵ را بدتر کرده و منجر به افزایش ۱۴ درصدی در مرگ‌های زودرس می‌شود.

آلاینده PM ۲.۵ به ذرات معلقی اطلاق می‌شود که قطر آنها ۲.۵ میکرومتر یا کمتر است. این ذرات ریز در هوا شناور هستند و با چشم غیرمسلح قابل مشاهده نیستند. این اندازه کوچک به آنها اجازه می‌دهد تا به اعماق ریه‌ها نفوذ کنند و حتی وارد جریان خون شوند که خطرات قابل توجهی را برای سلامتی به همراه دارد.

محققان این مقاله از داده‌های ماهواره‌ای ناسا، آمار بیماری‌های موسسه سنجش و ارزیابی سلامت و اطلاعات الگوی آب و هوا از اداره ملی اقیانوسی و جوی آمریکا برای درک ارتباط بین آلودگی PM ۲.۵ و میزان مرگ و میر استفاده کردند. آنها کشف کردند که در طی برخی رویدادهای اقلیمی، افزایش دما، تغییر الگوی باد و کاهش بارندگی منجر به راکد شدن شرایط هوا و باعث افزایش غلظت ذرات مضر PM۲.۵ می‌شود.

این مطالعه تخمین زد که یک‌سوم از مرگ‌های زودرس با سکته مغزی (۳۳.۳ درصد)، یک سوم دیگر با بیماری ایسکمیک قلبی (۳۲.۷ درصد) و بقیه مرگ‌ها با بیماری مزمن انسدادی ریه، عفونت‌های تنفسی تحتانی و سرطان ریه مرتبط است.

بر اساس این تحلیل جامع قاره آسیا بیشترین تعداد مرگ و میرهای زودرس را به دلیل آلودگی ناشی از ذرات PM ۲.۵ تجربه کرده است که چین و هند به ترتیب ۴۹ میلیون و ۲۶.۱ میلیون مرگ و میر را به خود اختصاص داده‌اند. همچنین پاکستان، بنگلادش، اندونزی و ژاپن نیز تعداد قابل توجهی از مرگ و میرهای زودرس ناشی از آلودگی را گزارش کردند.

محققان می‌گویند، هم پدیده‌های طبیعی و هم فعالیت‌های انسانی منجر به تولید ذارت PM۲.۵ می‌شود؛ به طور مثال آتش‌سوزی‌ها، توفان‌های گرد و غبار و فوران‌های آتشفشانی این ذرات را به طور طبیعی آزاد می‌کنند و از طرفی منابع انسانی شامل انتشار وسایل نقلیه، فرآیندهای صنعتی، نیروگاه‌ها، دامداری و کشاورزی، سوزاندن سوخت‌های فسیلی منجر به افزایش این ذرات در شهرها می‌شود.

استنشاق ذرات PM ۲.۵ می‌تواند مشکلات جدی برای سلامتی ایجاد کند. این ذرات چشم، بینی و گلو را تحریک می‌کنند و می‌توانند منجر به مشکلات تنفسی مانند سرفه و تنگی نفس شوند. قرار گرفتن در معرض طولانی مدت این ذرات نیز خطر ابتلا به سرطان ریه، بیماری قلبی و سایر مشکلات قلبی عروقی را افزایش می‌دهد. کودکان، افراد مسن و با خطرات بیشتری از جانب ذرات PM ۲.۵ روبرو هستند.

دانشمندان تأکید کردند که کاهش آلودگی PM ۲.۵ نیازمند اقدام همه جانبه است و دولت‌ها باید استانداردهای آلایندگی سختگیرانه‌تری را برای وسایل نقلیه و صنایع در نظر بگیرند همچنین کلانشهرها باید منابع انرژی پاک را ترویج کرده و حمل و نقل عمومی را برای کاهش اتکا به سوخت‌های فسیلی بهبود می‌بخشند. مردم نیز می‌توانند با استفاده از وسایل برقی کم مصرف، استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی و اجتناب از فعالیت‌هایی که دود یا گرد و غبار تولید می‌کنند، در کاهش این ذرات مشارکت کنند.

مطالعه کامل در مجله Environment International منتشر شده است.