داستان تأسیس و چالش‌ مجتمع بزرگ فرهنگی مذهبی در غرب تهران/ اشرفی اصفهانی: پناهیان در بخشی از مجموعه جا خوش کرده/ من به عنوان متولی راضی نیستم

  عصر ایران؛ سید مهدی حسینی دورود- قرار است پنج شنبه همین هفته 27 مهر 1402 به مناسبت چهلمین سال‌گرد شهادت شهید محراب آیت‌الله اشرفی اصفهانی و سی‌امین سال گرد تأسیس مسجد و مجتمع فرهنگی جامع امیر المؤمنین علیه السلام در منطقه مرز‌داران در غرب تهران آیینی خاص در این مجموعه بزرگ برگزار شود و طبعا میهمان و سخن‌ران ویژه آن نیز به تناسب جایگاه شهید محراب نزد امام خمینی و گستره متنوع فعالیت های این مجتمع بزرگ انتخاب شده است: یادگارگرامی امام.

  به همین خاطر با حجت الاسلام دکتر محمد اشرفی اصفهانی فرزند شهید محراب و پایه گذار و مدیر این مجتمع فرهنگی و متولی آن گفت و گو کرده ایم:  
 
*لطفا درباره دو مراسم روز پنج شنبه 27 مهر توضیحاتی ارایه بفرمایید.

  قال الله تبارک تعالی: «إِنَّما يَعْمُرُ مَساجِدَ اللَّهِ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ أَقامَ الصَّلاةَ وَ آتَى الزَّكاةَ وَ لَمْ يَخْشَ إِلاَّ اللَّه‏» و «لَمَسْجِدٌ أُسِّسَ عَلَى التَّقْوى‏ مِنْ أَوَّلِ يَوْمٍ أَحَقُّ أَنْ تَقُومَ فيهِ فيهِ رِجالٌ يُحِبُّونَ أَنْ يَتَطَهَّرُوا». 

یکی از فرازهای بیانات حضرت امام(ره) درباره شهید محراب این است که «شهید عزیز محراب این جمعه ما، یکی از آن شخصیت‌هایی بود که اینجانب یکی از ارادتمندان آن شخص والا مقام بوده و هستم و قریب شصت سال است که این شخص متعهد را می‌شناختم.»

 
  درباره دو عنوانی که مطرح فرمودید، دو آیه قرآنی و پیام حضرت امام درباره شهید محراب را انتخاب کردم. اگر بخواهم درباره این دو برنامه مفصّل صحبت کنم، وقت زیادی می‌طلبد. هدف اطلاع‌رسانی است که ان‌شاءالله مسئولین بزرگوار در رسانه ملی و شبکه‌های مختلف اطلاع‌رسانی کنند که دو موضوع بسیار مهمی تحت عنوان همایش چهلمین سالگرد شهادت شهید محراب و سی‌امین سال تأسیس مسجد جامع امیرالمومنین(ع) برگزار می‌شود.

 
  در ابتدا بنا داشتیم این دو برنامه را به صورت کنگره برگزار کنیم اما با توجه به اینکه برگزاری کنگره اقتضائات خاص خود را دارد و می‌طلبد که اگر کنگره ملی باشد، شخصیت‌های داخلی و خارجی دعوت شوند و اگر کنگره منطقه‌ای و استانی باشد لوازم خاص خود را دارد، لذا بعد از جلسه‌ای که با برخی دوستان داشتیم، قرار بر این شد که فعلا عنوان کنگره را برداریم و تحت عنوان «چهلمین سالگرد شهادت شهید محراب آیت‌الله اشرفی اصفهانی و سی‌امین سالگرد تأسیس مسجد و مجموعه مذهبی و فرهنگی جامع امیرالمومنین(ع)» در قالب چند ساعت همایشی برگزار کنیم. برخی از دوستان نظرشان بر این بود که مراسم بعد از اقامه نماز مغرب و عشا برگزار شود اما نظر برخی این بود که عصر مراسم را آغاز و قبل از نماز مغرب و عشا تمام شود.  

