عصر ایران؛ اهورا جهانیان - ناپولی قهرمان ایتالیا شد. خبری کوتاه و خاص؛ چراکه ناپولی دیشب پس از 33 سال موفق به فتح سریآ شد.
اهمیت این خبر تا حد زیادی ناشی از زنده شدن خاطرۀ مارادوناست. مردم شهر ناپل آخرین بار در سال 1990 به لطف درخشش مارادونا، قهرمانی در سریآ را جشن گرفته بودند. دیشب نیز اخبار و گزارشهای رسانههای داخلی و خارجی، آمیخته به نام مارادونا بود.
باشگاه فوتبال ناپولی در سال 1926 تاسیس شده است. سری آ نیز از 1929 آغاز شده. در 74 سال گذشته، ناپولی فقط سه بار قهرمان لیگ فوتبال ایتالیا شده. دو بار با مارادونا در سالهای 1987 و 1990، بار سوم هم دیشب. بنابراین عجیب نیست که دیشب ناپل شادترین شهر جهان بود.
اینکه مردم این شهر جنوبی و تحقیرشدۀ ایتالیا، به خیابانها بریزند و شادی کنند، زیباست. دستکم در دنیای فوتبال، مردم تورین و میلان و رم مدتهای مدید مردم شهر ناپل را تحقیر میکردند و آنها را اساسا ایتالیایی نمیدانستند. به همین دلیل سروری ناپل در فوتبال ایتالیا با رهبری مارادونا، خاطرهای است که از خاطر شهر ناپل زدوده نخواهد شد.
زیاد گفتهاند که فوتبال عین زندگی است. تکرار، زندگی را ملالآور میکند. فوتبال را نیز. اینکه هر سال یوونتوس قهرمان سریآ شود و گاهی هم که جام از دست یووه درمیرود، نصیب اینتر یا میلان شود، ملالآور است. قهرمانی ناپولی یعنی هوای تازه و برگی جدید در دفتر فوتبال ایتالیا.
ناپولی دیشب در خانۀ اودینزه فقط یک امتیاز لازم داشت برای جشن قهرمانی. گل تساویبخش ویکتور اوسیمن در دقیقۀ 52، امضای حکم قهرمانی ناپولی بود. اگرچه از قبل محرز بود کاپ قهرمانی سری آ به شهر ناپل میرود، ولی باز هم عاشقان فوتبال نمیتوانند از کنار این قهرمانیِ پیشاپیش مسجل، بیتفاوت بگذرند.
مردم ناپل به کنار، کارشناسان فوتبال که اکثر سنی از آنها گذشته، طبیعتا بیاختیار به یاد مارادونا میافتند. پیرترها، نظیر رود گولیت و گری لینهکر و ریو فردیناند و تیری هانری، مارادونای ناپل را دیدهاند. جوانترها نیز که دست کم 35 سال سن دارند، حتما قصۀ "مارادونا و ناپل" را خواندهاند.
در سال 1990 که مارادونا ناپولی را برای دومین بار قهرمان ایتالیا کرد، کارلوس بیلاردو در اواخر آن فصل سری آ به ایتالیا رفته بود تا یک بازی مارادونا را ببیند. او بعد از آن بازی گفت: «با آمادگییی که دیهگو دارد، مشکلی برای قهرمانی در جام جهانی نداریم.»
خود مارادونا هم در اتوبیوگرافیاش نوشته است هیچ وقت به اندازۀ سال 1990 آماده نبودم. ولی از بدشانسی، کمی پیش از جام جهانی، انگشت شست پای راستش شکست و با انگشتی آسیبدیده و دردناک، نتوانست نمایش درخشان مکزیک را در ایتالیا نیز تکرار کند. اگرچه حضورش در تیم اهمیت استراتژیک داشت و آرژانتین بدون او محال بود به فینال برسد.
کارهکا و آلمائو که در ناپولی همبازی مارادونا بودند، در جام جهانی 1990 قربانی نبوغ او شدند؛ وقتی که یکتنه سه برزیلی را پشت سر گذاشت و به کانیگیا پاس گل داد. کارناواله و چیرو فررا نیز در ناپولی جزو یاران مارادونا بودند و در نیمهنهایی 1990 گریستند؛ وقتی که آرژانتین در ضربات پنالتی ایتالیا را شکست داد.
در فوتبال کیفیت مهمتر از کمیت است. کریس رونالدو و مارادونا هر کدام دو بار فاتح سری آ شدهاند ولی فتوحات مارادونا جزو قصههای فراموشنشدنی تاریخ فوتبال شده و دو قهرمانی رونالدو در ایتالیا، چنگی به دل هیچ کس نزده.
