سهم بازیگران آسیایی از جوایز اسکار

خبر آنلاین: در چند سال گذشته فیلم‌هایی مانند «میلیونر زاغه‌نشین» و «نامه‌هایی از ایوو جیما» در جوایز اسکار مورد توجه قرار گرفته‌اند، اما سهم بازیگران آسیایی این فیلم‌ها از جوایز صفر بوده است.

فوریه امسال در جریان پخش تلویزیونی هشتاد و یکمین دوره جوایز اسکار، دوربین‌ها به دفعات روی بازیگران آسیایی فیلم «میلیونر زاغه‌نشین» متمرکز شد.

از دو پاتل و فریدا پینتو، ستاره‌های جوان و جذاب فیلم گرفته تا کهنه‌کارانی چون عرفان خان و آنیل کاپور و کودک‌بازیگران غیرحرفه‌ای فیلم که از بمبئی به کالیفرنیا آمده بودند، گروه بازیگران «میلیونر زاغه‌نشین» در تمام لحظه‌های مراسم و در همان حال که فیلم آنها در هشت رشته برنده جایزه اسکار شد، به دفعات مورد تشویق حاضران قرار گرفتند.

«میلیونر زاغه‌نشین» در 10 رشته نامزد اسکار بود و تقریبا در هر بخش که تصورش را بکنید برنده شد. البته هر بخش، بجز بخش بازیگری.

در چند سال گذشته فیلم‌های میان‌فرهنگی معتبر مانند «نامه‌هایی از ایوو جیما»، «میهمان»، «گمشده در ترجمه»، «مونیخ»، «بابل»، «شهر خدا» و «خاطرات یک گیشا»، همه و همه جوایز مهم اسکار را از آن خود کرده‌اند، اما بجز «بابل» تقریبا هیچ یک از بازیگران غیرآمریکایی این فیلم‌ها نامزد اسکار نشده‌اند.

و این مسئله بیش از همه در مورد بازیگران آسیای شرقی و هندی مصداق دارد. این بی‌توجهی به بازیگران محلی بخصوص از آن جهت اهمیت دارد که هالیوود در یک دهه اخیر بیش از پیش به داستان‌های غیرغربی و همین طور بازیگران آمریکایی آفریقایی‌تبار توجه نشان داده است.

با در نظر گرفتن گذشته اغلب شرم‌آور هالیوود در مورد نقش‌های در نظر گرفته‌شده برای آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار، پیروزی همزمان هالی بری و دنزل واشینگتن در جوایز اسکار سال 2001 چیزی در حد خلاصی از این وضعیت تعبیر شد.

از آن زمان تاکنون بازیگران آفریقایی‌تبار مانند فورست ویتکر، مورگان فریمن، جمی فاکس و جنیفر هادسن همه برنده اسکار شده‌اند و 9 نفر دیگر هم نامزد بوده‌اند.

با اینکه توجه هالیوود به سیاهان بیشتر شده، اما آسیایی‌ها هنوز نادیده گرفته می‌شوند.

استفن گنگ، مدیر اجرایی مرکز رسانه آمریکایی آسیایی می‌گوید: «پیشگامانی مانند میوشی اومکی، ماکو و سسو هایاکاوا مانند آمریکایی‌های آفریقایی‌تباری چون هتی مک‌دانیل و سیدنی پواتیه بودند، با این تفاوت که ما بازیگرانی پیشرو نظیر دنزل واشینگتن و مورگان فریمن نداشته‌ایم.»

صرف نظر از نامزدی کن واتانابی («آخرین سامورایی») و رینکو کیکوچی («بابل») در بخش بازیگری نقش مکمل در یک دهه اخیر، تنها نامزدی اسکار یک بازیگر آسیایی به اواسط دهه 1980 بازمی‌گردد که هینگ اس. نگور بازیگر کامبوجی برای فیلم سال 1984 «کشتزارهای مرگ» در بخش بهترین مرد نقش مکمل نامزد شد. (نگور یکی از تنها دو بازیگر آسیایی است که برنده جایزه شده است.)

بازیگران چینی سال 2000 همان شرایطی را داشتند که پارسال برای بازیگران «میلیونر زاغه‌نشین» اتفاق افتاد و این زمانی بود که فیلم «ببر غران، اژدهای پنهان» بجز بخش بازیگری تقریبا در هر بخش دیگری نامزد اسکار شد.

به لحاظ نظری راه حل‌های زیادی برای این مشکل وجود دارد که یکی از آنها حضور بیشتر بازیگران غیرغربی در نقش‌های مطرح است، اما گروهی نیز اعتقاد دارند فیلمسازان و تهیه‌کنندگان بین‌المللی با درک بیشتر از سیستم هالیوود می‌توانند راه بازیگران آسیایی را برای ورود به بازار اسکار باز کنند.

نظیر این اتفاق در دهه 1960 روی داد و باعث ورود ده‌ها بازیگر و فیلمساز اروپایی به هالیوود شد. کریستینا مارودا رئیس جشنواره فیلم هند در لس آنجلس از «میلیونر زاغه‌نشین» به عنوان یک مورد آموزنده یاد می‌کند.

او می‌گوید: «هنوز بین هند و هالیوود ارتباط چندانی وجود ندارد. بله، عرفان خان بازیگر بسیار خوبی است و مورد توجه منتقدان هم قرار دارد، اما هنگام فعالیت‌های تبلیغاتی برای «میلیونر زاغه‌نشین»، او کجا بود؟ او کاملا نادیده گرفته شد. او نه مدیر برنامه داشت و نه مدیر تبلیغات. آنیل کاپور هم همین طور.»

با توجه به شرایط موجود به نظر نمی‌رسد امسال هم اوضاع برای آسیایی‌ها خیلی متفاوت باشد.

چگونه تلفن همراه به ابزار جاسوسی تبدیل می شود؟

تماشاخانه

گل به خودی پوتین / حمله به یک سد روسی با این خیال که تصور می‌شد اوکراینی است (فیلم)

ادعای اسراییل: حضور ارتش مصر در شبه جزیره سینا شدت یافته است (فیلم)

فیلم های دیگر