*اهداف برگزای این همایش چیست؟ 

   اهداف برگزاری این همایش عبارت است از بررسی شخصیت شهید محراب، مقام علمی، دوران مبارزات، موقعیت ایشان در کشور و جایگاه آن شهید نزد امام است. امام عنایت زیادی به آیت‌الله اشرفی اصفهانی داشتند. در مدت چهل سالی که از شهادت ایشان می‌گذرد کمتر کسی وجود دارد که از جایگاه علمی، مبارزات، مقام علمی و موقعیت ایشان در حوزه‌های علمیه اطلاع نداشته باشد. از شخص حضرت امام که بالاترین عالم، مجتهد و مرجع شیعه بود تا دیگر بزرگان، نسبت به ایشان اظهار نظر فراوانی کرده‌اند.  

  مقام معظم رهبری به کرّات از شهید محراب آیت‌الله اشرفی اصفهانی تجلیل کرده‌اند. ایشان زمانی که عضو و رییس شورای عالی دفاع و رئیس جمهور بودند در دوران حیات ابوی، چند بار به کرمانشاه و منزل ما تشریف آوردند. جایگاه شهید محراب به کرات بیان شده است  اما نسل جوان یعنی متولدین دهه هفتاد، هشتاد، نود و حتی شصت را باید با شخصیت و اندیشه‌های آیت‌الله اشرفی اصفهانی آشنا کنیم.  

   متأسفانه امروزه شهدای محراب مظلوم واقع شده‌اند. بعد از شهادت شهید محراب آیت‌الله اشرفی اصفهانی، در یکی از ملاقات‌ها به حضرت امام عرض کردم: «شهدای محراب جزء شخصیت‌های علمی بودند و جایگاه رفیعی داشتند لذا پیشنهاد می‌کنم که ایام ضربه خوردن و شهادت حضرت علی(ع) را به عنوان هفته شهدای محراب نامگذاری کنید.» حضرت امام پسندیدند و فرمودند: «پیشنهاد خوبی است». حاج احمد آقا کنار امام نشسته بود، حضرت امام به ایشان فرمود: «احمد این مسئله را پیگیری کنید.»  

   من با خودم می‌گفتم که این کار تمام شده است و دولت و وزارت ارشاد کاری می‌کنند اما نمی‌دانم، متأسفانه چه اتفاقی افتاد که این مسئله فراموش شد. لذا شهدای محراب مظلوم واقع شده‌اند. در بسیاری از مجامع اگر از مردم سؤال کنید که شهدای محراب کدامند؟ اطلاع ندارند و اگر بدانند ترتیب آن‌ها را نمی‌دانند.  

   بنابراین شهدای محراب باید زنده و جاودان بمانند به ویژه لازم است نسل جوان این بزرگان را بشناسند. چرا دشمنان محراب را هدف قرار دادند و این بزرگان را در محراب شهید کردند؟ چون ضربه‌ای که دشمنان انقلاب و منافقین خوردند از ناحیه بزرگانی بود که در محراب و اقامه نماز نقش داشتند و به واسطه تلاش‌های آنان جمعیت میلیونی در نمازها حضور پیدا می‌کردند. دشمنان می‌خواستند ابهت نماز جمعه را بشکنند لذا این‌ها را هدف قرار دادند.

 
*درباره ساخت مسجد و مجموعه مذهبی و فرهنگی جامع امیرالمومنین(ع) بگویید. 

   بعد از پایان دوره سوم مجلس، من منطقه دو تهران را که به شهرک ژاندارمری معروف بود برای اقامت انتخاب کردم. در سال 71 نبودن پایگاه مذهبی و مسجد کاملاً محسوس بود لذا در روز عید غدیر خم که رأی‌گیری برای دوره دوم مرحوم آقای هاشمی رفسنجانی انجام شد در جمع کثیری از اهالی فقدان مسجد را مطرح کردم. زمینی که هم اکنون مسجد ساخته شده است را به من نشان دادند که زمین آن برای ساختن سینما واگذار شده بود. با پیگیری‌های فراوان قرارداد را ابطال کردیم و در آستانه محرم یک چادر برای اقامه نماز جماعت با حضور جمعی از ساکنین نصب شد و در ماه محرم و صفر با نصب چادر، نماز جماعت و سخنرانی آغاز گردید. 