ویکتور اوسیمن، مهاجم نیجریهایِ ناپولی، متولد 1998، زنندۀ گل قهرمانی ناپولی بود
رونالدو با رئال مادرید هم دو بار قهرمان لالیگا شده، ولی انصافا این دو قهرمانی نیز او به گرد پای آن دو قهرمانی دیهگو نمیرسد. اگر دوستداران مسی ناراحت نمیشوند، باید گفت که حتی 9 قهرمانی مسی در لالیگا نیز به پای دو قهرمانی مارادونا در ناپل نمیرسد. آن دو قهرمانی، مأموریت ناممکن بود ولی بارسای تیکیتاکایی، بدون مسی هم دست کم چندین بار قهرمان لالیگا میشد.
هر چه بود، مارادونا بیش از سه دهه الهامبخش بازیکنان ناپولی بوده. که ناپل میتواند قهرمان سری آ باشد. و سرانجام دیشب شد آنچه باید میشد. فرزندان معنوی مارادونا، شاهکار او را تکرار کردند و نشان دادند که ناپولی واقعا وارد دوران جدیدی شده؛ دورانی که دررسیدنش از ده سال قبل احساس میشد.
با این قهرمانی، ناپولی در فصل آیندۀ چمپیونزلیگ با اعتماد به نفس و قدرت بیشتری ظاهر میشود. این فصل در یکچهارم نهایی مقابل میلان حذف شد، فصل آینده قطعا در پی رسیدن به مرحلهای بالاتر است. اما مهمتر از هر چیزی، تداوم حضور در سطوح بالای لیگ قهرمانان اروپا است. اگر چنین شود، ناپولی جهشی تازه را در تاریخ خودش تجربه خواهد کرد.
لوچانو اسپالتی: مربی ناپولی
فرزندان معنوی دیهگوی کبیر در ناپولی، حتما به این آرزو هم فکر میکنند که اگر در سالهای آتی قهرمان چمپیونزلیگ شوند، کاری فراتر از مارادونا انجام دادهاند. مارادونا با ناپولی قهرمان جام یوفا شد، ولی هر چه کرد نتوانست قهرمان جام باشگاههای اروپا شود.
در فصل 88-1987، مارادونا و یارانش در دور اول جام باشگاههای اروپا (که چند سال بعد نامش شد "لیگ قهرمانان اروپا")، در دو بازی رفت و برگشت مغلوب رئال مادرید شدند. بازی رفت را 2 بر صفر باختند و در بازی برگشت به تساوی 1 بر 1 رضایت دادند.
در فصل 91-1990 نیز ناپولی پس از پیروزی 5 بر صفر مقابل اویپشت مجارستان در دو بازی رفت و برگشت، در دور دوم جام باشگاههای اروپا گرفتار اسپارتاک مسکو شد. ناپولی در بازی رفت در خانۀ خودش، نتیجهای بهتر از تساوی بدون گل بدست نیاورد، در بازی برگشت نیز دو تیم گلی به یکدیگر نزدند و ناپولی در ضربات پنالتی حذف شد. اگرچه مارادونا پنالتیاش را گل کرد.
نسل فعلی بازیکنان ناپولی، اگر بتوانند قهرمان چمپیونزلیگ شوند، کاری کردهاند فراتر از شاهکار مارادونا. برخی از این بازیکنان حتی میتوانند در حکم نوههای مارادونا باشند. مثلا الساندرو زانیولی (مدافع) و کریم زدادکه (هافبک) متولد سال 2000 هستند. خویچا کواراتسخلیا (وینگرِ گرجستانی) در سال 2001 به دنیا آمده. چند بازیکن دیگر این تیم نیز در سال 1999 به دنیا آمدهاند.
در هر صورت، آینده از آن این جوانان است. آنها مثل میلیونها فوتبالیست آماتور و حرفهای و محلی و ملی، از دیهگو مارادونا الهام میگیرند برای درخشش در میادین فوتبال. و نیز از کسانی که خودشان از مارادونا الهام گرفته و الگو و اسطوره شدهاند. یعنی نوابغی مثل زیدان و لیونل مسی.
آئورلیو دیلورنتیس: رئیس باشگاه ناپولی
آئورلیو دیلورنتیس، رییس باشگاه ناپولی، دیشب پس از قهرمانی تیمش گفت: «امروز نقطۀ اوج یک انتظار 33 ساله است. این اما پایان کار نیست و ما باید دوباره قهرمان شویم و به دنبال موفقیت در چمپیونزلیگ باشیم. موفقیت فعلی موفقیت یک شهر است و به 83 میلیون هوادار ناپولی در سرتاسر جهان تعلق دارد. ما در حال گسترش هستیم. برای نسلهایی که حماسه مارادونا در ناپل را ندیده بودند هم خوشحالم چراکه حالا میتوانند از فتح اسکودتو لذت ببرند.»