فرزندان والدین کنترلگر اغلب میل به کمالگرایی دارند.
به گزارش روزیاتو، همه ی ابعاد فعالیت های آن ها از سوی والدین شان مورد انتقاد قرار می گرفته و والدین شان دائماً به آن ها می گفتند که می توانستند بهتر عمل کنند، به همین دلیل تبدیل به شخصی شده اند که می خواهد همه چیز را به گونه ای انجام دهد که مورد هیچ انتقادی قرار نگیرد.
یکی از مشکلات بزرگ شدن با والدینی که بیشتر اوقات به جای شما تصمیم می گرفتند این است که حالا در بزرگسالی تصمیم گیری برای شما اغلب یک چالش تمام عیار است.
شما در کودکی احتمالاً حق انتخاب محدودی داشتید و به آنچه که والدین تان برای شما تعیین می کردند عمل می کردید.
شاید متوجه شده باشید که بیشتر اوقات در حال عذرخواهی هستید، حتی برای چیزهایی که نقشی در آن نداشته اید.
بزرگ شدن در محیطی که در آن اغلب مسئول چیزهایی دانسته می شدید که کنترل اندک یا صفری روی آن ها داشتید، این ذهنیت را در شما به وجود آورده که باید باری را بر دوش بکشید که به شما تعلق ندارد.
اگر والدین بیش از حد کنترلگری داشته اید، ممکن است برقراری روابط عمیق با دیگران برایتان دشوار باشد.
شما برای بیان افکار و عقایدتان و در میان گذاشتن احساسات تان دچار تردید می شوید، یا نگرانی بیش از اندازه ای درباره ی طرز تلقی دیگران از خودتان دارید، یا حتی ممکن است نگران باشید که اگر زندگی خودتان را بسازید، والدین تان احساس تنهایی کنند.
اگر با والدینی بزرگ شده باشید که دائماً شما را کنترل می کردند، ممکن است با خودتردیدی دست به گریبان باشید. شما یک منتقد درونی دارید که لحظه ای ساکت نمی شود و شما را پیوسته درگیر نگرانی، کمالگرایی و اضطراب می کند.
برای کسانی که با والدین کنترلگر بزرگ شده، شکست اغلب می تواند بدترین نتیجه ی ممکن باشد.
شما که با این طرز فکر بزرگ شده اید که باید به هر قیمتی جلوی شکست خوردن تان را بگیرید، حالا ترسی نهادینه شده از اشتباه کردن یا ناتوانی در برآورده کردن توقعات دیگران از خود دارید.