   آن زمان شهرک ژاندارمری فاقد خدمات شهری بود و شهرداری خدماتی ارائه نمی‌کرد، زباله‌ها جمع‌آوری نمی‌شد، به خانه‌ها پایان‌کار داده نمی‌شد، گاز و آب آشامیدنی نداشت، آب مورد نیاز با چاه تأمین می‌شد که البته غیرقابل شرب بود، آن هم روزی دو یا سه ساعت آب بود و مردم منطقه، پشت‌بام خانه‌های خود تانکر داشتند و از آب آشامیدنی محروم بودند. برای آب آشامیدنی، تانکر درب خانه‌ها می‌آمد و دبّه و قمقمه‌ها را پر می‌کرد. اهالی شهرک ژاندارمری تلفن نداشتند و اولین تلفن  در منطقه به خانه من وصل شد.  

   به اعتبار اینکه من در مجلس بودم و با اغلب وزرا و به ویژه با وزیر کشور ارتباط تنگاتنگ و قوی داشتم و شهردارها زیر نظر ما بودند، چون رئیس کمسیون داخلی مجلس بودم و وزارت اطلاعات، وزارت کشور، نیروی انتظامی زیر مجموعه ما بود، لذا در فرصت یکی دو ساله همه مشکلات شهرک ژاندارمری را حل کردم.  

به موازات اینکه پیگیر حل مشکلات شهرک ژاندارمری بودم بحث ساخت مسجد مطرح شد. اساساً مسجدی نبود یک تکه زمین بود که بنا بود مسجد شود اما آن را به بخش خصوصی فروخته بودند تا سینما ساخته شود! من ساعت‌ها با وزرای ارشاد و مسکن و شهرسازی آن زمان گفت‌وگوی مفصل کردم تا ساخت سینما را منتفی کردیم و گفتیم آنجا باید مسجد ساخته شود. تعاونی ژاندارمری سابق موافقت کرد که مسجد شود، زمین شهری هم مدعی بود که متعلق به ما است و پولش را باید پرداخت کنید که داستان آن طولانی است؛ بالاخره پول آن را پرداخت کردیم و متصرف شدیم.

 
   در سال هفتاد و یک و در آستانه محرم، چادر زدیم و محرم و صفر را در چادر نماز ‌خواندیم. شهردار منطقه را به منزل بنده دعوت کردیم، هیئت امنایی تشکیل دادیم و شهردار برای نماز خواندن موقت، سوله‌ و نمازخانه موقتی تأسیس کرد. آن سوله الان مجموعه مذهبی ـ فرهنگی جامع امیرالمومنین(ع) شده است که در آن بالغ بر 25 هزار متر بنا احداث شده است؛ بزرگترین مجموعه‌ای است که در تهران ساخته شده است و چنین مجموعه‌ای در تهران وجود ندارد. الان در مجموعه ما حسینیه، فاطمیه، کتابخانه، صندوق قرض‌الحسنه و حوزه علمیه به نام شهید اشرفی اصفهانی وجود دارد. قرار بود درمانگاهی ساخته شود و از پزشکان معروف دعوت کردیم اما این کار با موانعی از طرف اوقاف مواجه شد و متأسفانه تأسیس نشد و الا جزء برنامه ما بود. الان دو سالن همایش بزرگ داریم که هر سالن چهارصد صندلی دارد و ظرفیت حضور نهصد نفر آقا و خانم برای برگزاری همایش‌های علمی و فرهنگی، مسابقات علمی و مجالس ختم را دارد. همچنین آشپزخانه بزرگی در دست احداث داریم که کامل نشده است و در آن در روزهای عاشورا و تاسوعا، برای دو یا سه هزار نفر غذا پخته و بین عزاداران حسینی توزیع می‌شود. 

