نوشتن با دست تاثیر بهتری بر یادگیری نسبت به تایپ دارد

با پیشرفت فناوری، دانشجویان اکنون یادداشت‌های مربوط به درس را در کلاس تایپ می‌کنند، اما شاید این کار برای یادگیری خیلی خوب نباشد.

تحقیقات دانشگاه علم و صنعت نروژ نشان داده است که نوشتن با دست باعث ایجاد الگو‌های ارتباطی بهتری در مغز نسبت به تایپ روی صفحه کلید می‌شود. این مطالعه می‌تواند به پاسخ این سوال کمک کند که آیا مدارس و دانشگاه‌ها باید نوشتن با دست را الزامی کنند یا خیر.

به گزارش ایسنا به نقل از آی‌ای، با افزایش استفاده از دستگاه‌های دیجیتال، یادداشت‌برداری با دست در دانشگاه‌ها تبدیل به امری نادر شده است. درست همانطور که استاد‌ها برای تدریس به ابزار‌های دیجیتالی روی آورده‌اند، دانشجویان نیز به ابزار‌های دیجیتالی برای یادداشت‌برداری روی آورده‌اند. گاهی اوقات، دانشجویان کلاس را ضبط می‌کنند تا بعدا مطالب را یادداشت کنند یا از تلفن یا رایانه برای یادداشت نکات مهم یک سخنرانی استفاده می‌کنند.

آدری ون‌درمیر (Audrey van der Meer)، استاد عصب روان‌شناسی در دانشگاه نروژ، می‌خواست بفهمد شبکه‌های عصبی مغز چگونه به هر دو سبک از یادداشت‌برداری پاسخ می‌دهند و مطالعه‌ای را برای بررسی مکانیسم‌های عصبی زیربنایی انجام داد.

محققان داده‌های نوار مغزی (EEG) را از ۳۶ داوطلبی که با شرکت در مطالعه موافقت کرده بودند، جمع‌آوری کردند. به طور مکرر از داوطلبان خواسته شد کلمه‌ای را که روی صفحه ظاهر می‌شود بنویسند یا تایپ کنند.

هنگامی که از شرکت کنندگان خواسته شد بنویسند، از یک خودکار دیجیتال برای نوشتن خط روی صفحه لمسی استفاده کردند. وقتی از آن‌ها خواسته شد تایپ کنند، از صفحه کلید استفاده کردند. داده‌های نوار مغزی از ۲۵۶ حسگر کوچک که به صورت یک شبکه بالای سر شرکت کنندگان قرار داشت، به دست آمد. داده‌ها پس از هر بخش به مدت پنج ثانیه ثبت شد.

تجزیه و تحلیل داده‌های نوار مغزی نشان داد که نوشتن با دست به ایجاد الگو‌های ارتباطی پیچیده‌تر در مغز منجر می‌شود. ون درمیر در بیانیه‌ای مطبوعاتی گفت: یافته‌های ما نشان می‌دهد که اطلاعات بصری و حرکتی که از طریق حرکات دقیق کنترل‌شده دست هنگام استفاده از قلم به دست می‌آید، به طور گسترده‌ای به الگو‌های ارتباطی مغز کمک می‌کند و این یادگیری را تقویت می‌کند.

اگرچه شرکت‌کنندگان از قلم استفاده نکردند یا روی کاغذ نمی‌نوشتند، اما محققان اطمینان دارند که اگر از خودکار دیجیتال هم استفاده نمی‌شد، نتایج مشابه بود. ون‌درمیر توضیح داد که تفاوت در فعالیت مغز به دلیل شکل‌گیری دقیق حروف مورد نیاز هنگام نوشتن با دست است که باعث استفاده بیشتر از حواس می‌شود. این در هنگام نوشتن با خودکار واقعی یا دیجیتالی اعمال می‌شود.

در مقابل، فشردن کلید برای نوشتن حروف برای مغز تحریک کمتری ایجاد می‌کند. ون‌درمیر نمونه‌ای از کودکانی را مثال زد که از تبلت برای یادگیری و نوشتن استفاده می‌کنند. اغلب، این کودکان در شناسایی حروفی مانند «b» و «d» انگلیسی مشکل دارند، زیرا آن‌ها تصاویر آینه‌ای از یکدیگر هستند. این محقق اضافه کرد که این احتمالا به این دلیل است که بدن آن‌ها نحوه تولید این حروف را احساس نکرده است.

ون‌درمیر توضیح داد: این ارتباط گسترده مغز برای شکل‌گیری حافظه و رمزگذاری اطلاعات جدید بسیار مهم است و بنابراین برای یادگیری مفید است.

این تحقیق نشان می‌دهد که دانش آموزان باید اجازه داشته باشند که در طول کلاس به جای تایپ از خودکار استفاده کنند. دادن حداقل آموزش نوشتن با دست به دانش‌آموزان نیز می‌تواند گام مناسبی باشد.

با این حال، محققان می‌گویند که برای مقالات و متون طولانی تایپ کنید می‌توان از روش تایپ کردن استفاده کرد.

یافته‌های این تحقیق به تازگی در مجله Frontiers منتشر شده است.