   این مجموعه حاصل سی سال زحمات بنده به عنوان یک طلبه است. مرحوم آقای هاشمی رفسنجانی در سالگرد شهادت شهید محراب و افتتاح فاز به فاز این مجموعه چند بار تشریف آوردند و تعبیر عجیبی به کار بردند که «آقای اشرفی با دست خالی و با همت عالی این مجموعه را احداث کرد که قرن‌ها باقی خواهد ماند.» در ادامه شخص مقام معظم رهبری نیز کاملاً در جریان ساخت این مجموعه می‌باشند و در ملاقات‌های اینجانب از روند ساخت این مسجد جویا و دعا می‌فرمودند. 

*در ساخت این مجموعه کمک دولتی هم داشتید؟ 

فقط 5 میلیون تومان از دولت آقای هاشمی رفسنجانی گرفتیم و بقیه، ریالی به ما کمک نکردند. سازمان اوقاف یک سوزن ته‌گرد هم به ما کمک نکرد؛ طی این سی سال یک ورق کاغذ بدهند یا یک تلفن بزنند که فلانی زنده‌ای؟! هیچ، ابداً. 

   کاری که ابتدا فکر کردم خوب است اما بعداً متوجه شدم که اشتباه است، این بود که عرصه این مجموعه را به نام اوقاف کردم. زمین شهری زمانی که با ما قرار بست گفتند: آقای اشرفی قرارداد به نام چه کسی باشد؟ به نام خودت؟ به نام شهید محراب؟ من گفتم: هیچ کدام بلکه به نام اوقاف باشد. نسجیده و بدون بررسی و کارشناسی جمله‌ای گفتم و خودم را در چاله انداختم. الان متوجه شدم که چاله‌ای است که انتها ندارد.

 
   آقای هاشمی رفسنجانی به من اعتراض کرد که چرا این کار را کردی؟ حتی آقای رئیسی گفت که اشتباه کردی. همه گفتند که اشتباه کردی. بنده این کار را کردم تا ذهن و تصور مردم مغشوش نشود که آقای اشرفی اینجا را ساخته و برای خودش و خانواده‌اش استفاده می‌کند. خواستم ذهن مردم را پاک کنم لذا گفتم که به نام اوقاف باشد. اوقاف در طول این سال‌ها کارشکنی داشت که یکی دو نوبت به رهبری نامه نوشتم، ایشان در قضیه ورود کردند، رئیس اوقاف را خواستند که بروید، با ایشان کنار بیایید و  مسئله را حل کنید. 

   ما الان خیلی با اوقاف مشکلی نداریم اما مهم، تولیت اینجاست که من اختیار تام داشته باشم و بتوانم کاری انجام دهم. متأسفانه از ابتدا دنبال تولیت نرفتم. آقای نظام‌زاده رئیس اسبق اوقاف بنده را راهنمایی کرد که «به نام اوقاف کردی، حدأقل تولیت آن را می‌گرفتی.» من اشتباه کردم که تولیت مسجد را نگرفتم الان می‌گویند دنبالش برو کارهای آن را انجام بده اما به دلیل اینکه لقمه درشتی به دست مسئولان اوقاف افتاده و نمی‌خواهند از آن صرف‌نظر کنند، با ما همکاری نمی‌کنند و کارشکنی می‌کنند لذا هر بار باید مزاحم رهبری شویم و ایشان ورود کنند. آقای مروی قبل از اینکه به آستان قدس رضوی تشریف ببرد رابط بنده بود، من را به دفتر رهبری احضار و فرمایشات رهبری را منتقل کرد و مشکل من با اوقاف حل شد. الان مشکل چندانی نداریم اما تولیت من اینگونه نیست که دستم باز باشد تا بتوانم هر کاری انجام دهم.

 
*هدف ساخت حوزه علمیه در این مجموعه را تشریح کنید. 

   در این مجموعه حوزه علمیه تأسیس کردم و نیت بنده این بود که نام پدر احیا و مطرح شود و اهداف ایشان همواره زنده بماند. متأسفانه از طریق اوقاف آقای شیخ علیرضا پناهیان در مجموعه ما نفوذ کرد. من از همه مراجع تولیت دارم. مراجع مرجع هستند یا نیستند؟ اگر هستند احترام آن‌ها بر همه واجب است.  

   وقتی که مراجع نوشتند آقای اشرفی متولی و منصوب ما است یا در تولیت نوشتند که ایشان را تنفیذ می‌کنیم، باید همه نسبت به آن تسلیم شوند اما متأسفانه آقای پناهیان در این ماجرا با حمایت اوقاف ورود کرد و ما الان با ایشان مشکل پیدا کردیم لذا بار دیگر خدمت رهبری نامه نوشتم. آیت‌الله اعرافی و مسئولین حوزه تهران در جریان هستند.

   عنایت و نیت من این است که به نام شهید محراب بخشی از مجموعه را به نام حوزه علمیه تأسیس کنم که متأسفانه آقای پناهیان بدون رعایت موازین شرعی، عقلانی، اخلاقی، عرفی و قانونی به وسیله عوامل خود خرابکاری کرد و من حتی به دادگاه ویژه روحانیت شکایت کردم اما آقایان مکرر می‌گویند مشکل را حل می‌کنیم! الان چندین ماه است که درگیر این ماجرا هستیم و منتظریم که رهبری به عنوان فصل‌الخطاب ورود کنند، اگر ایشان دستور دهند که آقای اشرفی مسجد را رها کن، من می‌گویم سمعاً و طاعةً. من که مسجد را برای خودم نساختم، برای مردم ساختم. سی سال از عمرم را به اعتبار مولا علی علیه‌السلام، شهید محراب و از موقعیت و جایگاهی که در نظام جمهوری اسلامی در دولت‌ها و مجلس داشتم برای ساخت این مسجد گذاشتم. از طرف دیگر مردم در ساخت این مجموعه مشارکت کردند، خانم‌ها طلا و جواهرات خود را هدیه کردند حتی خانم من هر چه طلا داشت هدیه کرد و مسجد ساخته شد. 

   الان که مسجد به جایگاهی رسیده آقایان دندان طمع تیز کرده‌اند، به هیچ عنوان عقب‌نشینی نمی‌کنند و اعصاب بنده و خانواده را به هم ریخته‌اند. مردم مسائل را می‌دانند و اعتراض کردند؛ حتی طومار نوشتند و بیش از صد نفر آن را امضا کردند که اینجا به علت مسائل امنیتی، رقبات، مساجد و بانک‌ها با توجه به حوادث سال گذشته که ممکن بود حوزه هر لحظه در معرض خطر قرار گیرد، پیشنهاد دادند که فعالیت حوزه فعلاً متوقف شود. من همه مسائل را خدمت آقای اعرافی منتقل کردم. 

*چطور شد که آقای پناهیان را راه دادید؟ 

   من وی را راه ندادم، اوقاف وارد کرد. با آقای خاموشی رئیس اوقاف که گفت‌وگو کردیم، گفت: «حضور آقای پناهیان موقت است، ایشان را مدتی بپذیرید، من جایی برای ایشان پیدا می‌کنم تا جابجا شوند.» اما متأسفانه ایشان جا خوش کرده است. 

*آقای پناهیان مجموعه‌ای دارد؟ 

 ایشان برای فعالیت خود مجوزی با عنوان «موسسه دارالحکمه» دارد که حوزه نیست. ایشان دید جا گیرش نمی‌آید و فضای اینجا بزرگ است، جا خوش کرده و نمی‌رود.  

   در مجموعه ما حوزۀ بزرگی برای خانم ها و آقایان تأسیس کردیم و حضرات آیات مقتدایی، اعرافی و بوشهری در جریان هستند. بنا نبود که آقای پناهیان اینجا بیاید و بماند. متأسفانه وی دو پهلو بازی می‌کند، نوشته موسسه دارالحکمه و داخل پارانتز عنوان مدرسه اشرفی اصفهانی را آورده است! یعنی چه؟ این توهین به شهید محراب است. لذا مردم هم از این داستان ناراحت هستند طومار هم نوشتند.

  
   حتی یک بار خواستم فراخوانی دهم و از موقعیت و جایگاه مردم استفاده کنم ولی آقایان اطلاعات و نیروی انتظامی به دفتر مسجد آمدند و از من خواهش کردند که فراخوان را کنسل کنید و من هم موقتاً کنسل کردم ولی همچنان منتظرم که ایشان اینجا را رها کند و برود. الحمدلله جایگاه و موقعیت‌هایی دارد و می‌تواند جای دیگری برود. شنیدم ایشان به مسجد انصارالمهدی(عج) در جنّت‌آباد رفت و آنجا هم با وی برخورد کردند اما اینجا نفوذ کرده و رها کن نیست و همچنان درصدد این است که بتواند جای پای خود را محکم کند ولی اشتباه فکر می‌کند مردم این منطقه خدماتی که بنده انجام دادم را می‌دانند.  

   یک زمان مطرح شد که کل شهرک مرزداران موقوفه است. من جریان را به آقای هاشمی رفسنجانی گفتم، ایشان گفت: «این مسئله را محکم پیگیری کن چون مردم همه چیز را قبول می‌کنند جز اینکه به آن‌ها بگویند خانه‌ای که نشستی و سند مالکیت داری، وقفی است. اگر این‌گونه باشد ممکن است اتفاق ناگواری بیفتد.» از طریق آیت‌الله هاشمی شاهروی، آیت‌الله محمدی گیلانی و آیت‌الله مقتدایی دادستان وقت، این مسئله و پرونده را پیگیری کردم، پرونده به یکی از شعب دیوان عالی رفت و قضیۀ موقوفه بودن شهرک مرزداران یا پردیسان منتفی شد.  

   الان آنچه که مردم را رنج می‌دهد متأسفانه حضور آقای پناهیان است که برخلاف موازین شرعی و اخلاقی عمل کرده است کسی که ملبّس به روحانیت است باید به موازین شرعی بیش از دیگران معتقد باشند نه اینکه روی موازین شرعی پا بگذارند. حضور آقای پناهیان در حکم غصب است و من به عنوان متولی وقتی راضی نباشم حضور ایشان درست نیست. مراجع تقلید مثل آیت‌الله صافی، آیت‌الله شبیری زنجانی، آیت‌الله مکارم شیرازی، آیت‌الله مظاهری، آیت‌الله گرامی و دیگران نوشتند که شما متولی شرعی هستید. 

   امیدوارم کاری نکنیم که به اعتقادات مردم ضربه وارد کنیم. کسی که با لباس روحانیت این عمل را انجام می‌دهد ضربه زدن به دین و اعتقادات مردم است. همه می‌گویند آقای اشرفی شما با موقعیت خود و پدرت در مدت سی سال با خون‌دل خوردن این مجموعه را درست کردی، یک نفر از راه برسد و بدون رعایت موازین شرع، قانون و اخلاق بخواهد بخشی از این مجموعه را متصرف شود. در ارتباط با تصرف در این مجموعه، بسیاری از شخصیت‌ها در جریان هستند. حتی ریاست محترم جمهوری که قرار بود پس از تخلیه و رفع تصرفات در اختیار ریاست جمهوری قرار داده شود، برای موسسه الهادی در سال 1396 متأسفانه همچنان در تصرف غاصبانه است. 

*خیّرینی که برای ساخت حوزه کمک کردند به اعتبار نام آقای اشرفی اصفهانی بود.  

   صد درصد. آیت‌الله حسن آقا خمینی یادگار حضرت امام در جریان هستند و من دو بار با ایشان مفصل صحبت کرده‌ام حتی قول دادند که مسئله ما را از طریق رهبری حل کنند. مسائل به رهبر معظم انقلاب هم منتقل شده است و نامه‌هایی به واسطه‌های مختلف خدمت ایشان فرستاده‌ام. 

*بالاخره برای مشکل به وجود آمده توسط آقای پناهیان و تصرف بخشی از این مجموعه تحت عنوان مؤسسه دارالحکمة چه راه‌حلی دارید؟ 

مقرر شد توسط آیت‌الله اعرافی برای حل اساسی این مشکل و دارالحکمه تعیین تکلیف شود. 

   اینجانب از کمک‌ها و حمایت‌های ساکنین و شهروندان محترم منطقه 2 مرزداران نهایت تشکر و امتنان را دارم. در طی 30 سال عمر پرافتخار این مسجد و مجموعه مذهبی ـ فرهنگی که به عنوان یک معجزه بزرگ در این قرن به وجود آمده و بزرگترین ذخیره معنوی و احیاء نام مبارک مولای متقیان حضرت امیرالمومنین(ع) مانند خورشید می‌درخشد و امید شفاعت در یوم القیامه از آن حضرت داریم. 

*پس یکی از اهداف برگزاری همایش، بزرگداشت سی‌امین سالگرد تأسیس مسجد است؟

 
   بله، ما در کنار برگزاری چهلمین سالگرد شهادت شهید محراب، می‌خواهیم از افراد حقیقی و حقوقی که در ساخت این مجموعه به ما کمک کردند تجلیل کنیم از جمله مسئولین شهرداران مناطق تهران به ویژه منطقه دو قدردانی کنیم. زمانی که ما اینجا چادر زدیم آقای سید افضل موسوی برای ما سوله زد، عضو هیئت امنای مسجد شد و اجازه داد چند مغازه ساختیم و با فروش مغازه‌ها کار را شروع کردیم. همچنین سایر شهرداران مثل آقای کش‌پور و جناب آقای مهندس صالحی شهردار فعلی که امید همه مردم و مورد احترام خاص و عام هستند و کاملاً با ما همفکر و همسو می‌باشند، خیلی کمک کردند.  

   شهرداری از نظر قانونی می‌توانست با ما مقابله کند، موانع ایجاد کند و بگوید که حق قانونی ما را بدهید شما رقبات تجاری ایجاد کردید و با فروش آن‌ها این مجموعه را کامل کردی، شهردای می توانست گیر بدهد و حق قانونی آن است اما از زمانی که آقای قالیباف شهردار تهران بودند و قبل و بعد از ایشان تاکنون هیچ کدام از شهرداران با ما مخالفتی نکرده‌اند. من از همه شهرداران عزیز تشکر می‌کنم. از امور مساجد منطقه دو و بسیج مسجد و منطقه که با ما همفکر و همسو بودند وهستند و کمک کردند، قدردانی می‌کنم.

 
   با روحانیون عزیز و بزرگوار منطقه دو مرتباً در ارتباط هستیم. آنان ناراحت هستند که چنین قصه‌ای برای ما اتفاق افتاده است و می‌گویند اگر کاری است بگویید انجام دهیم؟ من گفتم: فقط دعا کنید بلکه آقای پناهیان متوجه اشتباه خود شود و برگردد. چون اگر کسی این گونه بخواهد جایی را تصرف کند که از لحاظ شرعی، منطقی و اخلاقی وجهه شرعی و قانونی ندارد، به دین و روحانیت لطمه زده می‌شود.  

*این مجموعه عظیم چه دستاوردها و خدمات فرهنگی داشته است؟ 

   از رقباتی که احداث کردیم بالغ بر چهارصد خانواده به صورت مستقیم تغذیه می‌شوند. صندوق قرض‌الحسنه مسجد هر سال چند میلیارد وام می‌دهد. 120 یتیم تحت پوشش این مسجد هستند که ماهانه حداقل صد میلیون تومان هزینه این‌ها است که البته خیّرین کمک می‌کنند و حمایت مالی مسجد جزئی است. خیرین جمعی از پزشکان کشور هستند که ماهیانه هشتاد تا صد میلیون به اسکان، تحصیلات، درمان و نگهداری ایتام از 4 ساله تا 18 ساله کمک می‌کنند. ما تحت عنوان اهدایی مسجد جامع امیرالمومنین(ع) به ایتام کمک می‌کنیم و دو خانه در ورامین گرفتیم و آنان را اسکان دادیم. مسجد جامع امیرالمومنین(ع) از هر جهت بی‌نظیر است. باید از بانوان شهرک مرزداران تشکر کنم. ما به مناسبت‌های ایام فاطمیه، محرم، صفر و رمضان در طول سال مراسم داریم و سخنرانانی از قم و تهران دعوت می‌کنیم. در بخش فاطمیۀ مسجد جامع امیرالمومنین(ع) بیش از چهارصد نفر روزانه در مناسبت‌ها حضور پیدا می‌کنند و خانم‌ها تبلیغات گسترده‌ای دارند. در مجموعه ما؛ حسینیه، فاطمیه، مسجد، تالار اجتماعات و کتابخانه از همدیگر جدا هستند. کتابخانه ما از کتابخانه‌های نمونۀ تهران است و هر سال به ما به عنوان کتابخانه نمونه لوح تقدیر می‌دهند. 

*درباره مجموعه فرهنگی مسجد جامع امیرالمومنین(ع) بگویید. 

   خدا را شاهد می‌گیرم روزی که کلنگ زدم یک ریال پول نداشتیم. از خودمان شروع کردیم، از دیگران جمع‌آوری کردیم و شهردار منطقه کمک کرد و مجوز داد چند مغازه احداث کردیم و با واگذاری آن‌ها کار را شروع کردیم. مردم هم بسیار کمک کردند حتی خانواده‌ای تمام زیورآلات و انگشتر نامزدی خود را به مجموعه ما هدیه داد.  

   من از روح مطهر مولا علی بن ابی‌طالب و فاطمه زهرا صدیقه کبری علیهم‌السلام تشکر می‌کنم. در سفر اخیر که به نجف اشرف مشرف شدم در حرم امیرالمومنین(ع) سرم را به ضریح چسباندم، دردل کردم و گفتم: یا علی اگر قبول کنید زحمت سی ساله من، مجموعه‌ای است که به نام مبارک شماست.  
   زمانی که حضرت امام در نجف تشریف داشتند، اجازه امور حسبیه برای بنده توسط حضرت آقای والد شهید محراب فرستادند که باعث افتخار بوده و هست. من خودم را وقف انقلاب کردم، عمرم را کرده‌ام و فرزند روحانی هم ندارم که بعد از خودم مدیریت اینجا را عهده‌دار شده و متولی شود. پدر من شهید شد و اگر لیاقت شهادت داشته باشیم آماده شهادت هستیم. الحمدلله یک پایگاه مذهبی ـ فرهنگی ایجاد کردیم و امیدوارم حضرت علی(ع) آن را امضا فرموده باشد. 

*درباره زمان برگزاری و سخنران همایش بگویید. 

بنا بود همایش را روز یکشنبه 23 مهر برگزار کنیم اما به دلیل اینکه قرار است برخی از آقایان از قم تشریف بیاورند به روز پنج‌شنبه 27 مهر موکول کردیم بنابراین بعد از نماز مغرب و عشا برگزار می‌گردد. سخنران مراسم حضرت آیت‌الله سید حسن خمینی یادگار حضرت امام  است.

*رونمایی از کتاب هم دارید؟ 

  کتاب جدید نداریم اما یادنامه و زندگی‌نامه‌ای از خودم را رونمایی خواهیم کرد تا یادگار و اثر کوچکی از خود به جا بگذارم. از شهید محراب آثار زیادی چاپ شده است مثل: مجمع الشتات در اصول اعتقادات همچنین کتاب‌هایی درباره فلسفه، مسائل اعتقادی، توحید، نبوت، معاد و امامت. «برهان قرآن» درباره تفسیر قرآن و علوم قرآنی که از آقای والد مانده است. همچنین زندگی‌نامه ایشان که به کرّات چاپ شده است و اگر بتوانیم تعدادی از آن را آماده کنیم تا در همایش استفاده شود خوب است.

بیشتر بخوانید:

پناهیان: آموزش و پرورشی که نتوانسته به بچه‌هایمان یاد دهد که زندگی ما به مظلومان عالم گره خورده، باید تعطیل شود (فیلم)

پنجشنبه،‌ سید حسن خمینی سخنران مراسم چهلمین سالگرد آیت‌الله اشرفی اصفهانی در تهران

ماجرای اختلاف اشرفی اصفهانی با پناهیان از زبان تولیت مجتمع بزرگ منطقۀ مرزداران

تماشاخانه

بیمارستان‌های ویران در بیروت با فرشتگانی که تا پای جان برای سلامت ایستاده‌اند (فیلم)

موسیقی کلاسیک هنوز زنده است / کشف اتفاقی آثار جدیدی از بهترین آهنگسازان جهان (فیلم)

فیلم های دیگر